باتوجه به زمان موردنیاز برای شارژ خودروهای برقی، برای توسعه این خودروها نیاز به تقویت شبکه برق وجود دارد. تعداد ایستگاههای شارژ این خودروها نیز باید بیشتر از پمپبنزینها باشد.
احداث ایستگاههای شارژ خودروهای برقی در شکل توسعهیافته، میتواند فشار زیادی را به شبکه تحمیل کند. البته به نظر میرسد در شرایط کنونی که استفاده از خودروهای برقی با یک شیب ملایم در کشور رشد میکند، ایستگاههای شارژ این نوع خودروها نمیتواند فشار زیادی را به شبکه تحمیل کند.
هر ایستگاه شارژ باتوجه به مدل شارژرهایش ممکن است بین یک تا دو مگاوات برق مصرف کند. درحالحاضر ۱۳۴ تا ۱۴۰ ایستگاه پمپبنزین در شهر تهران وجود دارد، در صورت توسعه بهرهگیری از خودروهای برقی، باید حداقل معادل همین تعداد، ایستگاه شارژ برقی در کلانشهر تهران راهاندازی شود. با فرض حذف خودروهای بنزینی در پایتخت و جایگزینی خودروهای برقی به جای خودروهای فعلی، ما به ۲۷۰ تا ۳۰۰ مگاوات ظرفیت جدید برق نیاز خواهیم داشت.
مصرف پیک تیرماه سال گذشته در تهران قریب به ۱۱هزار مگاوات بوده است. مصرف ۳۰۰مگاواتی ایستگاههای شارژ خودروهای برقی در مقابل این میزان مصرف، قطعا عدد قابلتوجهی نیست اما به هرحال نیاز به زیرساختهایی دارد که راهاندازی آنها مستلزم برنامهریزیهای کلان در صنایع برق، خودروسازی، حملونقل و همچنین تغییر سیاستهای شهری است.
در حالی که زمان بنزین زدن یک ماشین بهطور معمول پنج دقیقه است، یک خودرو برقی برای شارژ شدن به ۴۰ دقیقه تا یک ساعت زمان نیاز دارد؛ بنابراین بهطور معمول تعداد ایستگاههای شارژ خودروهای الکتریکی باید بیشتر از پمپبنزینها باشد تا شارژ خودروها با مشکل مواجه نشود؛ البته همین مساله مصرف بیشتری را نیز به شبکه برق کشور تحمیل میکند، بنابراین برای توسعه حملونقل برقی، چارهای جز توسعه شبکه برق بهویژه در کلانشهرها نداریم.
تقویت زیرساختهای برقرسانی در کلان شهرهایی مانند تهران بهمنظور توسعه بهرهگیری از خودروهای برقی، بیشاز هر چیز نیازمند بازنگری استراتژیهای توسعه شهری است.
در واقع همین استراتژیها است که نحوه تقویت ساختارهای برقرسانی را نیز تعیین میکند.