به گزارش مجله ماشین، احتمالا به خاطر رنگ مشکی غالب بر بدنه‌ی این غول آفرود لوکس است که متوجه کیت بدنه‌ی همیشگی منصوری نمی‌شوید؛ درست است؟

این خودرو الحاقاتی در دو انتها، یک کاپوت برآمده، یک باله‌ی سقفی، یک نگهدارنده‌ی لاستیک یدکی سفارشی و موارد دیگر دارد.

رینگ‌های این خودرو که در هر دو محور ۹.۵ در ۲۲ اینچ هستند، روی یک رولزرویس یا حداقل یک مرسدس مایباخ بهتر به نظر می‌رسیدند.

با این حال، به طرز عجیبی با طراحی خشن خودرو مطابقت دارند و خوشبختانه با لاستیک‌های باریک که می‌توانستند ظاهر و اعتبار آفرود این مرسدس را خراب کنند، پوشانده نشده‌اند.

یکی از نکات برجسته‌ی این پروژه، درهای عقب خودکشی است. منصوری لولاهای درِ عقب را از ستون B به ستون C منتقل کرده و دستگیره‌ها را نیز جابجا کرده است.

بنابراین، این خودروی ۴×۴ حس و حال یک رولزرویس را القا می‌کند و در حالی که فضای داخلی آن در مقایسه با خودرویی که در کارخانه‌ی گودوود انگلستان متولد شده است، آنقدر لوکس نیست، حداقل برخلاف برخی از پروژه‌های گذشته و حال منصوری، تماشای آن وحشتناک نیست.

منصوری سراغ مقدار زیادی آلکانترای مشکی با دوخت نارنجی و برجستگی‌های سفارشی رفته است.

این متریال دور اکثر اجزا، از جمله داشبورد، کنسول وسط، صندلی‌ها، فرمان و غیره پیچیده شده است.

تزئینات نارنجی فلزی در کنار ویژگی‌های خاص همیشگی منصوری، از جمله نوشته‌ی روی کنسول وسط که به دلایل واضح می‌گوید «یکی از ده»، به تغییر شکل ظاهری خودرو کمک می‌کنند.

در حالی که مرسدس-ای ام جی G 63 4×۴² استاندارد، پیشرانه‌ی ۴.۰ لیتری توئین-توربو V8 خود را با مرسدس-ای ام جی G 63 معمولی به اشتراک می‌گذارد، پروژه‌ی منصوری از قدرت آتش بیشتری برخوردار است.

این تیونر ادعا می‌کند که خروجی موتور به ۸۵۰ اسب بخار افزایش یافته است که به احتمال زیاد اروپایی است و به ۸۳۸ اسب بخار ترمز و ۶۲۵ کیلووات و گشتاور ۱۰۰۰ نیوتن‌متر ترجمه می‌شود.

این اعداد، افزایش قابل توجهی نسبت به مدل استاندارد است که با موتور معمولی خود از ۵۷۷ اسب بخار (۵۸۵ اسب بخار / ۴۳۰ کیلووات) و ۸۵۰ نیوتن‌متر گشتاور بهره می‌برد.

این موتور به یک گیربکس ۹ سرعته اتوماتیک و سیستم چهارچرخ محرک متصل می‌شود. G 63 معمولی به حداکثر سرعت ۲۲۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و برای رسیدن به سرعت ۹۷ کیلومتر بر ساعت به ۴.۵ ثانیه زمان نیاز دارد.

از آنجایی که G 63 4×۴² بزرگ‌تر و سنگین‌تر است، کندتر است. با این حال، با ارتقاء فنی منصوری، حدس می‌زنیم عملکرد آن به G 63 نزدیک باشد.

ما طرفدار نسخه‌ی تیونینگ‌شده‌ی مرسدس-ای ام جی G 63 4×۴² توسط منصوری هستیم و در حالی که درهای عقب خودکشی شاید کمی اغراق‌آمیز به نظر برسند، اما حداقل کل پروژه تا عبور از خط اغراق (Over The Top)، فاصله‌ی زیادی دارد که این موضوع در مقایسه با سایر پروژه‌های این تیونر، یک امتیاز مثبت به حساب می‌آید. نظر شما چیست؟ این نسخه را می‌پسندید؟