گزارش مسابقه اصلی

اسکار پیاستری در گرندپری مجارستان به اولین پیروزی خود در فرمول یک دست یافت. هم‌تیمی او لاندو نوریس نیز با کسب مقام دوم، به مک‌لارن کمک کرد تا پس از سه سال، برای اولین بار شاهد یک-دو شدن این تیم باشیم. لوئیس همیلتون راننده مرسدس نیز توانست سکوی نهایی را به دست آورد.

پیشتازی دراماتیک پیاستری

برتری نهایی پیاستری از همان شروع مسابقه رقم خورد. او توانست در پیچ اول از نوریس که در جایگاه پول پوزیشن قرار داشت، سبقت بگیرد. با این حال، پیروزی راننده استرالیایی با تصمیم استراتژیک دیرهنگام تیم برای توقف زودتر نوریس در پیت‌استاپ نهایی به خطر افتاد. این توقف باعث شد تا نوریس با زیربرش (آندرکات) از پیاستری پیشی بگیرد. پس از بحث‌های طولانی در مورد دستورات تیمی، در نهایت نوریس جایگاه اول را به پیاستری واگذار کرد و بدین ترتیب، اولین یک-دو شدن مک‌لارن از گرندپری ایتالیا در سال ۲۰۲۱ رقم خورد.

مبارزات نفس‌گیر در میانه مسابقه

در ابتدای مسابقه، نوریس که در جایگاه پول پوزیشن قرار داشت، شروع خوبی داشت. اما در مسیر رسیدن به پیچ اول، پیاستری و مکس ورشتپن راننده ردبول به او نزدیک شدند و هر سه باهم وارد پیچ شدند. ورشتپن از مسیر خارج شد و با وجود تلاش نوریس برای حفظ جایگاه خود، پیاستری از فرصت استفاده کرد و از داخل به او نزدیک شد و پیشتازی را به دست گرفت.

ورشتپن در جایگاه دوم به مسابقه برگشت، اما با بررسی این حادثه توسط مسئولان مسابقه، به او دستور داده شد تا جایگاه خود را به نوریس پس بدهد که این کار را به سرعت انجام داد. در اواخر دور اول، صدرنشین رده‌بندی قهرمانی، جایگاه خود را در پیچ اول پس داد.

استراتژی بحث‌برانگیز مک‌لارن

در پایان دورهای ابتدایی نزدیک، لوئیس همیلتون راننده مرسدس، از جایگاه چهارمی خود برای توقف در پیت‌استاپ پیش‌قدم شد و پس از او، نوریس و پیاستری نیز به پیت رفتند. با این حال، ورشتپن تا دور ۲۱ صبر کرد و توقف اول خود را انجام داد. با انجام دور اول تعویض لاستیک، پیاستری با اختلاف سه ثانیه نسبت به نوریس، به جایگاه اول بازگشت. اما همیلتون توانسته بود از زیربرش استفاده کند و اکنون در جایگاه سوم و بالاتر از ورشتپن قرار داشت.

اشتباه ورشتپن و دفاع محکم همیلتون

ورشتپن با لاستیک‌های جدیدتر، در دورهای بعدی به همیلتون نزدیک شد و در ابتدای دور ۳۵ به او در پیچ اول حمله کرد. راننده مرسدس قفل کرد و از مسیر خارج شد و به ورشتپن فرصت داد تا در پیچ ۳ از او سبقت بگیرد، اما در تلاش دوم، این ورشتپن بود که از مسیر خارج شد و همیلتون جایگاه خود را حفظ کرد.

با ادامه فشار ورشتپن، مرسدس در نهایت همیلتون را به پیت فراخواند و راننده ردبول شروع به کم کردن فاصله با نوریس کرد.

تسلیم نوریس و پیروزی پیاستری

در همین حال، در جلوی مسابقه، پیاستری در دور ۳۳ دچار لغزش شد و این به نوریس اجازه داد تا فاصله را به ۱.۵ ثانیه کاهش دهد. در دور ۴۵، با تهدید هر دوی ورشتپن و همیلتون، مک‌لارن نوریس را زودتر از پیاستری به پیت استاپ فرستاد تا از حمله آن‌ها جلوگیری کند. با ماندن پیاستری در مسیر برای دو دور دیگر، آندرکات برای نوریس باعث شد تا او به جایگاه اول مسابقه صعود کند.

این تصمیم استراتژیک، پایانی تکنیکی را برای مک‌لارن رقم زد. نوریس در مورد لزوم واگذاری جایگاه به پیاستری تردید داشت و مهندس مسابقه او را متقاعد کرد تا اجازه دهد پیاستری از او سبقت بگیرد.

ورشتپن در انتهای دور ۴۹ توقف کرد، اما با وجود توقف سریع ۲.۳ ثانیه‌ای، او پشت سر همیلتون و لکلرک در جایگاه پنجم قرار گرفت و برای ۲۰ دور پایانی وظیفه داشت تا از هر دوی آن‌ها سبقت بگیرد.

دفاع لکلرک محکم بود، اما با لاستیک‌های جدیدتر ورشتپن، این دفاع دوام چندانی نداشت.

تعیین خط

لاندو نوریس راننده تیم مک‌لارن توانست با کسب زمان ۱:۱۵.۲۲۷ ثانیه، هم‌تیمی خود اسکار پیاستری را با اختلاف تنها ۲ صدم ثانیه پشت سر بگذارد و برای نخستین بار پس از ۱۲ سال، به مک‌لارن برای کسب ردیف اول استارت (فرانت-رو) در گرندپری مجارستان کمک کند. مکس ورشتپن صدرنشین رده‌بندی رانندگان نیز با اختلاف ۰.۰۴۶ ثانیه نسبت به نوریس، در جایگاه سوم قرار گرفت.

با وجود بارش باران nhẹ (نَه) در یک ساعت پیش از تعیین خط، در ابتدای مرحله اول (Q1)، پیست برای استفاده از لاستیک‌های نرم (اسلیک) به اندازه کافی خشک تشخیص داده شد و با روشن شدن چراغ‌ها، هر ۲۰ خودرو برای دورزدن در پیست، پیش از بارش احتمالی بعدی، به رقابت پرداختند. لوئیس همیلتون راننده مرسدس، بیشترین بهره را از شرایط دشوار برد و با ثبت زمان ۱:۱۷.۰۸۷ ثانیه، پیشتاز شد. سپس کارلوس ساینز از فراری به رده دوم صعود کرد و ورشتپن نیز پس از کسب جایگاه ششم در دور اول خود، با زمان ۱:۱۷.۲۸۷ ثانیه، به رده سوم رسید.

با این حال، هم‌تیمی هلندی او، سرجیو پرز نتوانست پیشرفتی داشته باشد. او که پس از دور اول خود در رده چهاردهم قرار داشت، در دور دوم نیز نتوانست زمان بهتری ثبت کند. پرز با همان مجموعه لاستیک برای دور سوم هم به میدان رفت، اما در میانه دور سرعتی خود، در پیچ ۸ وارد قسمت خیس‌تر شد و از مسیر خارج شده و به موانع برخورد کرد. پرچم‌های قرمز به اهتزاز درآمدند و با خارج شدن خودروی او از پیست، مسابقه متوقف شد.

پس از ۱۱ دقیقه وقفه و با باقی ماندن ۶ دقیقه از زمان تعیین خط، مسابقه مجددا آغاز شد. با بارش باران بیشتر در طول توقف و غیرفعال بودن سیستم DRS، به نظر می‌رسید که ثبت زمان‌های بهتر دشوار باشد. با این حال، با گذشت دقایق پایانی، پیست به سرعت خشک شد و دور نهایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار گردید.

ورشتپن یکی از اولین رانندگانی بود که از این شرایط بهره برد و با زمان ۱:۱۷.۰۸۷ ثانیه در دور نهایی خود، موقتا به رده دوم و پشت سر همیلتون صعود کرد. با این حال، این دنیل ریکاردو از ردبول بود که جهش بزرگی انجام داد و با ثبت زمان خیره کننده ۱:۱۷.۰۵۰ ثانیه، از رده شانزدهم به صدر جدول در پایان مرحله اول رسید.

برخی رانندگان دیگر اما، مسیر نزولی را طی کردند. پرز که قبلا از دور خارج شده بود، با پیشرفت سایرین به الحیاه شانزدهم سقوط کرد، اما این جورج راسل بود که به عنوان بدترین راننده این مرحله شناخته شد. راننده انگلیسی نتوانست با هم‌تیمی خود همیلتون برابری کند و در نهایت با قرار گرفتن در رده هفدهم، پشت سر رانندگانی همچون ژو گوان‌یو از سائوبر و استبان اوکون و پیر گسلی از آلپین، مسابقه را ترک کرد.

در ابتدای مرحله دوم (Q2)، ورشتپن با لاستیک‌های نرم جدید، زمان ۱:۱۵.۷۷۰ ثانیه را به ثبت رساند و با اختلاف ۸ دهم ثانیه نسبت به همیلتون که از لاستیک‌های کارکرده استفاده می‌کرد، پیشتاز شد. سپس پیاستری با اختلاف تنها ۰.۰۰۵ ثانیه نسبت به ورشتپن، در رده دوم قرار گرفت و ساینز با دور دوم خود به رده سوم رسید. فرناندو آلونسو از استون مارتین و نوریس نیز به ترتیب در رده‌های بعدی جای گرفتند.

در دورهای نهایی، این نوریس بود که سرعت را تعیین کرد. راننده مک‌لارن با ثبت زمان ۱:۱۵.۵۴۰ ثانیه و کسب بهترین زمان در دو بخش پایانی پیست، پیشتازی را از آن خود کرد. ورشتپن در رده دوم قرار گرفت و پیاستری و ساینز به ترتیب سوم و چهارم شدند. همیلتون به سختی از حذف در پایان Q2 جان سالم به در برد. با حضور هر دو راننده ردبول در Q3، یوکی سونودا در رده هشتم و پیش از ریکاردو قرار گرفت، قهرمان هفت‌بار جهان با تنها یک صدم ثانیه اختلاف نسبت به نیکو هولکنبرگ از هاس که در رده یازدهم قرار گرفت، به زحمت به Q3 راه یافت. والتری بوتاس از سائوبر، الکساندر البون و لوگان سارجنت از ویلیامز و کوین مگنوسن راننده دوم هاس، در رده‌های بعدی قرار گرفتند.

با پیش‌بینی بارش باران در اواسط مرحله نهایی (Q3)، ۱۰ راننده باقی‌مانده در ابتدای Q3 با لاستیک‌های نرم جدید به پیست رفتند. ورشتپن اولین راننده‌ای بود که از خط عبور کرد و به نظر می‌رسید که مصمم است نهمین پول پوزیشن فصل خود را کسب کند. او با ثبت زمان ۱:۱۵.۵۵۵ ثانیه، پیشتازی موقت را به دست آورد. با این حال، نوریس بار دیگر سرعت خود را نشان داد و با زمان ۱:۱۵.۲۲۷ ثانیه، از راننده ردبول پیشی گرفت.

ورشتپن اکنون تحت فشار بود و پس از تنظیماتی سریع در بالچه جلویی برای رفع کم‌فرمانی که در دور اول خود تجربه کرده بود، برای حمله نهایی به میدان رفت. در دو بخش اول پیست به نظر می‌رسید که راننده هلندی می‌تواند به نوریس برسد، اما لاستیک‌های او در بخش نهایی فرسوده شدند و با وجود ثبت زمان بهتر، تنها به رده سوم با زمان ۱:۱۵.۲۷۳ ثانیه بسنده کرد. پیاستری نیز با اختلاف ۰.۰۲۴ ثانیه سریع‌تر از او، در رده دوم قرار گرفت.

به این ترتیب، نوریس سومین پول پوزیشن دوران حرفه‌ای خود و دومین پول پوزیشن خود در سال ۲۰۲۴ را کسب کرد و مک‌لارن برای اولین بار از زمان گرندپری برزیل ۲۰۱۲، صاحب ردیف اول استارت شد.

در میان این رقابت‌ها، سونودا در خروجی پیچ ۵ تعادل خود را از دست داد و به موانع برخورد کرد. پرچم‌های قرمز به اهتزاز درآمد و نوریس از فرصت دور دوم خود محروم شد. مسابقه برای دومین بار و با تنها دو دقیقه زمان باقی‌مانده متوقف شد.

پس از ۱۳ دقیقه وقفه، مسابقه با لاستیک‌های کارکرده از سر گرفته شد، اما بعید به نظر می‌رسید که تغییری در رتبه‌بندی ایجاد شود. ورشتپن و آلونسو ترجیح دادند به تلاش خود ادامه ندهند و از خودروهای خود پیاده شدند. نوریس و پیاستری در صدر جدول قرار گرفتند تا از جایگاه خود دفاع کنند، اما در نهایت تنها راننده‌ای که در دور نهایی خود پیشرفت قابل توجهی داشت، ریکاردو بود که با پشت سر گذاشتن سونودا به رده نهم صعود کرد.