چهار سال پس از آغاز قطعی‌های برق گسترده تابستانی، بخش خانگی و صنعت با بی‌برقی روبرو هستند. این قطعی‌ها، ابتدا بخش خانگی را درگیر خاموشی‌های گسترده کردند و پس از افزایش نارضایتی مشترکان خانگی، روشنی خانه‌ها به خاموشی صنایع ترجیح داده شد.
قطعی برق برنامه‌ریزی شده با هدف کنترل بار از دوره آخر دولت دوازدهم آغاز شد. با افزایش دمای هوا، این قطعی‌ها به دو نوبت سه ساعته در روز رسید و اعتراضات گسترده‌ای در پی داشت. دولت سیزدهم رویکرد متفاوتی را در پیش گرفت و با هدف برق‌رسانی به بخش خانگی، خاموشی‌های گسترده و زیان‌باری را به صنایع تحمیل کرد. اگرچه دولت سیزدهم ادعا می‌کند مشکل ناترازی انرژی را حل کرده‌است، جداول زمان‌بندی قطعی برق برای صنایع به طور مستمر منتشر می‌شوند. در تابستان امسال، تحمیل خاموشی به یکی از بخش‌های مذکور کافی نبوده و بخش خانگی و صنایع همزمان شاهد خاموشی‌های برنامه‌ریزی شده و گسترده هستند.
خاموشی‌های مکرر، بخش خانگی را به چالش می‌کشد. مدیرعامل توانیر ادعا می‌کند هیچ خاموشی برنامه‌ریزی شده‌ای وجود ندارد و قطعی‌ها مقطعی و ناشی از حوادث پیش‌آمده در اثر گرمای هواست. اما مشاهدات میدانی نشان می‌دهد اغلب مناطق شهر تهران قطعی‌های مکرر را تجربه می‌کنند. منطقه فلسطین تهران نزدیک به دو هفته است که قطعی‌های مکرر را تجربه می‌کند.
تولید نیز قربانی ناترازی انرژی شده‌است. در شرایط کنونی، کنترل ناترازی انرژی فقط با قطع برق مشترکان خانگی ممکن نیست. علی‌رغم تحمیل خاموشی به بخش خانگی، شهرک‌های صنعتی نیز خاموشی‌های طولانی مدتی را تجربه می‌کنند که ضمن آسیب زدن به تولید، هزینه‌های گزافی را به کارفرما تحمیل می‌کند.
راهکار فعلی، پاک کردن صورت مسئله است. در حالی که بحران انرژی هر ساله شدیدتر شده و شکاف میان عرضه و تقاضای برق نیز عمیق‌تر می‌شود، به نظر می‌رسد راهکار اتخاذ شده، اعمال قطعی‌های گسترده و در ادامه انکار آن‌هاست. اکنون دولت دو دستورالعمل پیش‌روی خود دارد: خاموشی‌های بیشتری به بخش خانگی تحمیل کردن که باعث آسیب به لوازم برقی خانگی و به خطر افتادن سلامت هموطنان در گرمای طاقت‌فرسا می‌شود، یا خاموشی طولانی مدت صنایع که ضمن نابودی تولید، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به اقتصاد کشور وارد می‌کند.