به گزارش تابناک به نقل از ایران جیب؛ بررسی شاخص عملکرد بازار سرمایه ایران با سایر کشورهای دنیا نشان می‌دهد که علی‌رغم رشد مطلوب این شاخص در سالیان اخیر، همچنان از کشورهای منطقه و حتی کشورهای توسعه‌یافته دنیا فرسنگ‌ها فاصله دارد. حال سوال اینجاست که آیا این بازار را می‌توان به عنوانی بازار امن برای سرمایه‌گذاری دانست؟

مقایسه ایران با آفریقا، اروپا و حتی تمام کشورهای جهان می‌تواند تحلیلگران را دچار خطا کند؛ چرا که حتی اگر شاخص عملکرد برخی از کشورها منفی باشد، شاخص عملکرد آن منطقه را به شدت کاهش می‌دهد. به همین دلیل و برای جلوگیری از تورش‌های احتمالی، عملکرد بازار سرمایه کشور را با کشورهای توسعه یافته وکشورهای منطقه به صورت جداگانه مقایسه خواهیم کرد. بازار سرمایه در سالیان اخیر مخاطبان زیادی را جذب کرده‌ است.

از سوی دیگر وجود بازارهای جهانی مشابه نظیر بورس آمریکا و ارزهای دیجیتال می‌توان این توجه را از بورس منحرف کرده و هدایت نقدینگی به بازارهای مذکور انجام شود. حال باید دید که بورس ایران تا چه اندازه بر شاخص‌های جهانی منطبق است تا بتوانیم ترسیمی از آینده بازار سرمایه داشته باشیم؛ بازاری راکد و مرده و یا بازاری پویا و جذاب!

بر اساس اندازه‌گیری‌هایی که صندوق بین المللی پول انجام داده است می‌توان کارایی و عملکرد بازارهای سرمایه دنیا را بررسی کرد. شاخص بازارهای مالی صندوق بین المللی پول متشکل از ۳ شاخص کلی یعنی شاخص عمق بازار، دسترسی به بازار و کارایی بازار است. عمق بازار سرمایه به نوعی اندازه بازار سرمایه نسبت به تولید ناخالص داخلی را نشان می‌دهد.

کارایی بازار میزان نقدشوندگی سهام در بازار سرمایه را نمایندگی می‌کند. دسترسی به بازار نیز میزان تنوع شرکت‌کنندگان در بازار سرمایه را نشان می‌دهد. برآیند عملکرد بازار سرمایه در این پارامترها، عملکرد کلی بازار سرمایه آن کشور را به تصویر می‌کشد.همان‌طور که مشخص است، ایران از تمام کشورهای توسعه یافته به طرز معناداری عقب افتاده که نتیجه آن هدایت نقدینگی به سمت بازارهای جهانی، طلا و ارز است.

اتفاقی که واضحا عمق بازار و نقدشوندگی آن را تحت تاثیر قرار داده و در بلند مدت این فاصله بیشتر نیز خواهد شد. همان‌طور که مشخص است، بازار سرمایه کشور بعد از اقبالی که در سال ۱۳۹۸ ایجاد شد، توانست نمره خود را ارتقا دهد. واضحا به دنبال این اقبال، مطالبه‌گری و نقدینگی در بازار سرمایه افزایش یافت و حتی بعد از آن نیز تنوع ابزارهای بورسی نیز به خوبی رشد یافت؛ اما به نظر می‌رسد در آپدیت‌های بعدی صندوق بین‌المللی پول، جایگاه ایران در دنیا کاهشی باشد. چرا که بخش زیادی از آن نقدینگی جذب شده خارج شد، قدرت نقدشوندگی تحت تاثیر دستکاری‌های سازمان بورس دچار چالش شد و با توجه به نرخ بهره بالا و توقف تامین مالی و تولید، اندازه شرکت‌های بورسی کوچک شد. اما به هرحال می‌توان روند کلی بازار سرمایه را مثبت ارزیابی کرد و به آینده آن امیدوار بود.