به مناسبت پنجاه‌سالگی کانتاش، لامبورگینی اولین نمونهٔ تولیدی این خودرو را به خط تولید سنت آگاتا برده است یعنی جایی که امروز روئلتو را تولید می‌کند.

در مارس ۱۹۷۴، تولید انبوه کانتاش در کارخانهٔ لامبورگینی در سنت آگاتا آغاز شد. این خودرو به یک افسانه تبدیل شد و به مدت ۱۶ سال روی خط تولید باقی ماند. حال به مناسبت پنجاه‌سالگی کانتاش، لامبورگینی در آرشیوهای خود جستجو کرده و تصاویر هیجان‌انگیزی از شیوهٔ تولید این سوپرکار افسانه‌ای پیدا کرده است. کانتاش اولین خودرویی بود که بدنهٔ آن توسط خود لامبورگینی تولید شد. ورق‌های فلزی بدنهٔ این خودرو با دست قالب‌گیری می‌شد و ادوات داخلی در قسمتی مخصوص در خود کارخانه ساخته می‌شد. برای گرامیداشت این سالگرد، لامبورگینی اولین کانتاش LP400 را به خط تولید بازگردانده است یعنی جایی که امروز روئلتو را تولید می‌کند تا این دو سوپرکار V12 سنت آگاتا باهم ملاقات کنند.

تولد کانتاش

در ۱۱ مارس ۱۹۷۱، کانسپت کانتاش LP500 در نمایشگاه ژنو رونمایی شد و استقبال چشمگیر، تصمیم‌گیری برای تولید آن را آسان کرد. پس از ساخت چند پروتوتایپ، سه سال توسعهٔ فنی و آزمون‌های رانندگی فشرده و متعدد، سرانجام نسخهٔ تولیدی با نام LP400 آماده شد. در طول فرایند توسعهٔ کانتاش، تأسیسات تولید خودرو هم در دست احداث بود. این یک محصول انقلابی محسوب می‌شد زیرا برای اولین بار در تاریخ لامبورگینی، قرار بود بدنهٔ کانتاش در کارخانهٔ خود شرکت تولید شود. تا قبل از این، خودروهای لامبورگینی در دو جای مختلف ساخته می‌شدند. قسمت‌های فنی خودروها در کارخانهٔ لامبورگینی تولید می‌شد اما بدنه‌ها را خودروسازان دیگری تولید می‌کردند و به سنت آگاتا می‌فرستادند. تصمیم لامبورگینی برای تولید بدنهٔ خودروها در کارخانهٔ خودش اما تأثیر مهمی روی رشد شرکت گذاشت.

اولین کانتاش

ساخت کارخانهٔ اصلی لامبورگینی با مساحت ۱۲ هزار مترمربع، در سال ۱۹۶۳ آغاز شد و در سال ۱۹۶۶ به پایان رسید. با احداث این کارخانه، گیربکس و دیفرانسیل هم در کارخانهٔ خود شرکت ساخته می‌شد. این کارخانه شامل دو خط مونتاژ بود که یکی برای پیشرانه‌ها و قطعات فنی و دیگری برای مونتاژ نهایی خودروها در نظر گرفته شده بود. در اکتبر ۱۹۶۸ نیز لامبورگینی سه ساختمان جدید به کارخانهٔ خود افزود که ۳۵۰۰ مترمربع به مساحت کارخانه اضافه کرد. امروز خط تولید کانتاش همچنان به همان شکل است اما حالا روئلتو در اینجا مونتاژ می‌شود.

در زمان کانتاش، این خط تولید هنوز در مراحل اولیه بود و تقریباً همهٔ کارها با دست انجام می‌شد. پس از ماشین‌کاری، پانل‌های بدنه روی یک پایهٔ چوبی بررسی و سپس به هم جوش داده می‌شدند. در این فرایند، پردازش نهایی ضروری بود زیرا هرکدام از قطعاتی که با دست تولید و مونتاژ می‌شدند، متفاوت از قطعهٔ مشابه دیگر بودند. سپس بدنهٔ کامل به شاسی متصل می‌شد و خودروها روی ریل به ایستگاه‌های مونتاژ مختلف برده می‌شدند تا قطعات فنی مختلف روی آن‌ها نصب شود. کانتاش همچنین اولین لامبورگینی بود که تودوزی آن‌هم توسط خود شرکت تولید شد. تا قبل از این، ادوات داخلی خودروهای لامبورگینی توسط تأمین‌کنندگان دیگر ساخته می‌شدند.

این بخش درنهایت به یک واحد مستقل تبدیل شد که تولید کامل تودوزی چرمی و دوخت داخلی محصولات لامبورگینی را بر عهده گرفت. همچنین خطوط تولید این شرکت هم امروز به دلیل استفاده از ماشین‌آلات و مواد متفاوت بسیار تغییر کرده و فرایندهای تولید بسیار سازماندهی‌شده‌تر، کارآمدتر و ارگونومیک‌تر شده است. همچنین درحالی‌که در دههٔ ۷۰ از آلومینیوم استفاده می‌شد، امروز از فیبر کربن استفاده می‌شود که آن‌هم در کارخانهٔ سنت آگاتا تولید می‌شود.

از کانتاش تا روئلتو

بین کانتاش و روئلتو نیم قرن فاصله است و طی این دوره، تیراژ تولید بسیار تغییر کرده است. طی شانزده سال تولید، از کانتاش مجموعاً ۱,۹۹۹ دستگاه ساخته شد درحالی‌که طی یازده سال، از دیابلو ۲,۹۰۳ دستگاه به تولید رسید. از مورسیه‌لاگو طی ۹ سال بیش از ۴ هزار دستگاه ساخته شد و مردان لامبورگینی در طول یازده سال ۱۱ هزار دستگاه اونتادور تولید کردند.

تمام نسخه‌های کانتاش

اولین نسخهٔ کانتاش که LP400 بود و از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۸ تعداد ۱۵۲ دستگاه از آن ساخته شد، بدون بال عقب و فلاپ‌های گلگیر، ظاهر ساده‌ای داشت. سپس بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۲، مدل LP400 S در ۲۳۵ دستگاه ساخته شد. این مدل به لاستیک‌های فاق کوتاه پیرلی، فلاپ دور گلگیرها، رینگ‌هایی به شکل شماره‌گیر تلفن و قطعه‌ای آیرودینامیکی در جلو مجهز بود. پس‌ازاین، نوبت به مدل LP500 S با تولید ۳۲۳ دستگاه بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۴ رسید. این نسخه در ظاهر تا حد زیادی با LP400 S یکسان بود ولی به پیشرانهٔ بزرگ‌تر ۴.۸ لیتری مجهز شده بود.

جانشین این نسخه، LP5000 QV بود که در ۶۳۱ دستگاه ساخته شد. در این نسخه پیشرانه بازهم تکامل پیدا کرده و حجم آن به ۵.۲ لیتر رسید. این موتور همچنین حالا به چهار سوپاپ در هر سیلندر مجهز شد و ازاین‌رو Quattrovalvole (به معنای چهار سوپاپ در ایتالیایی) نام گرفت که به‌اختصار QV گفته می‌شد. در این نسخه، کاربراتورها از کناره‌ها به روی پیشرانه منتقل شدند و به همین دلیل، یک برآمدگی روی کاور پیشرانه ایجاد شد. پایان‌بخش داستان کانتاش هم نسخهٔ ۲۵ سالگی بود که به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد تأسیس لامبورگینی در ۶۵۸ دستگاه ساخته شد. در این نسخه، قطعات آیرودینامیکی اصلاح شدند و فلاپ گلگیرها و پانل‌های جلو و عقب از نو طراحی شدند. در این کانتاش همچنین برای اولین بار، برخی پانل‌ها مثل کاپوت جلو و کاور موتور از فیبر کربن ساخته شدند.