اگرچه تویوتا هم‌اکنون حضوری گسترده در بازار آمریکا دارد اما چند دهه قبل این‌گونه نبود و خودروی کرونا توانست مسیر را برای ژاپنی‌ها همواره سازد.
تویوتا امروز به اندازه کیک سیب و شورولت در آمریکا نفوذ دارد. همان‌طور که می‌دانید مسابقات ناسکار کاملاً آمریکایی هستند اما این برند ژاپنی به همراه شورولت و فورد تنها شرکتی است که در ناسکار حضور داشته و به موفقیت چشمگیری هم دست یافته است. در حال حاضر تویوتا در بین ۱۱ خودروی پرفروش بازار آمریکا ۳ نماینده به نام‌های راو ۴، کمری و کرولا دارد. این خودروها به ترتیب در رتبه‌های سوم، هفتم و یازدهم جدول فروش خودروی آمریکا قرار گرفته‌اند. همچنین باید گفت تویوتا در سال ۲۰۲۱ برای اولین بار از جنرال موتورز سبقت گرفت تا پرفروش‌ترین خودروساز آمریکا لقب بگیرد.
این مسیر پرافتخار زمانی آغاز شد که ژاپنی‌ها صدها دستگاه سدان چهار در کراون را در سال ۱۹۵۸ راهی بازار آمریکا کردند. با اینکه کراون بسیار شبیه نسخه‌های مینیاتوری خودروهای لوکس آمریکایی آن دوران بود اما تویوتا در زمان طراحی این خودرو شرایط جاده‌ای و بزرگراهی آمریکا را در نظر نگرفته بود. در واقع کراون فاقد قدرت لازم بود و حداکثر سرعتش به ۱۲۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید. تویوتا کراون در سرعت‌های بالا پایداری لازم را نداشت و لرزش‌های زیادی را به کابین منتقل می‌کرد. به لیست مشکلات این خودرو باید صدای بالای کابین، قطعات شکسته و… را افزود.
همه این مشکلات به همراه قیمت بالا باعث شدند کراون فروش فاجعه باری داشته باشد؛ اما این موضوع تویوتا را دلسرد نکرد زیرا در سال ۱۹۶۴ با خودروی دیگری به نام کرونا (در زبان لاتین به معنی کراون یا تاج است) راهی بازار آمریکا شد. شاید با شنیدن نام کرونا به یاد روزهای تلخ همه‌گیری بیماری کووید ۱۹ و ویروس کرونا بیفتید اما بین آوریل ۱۹۶۵ تا دسامبر ۱۹۶۷، کرونا پرفروش‌ترین خودروی ژاپن بود. هدف تویوتا از معرفی کرونا عرضه محصولی باکیفیت‌تر، بزرگ‌تر و جادارتر از فولکس‌واگن تایپ ۱ بود و به این هدف نیز رسید. با اینکه برخی افراد کرونا را جزو زیباترین خودروهای تاریخ تویوتا می‌دانند اما رسیدن آن به آمریکا با موانعی همراه بوده است. نسخه ژاپنی تویوتا کرونا طول حدود ۴۱۱۵ میلی‌متری داشت و فاصله بین محورهای آن به ۲۴۲۰ میلی‌متر می‌رسید. زیر کاپوت این خودروی ۹۰۷ کیلوگرمی پیشرانه ۴ سیلندر ۱۵۰۰ سی‌سی با ۷۰ اسب بخار قدرت قرار داشت و نیرو را راهی چرخ‌های عقب می‌کرد. با اینکه ابتدا نسخه سدان چهار در ساب کامپکت کرونا در بازار عرضه شد اما بعدها مدل کوپه دو در هاردتاپ با مشخصات تقریباً یکسان نیز تولید شد.
تویوتا کرونا هماهنگی بهتری با جاده‌های آمریکا داشت. نسخه بازار آمریکای این خودرو از پیشرانه ۱۹۰۰ سی‌سی با ۹۰ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد و با همکاری گیربکس ۳ سرعته دستی می‌توانست خودرو را به سرعت ۱۵۳ کیلومتر در ساعت برساند. البته در صورت سفارش گیربکس اتوماتیک دو سرعته روی ستون فرمان، حداکثر سرعت کرونا به ۱۴۵ کیلومتر در ساعت کاهش می‌یافت. این خودرو از نظر تجهیزات نیز نسبت به کراون پیشرفت کرده بود و صندلی‌های نیمکتی، آفتاب‌گیر به همراه آینه، شیشه‌های دودی، برف‌پاک‌کن‌های دو سرعته، جعبه‌داشبورد، رادیو و کولر فابریک در آن وجود داشتند. چنین تجهیزاتی برای یک خودروی کوچک وارداتی در آن زمان غیرمعمول بودند.
تویوتا از اشتباهات عرضه کراون در آمریکا درس گرفت و مشتریان نیز این موضوع را متوجه شدند زیرا کراون اولین خودرویی بود که به فروش بیش از ۱۰ هزار دستگاهی در آمریکا دست یافت. در واقع فروش کرونا (به عنوان یکی از اولین محصولات صادراتی تویوتا به بازارهای جهانی) به حدی در آمریکا افزایش یافت که در سال ۱۹۶۶ با افزایش سه برابری به بیش از ۲۰ هزار دستگاه رسید و یک سال بعد از آن، تویوتا سومین برند پرفروش وارداتی به بازار آمریکا بود.
جالب اینکه کرونا در اولین تبلیغ تلویزیونی تویوتا در آمریکای شمالی حضور داشت. چند سال بعد این خودرو به عنوان خودروی وارداتی سال آمریکا انتخاب شد و ۴۵ سال بعد کار اند درایور از کرونا به عنوان یکی از بهترین محصولات تاریخ تویوتا نام برد. کرونا پلی بود که به تویوتا اجازه داد تا کرولا را توسعه دهد، خودرویی که به جرات موفق‌ترین محصول تاریخ این برند به شمار می‌رود. کرولا در سال ۱۹۶۸ در بازار آمریکا عرضه شد و همان سال به فروش بیش از ۷۲ هزار دستگاهی رسید. فروش کرولا در سال ۱۹۶۹ بیش از ۱۲۴ هزار دستگاه گزارش شد و یک سال بعد از آن مرز ۲۰۰ هزار دستگاهی را لمس کرد. کرولا هم‌اکنون پرفروش‌ترین خودروی سواری تاریخ محسوب می‌شود و در بیش از ۱۴۰ کشور دنیا فروش فراتر از ۵۰ میلیون دستگاهی را ثبت کرده است. شاید اگر تویوتا کرونا تولید نمی‌شد هیچ‌کدام از این موفقیت‌ها به دست نمی‌آمد.