موتور F136 که از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۰ تولید شد، آخرین موتور V8 تنفس طبیعی فراری بود و در محصولات مختلف مازراتی هم استفاده شد.
سال‌ها است که فراری پیشرانهٔ V8 تنفس طبیعی را کنار گذاشته و در سوپراسپرت‌های خود از موتورهای V8 توئین توربو و حتی در برخی مدل‌ها سیستم هیبریدی استفاده می‌کند. بااین‌حال، آخرین موتور V8 تنفس فراری که F136 نام داشت، حتی سال‌ها پس از کنار رفتن، هنوز هم به‌عنوان یکی از بهترین پیشرانه‌های تاریخ شناخته می‌شود. این موتور V8 با زاویهٔ ۹۰ درجه از طریق همکاری فراری و مازراتی تولید و در سال ۲۰۰۱ معرفی شد. موتور F136 در چهار نسخهٔ مختلف شامل ۴.۲ لیتری، ۴.۳ لیتری، ۴.۵ لیتری و ۴.۷ لیتری ساخته شد و در خودروهای مختلف فراری، مازراتی و حتی آلفارومئو مورداستفاده قرار گرفت. در ادامه با جذاب‌ترین خودروهایی که از موتور F136 استفاده کردند آشنا خواهیم شد.
مازراتی گرن‌اسپرت
| پیشرانه | ۴.۲ لیتری V8 |
| قدرت | ۴۰۰ اسب بخار |
| گشتاور | ۴۵۰ نیوتن متر |
گرن‌اسپرت نسخه‌ای اسپرت‌تر از مازراتی کوپه بود که در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۴ معرفی شد. این نسخه از همان پیشرانهٔ ۴.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی F136 استفاده می‌کرد که با سیستم روغن‌کاری کارتل خشک و چهار سوپاپ در هر سیلندر، زیر کاپوت مازراتی کوپه هم قرار داشت. بااین‌حال، در گرن‌اسپرت قدرت این موتور با کمی افزایش از ۳۹۰ به ۴۰۰ اسب بخار رسید. این افزایش به لطف تغییراتی در پیشرانه مثل بازنگری در منیفولد هوا حاصل شد. چهار سر اگزوز کرومی هم به همه اعلام می‌کرد که در سینهٔ این گرن تورر ایتالیایی نیروگاه فراری پنهان شده است.
مازراتی کواتروپورته اسپرت GT S
| پیشرانه | ۴.۷ لیتری V8 |
| قدرت | ۴۵۰ اسب بخار |
| گشتاور | ۵۱۰ نیوتن متر |
مازراتی کواتروپورته اسپرت GT S در سال ۲۰۰۸ با بزرگ‌ترین نسخهٔ موتور F136 معرفی شد. این نسخهٔ ۴.۷ لیتری که F136YH نام داشت، قبلاً در کواتروپورته S هم مورداستفاده قرار گرفته بود ولی نسخهٔ معمولی کواتروپورته از همان نسخهٔ کوچک‌تر ۴.۲ لیتری استفاده می‌کرد. پیشرانهٔ ۴.۷ لیتری F136YH نیروی خود را به یک گیربکس اتوماتیک ZF تحویل می‌داد که مخصوص کواتروپورته تنظیم شده بود. این نیرو به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد و سدان لوکس ایتالیایی را به حداکثر سرعت ۲۸۵ کیلومتر بر ساعت می‌رساند.
مازراتی گرن‌توریسمو MC استرادله
| پیشرانه | ۴.۷ لیتری V8 |
| قدرت | ۴۵۰ اسب بخار |
| گشتاور | ۵۱۰ نیوتن متر |
گرن‌توریسمو در سال ۲۰۰۷ به‌عنوان جایگزین مازراتی کوپه بر اساس پلت‌فرم مشترکی با کواتروپورته معرفی شد. این خودرو ابتدا با نسخهٔ ۴.۲ لیتری موتور F136 عرضه شد اما یک سال بعد، مازراتی مدل گرن‌توریسمو S را با موتور ۴.۷ لیتری و ۴۴۰ اسب بخار قدرت معرفی کرد. بااین‌حال، این هم پایان ماجرا نبود و در سال ۲۰۱۱ نسخهٔ MC استراداله معرفی شد که در بین تمام محصولات مازراتی بیشترین تمرکز را روی پرفورمنس داشت. این نسخه به‌طور قابل‌توجهی پلت‌فرم مشترک با کواتروپورته را بهبود بخشیده بود تا اسپرت‌تر شود. MC استراداله ۱۱۰ کیلوگرم سبک‌تر از گرن‌توریسموی معمولی بود و از پیشرانهٔ ۴.۷ لیتری همراه با گیربکس فراری F430 استفاده می‌کرد. این موتور در MC استراداله کمی قوی‌تر از گرن‌توریسمو S شده بود.
آلفارومئو 8C
| پیشرانه | ۴.۷ لیتری V8 |
| قدرت | ۴۵۰ اسب بخار |
| گشتاور | ۴۷۰ نیوتن متر |
8C یک کوپهٔ دونفرهٔ خیره‌کننده بود که قصد داشت پیشگام بازگشت مجدد آلفارومئو به بازار آمریکا در دههٔ ۲۰۰۰ باشد. این ماشین که بر اساس مازراتی گرن‌توریسمو ساخته شده و تولید محدود بود، هرچند قیمت گزافی داشت اما با استقبال بالایی مواجه شد. بااین‌حال، آلفا نهایتاً درمجموع تنها ۸۲۹ دستگاه از آن تولید کرد (۵۰۰ دستگاه کوپه و ۳۲۹ دستگاه اسپایدر). زیر کاپوت این کوپهٔ زیبایی ایتالیایی نسخهٔ ۴.۷ لیتری پیشرانهٔ V8 تنفس طبیعی F136 قرار گرفته بود که ۴۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این نیرو به گیربکسی تحویل داده می‌شد که برای بهبود توزیع وزن در عقب نصب شده بود. به لطف این ترکیب، 8C ظرف چهار ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید.
فراری کالیفرنیا ۳۰
| پیشرانه | ۴.۳ لیتری V8 |
| قدرت | ۴۹۰ اسب بخار |
| گشتاور | ۵۰۵ نیوتن متر |
کالیفرنیا یک گرند تورر شیک ۲+۲ با سقف کانورتیبل هارت تاپ بود که در سال ۲۰۰۸ معرفی شد. این ماشین از ترکیب موتور جلو-وسط و گیربکس عقب استفاده می‌کرد. هرچند کالیفرنیا تا سال ۲۰۱۷ تولید شد ولی در سال ۲۰۱۴ پیشرانهٔ V8 تنفس طبیعی F136 را با یک موتور ۳.۹ V8 توئین توربو جایگزین کرد و کالیفرنیا T نام گرفت. بین نسخهٔ اولیه و توربوشارژ این خودرو اما یک نسخهٔ دیگر هم ساخته شد که کالیفرنیا ۳۰ نام داشت و در سال ۲۰۱۲ معرفی شد. این نسخه سبک‌تر و قوی‌تر از کالیفرنیای اولیه بود. افزایش ۳۰ اسب بخاری قدرت در این مدل به لطف به‌روزرسانی پیشرانهٔ ۴.۳ لیتری نسخهٔ پایه حاصل شد که حالا F136IH نام گرفت. این نسخه از موتور موردبحث به سیستم تزریق مستقیم سوخت مجهز شده و نسبت تراکم بالاتری داشت.
فراری F430 اسکودریا
| پیشرانه | ۴.۳ لیتری V8 |
| قدرت | ۵۱۰ اسب بخار |
| گشتاور | ۴۷۰ نیوتن متر |
F430 که در سال ۲۰۰۴ معرفی شد، جانشین فراری ۳۶۰ مودنا بود. این ماشین یکی از قابل‌احترام‌ترین ساخته‌های تاریخ مارانلو محسوب می‌شود. مثل اکثر سوپرکارهای مدرن فراری، F430 هم نسخه‌ای افراطی‌تر و پیست محور داشت که در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۰۷ توسط مایکل شوماخر با نام اسکودریا رونمایی شد. شوماخر همچنین به‌عنوان رانندهٔ آزمایشی در توسعهٔ F430 اسکودریا هم نقش داشت. F430 از نسخهٔ ۴.۳ لیتری موتور F136 استفاده می‌کرد که ابتدا ۴۹۰ اسب بخار قدرت و در نسخهٔ اسکودریا ۵۱۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. نسخهٔ اسپایدر F430 اسکودریا نیز در سال ۲۰۰۸ به مناسبت بزرگداشت شانزدهمین قهرمانی فراری در مسابقات فرمول یک در پیست موجلو با نام 16M رونمایی شد.
فراری ۴۵۸ اسپشیاله
| پیشرانه | ۴.۵ لیتری V8 |
| قدرت | ۶۰۵ اسب بخار |
| گشتاور | ۵۴۰ نیوتن متر |
یکی دیگر از پرطرفدارترین و قابل‌احترام‌ترین محصولات فراری، مدل ۴۵۸ است که جایگزین F430 شد. نسخهٔ پیست محور این سوپرکار در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۱۳ با نام اسپشیاله و پیشرفت‌هایی در بدنه، سیستم تعلیق، پیشرانه و… معرفی شد. پیشرانهٔ F136 در ۴۵۸ اسپشیاله به‌طور قابل‌توجهی اصلاح شده بود. فراری با بهینه‌سازی احتراق و دینامیک سیال محفظهٔ احتراق و همین‌طور هندسهٔ جدید منیفولد هوا و پروفیل جدید میل بادامک، تقریباً تمام قطعات متحرکت موتور را اصلاح کرده بود. به لطف این تغییرات، قوی‌ترین نسخهٔ موتور F136 با ۶۰۵ اسب بخار قدرت متولد شد. نسخهٔ اسپایدر این سوپرکار هم با نام اسپشیاله A در تنها ۴۹۹ دستگاه تولید شد.
source