آیا یک رودستر الکتریکی ساخت چین با برند بریتانیایی می‌تواند در حد معیار خودروهای اسپرت جهان عمل کند؟

این روزها از چین به‌عنوان تهدید بزرگی برای خودروسازانی قدیمی جهان یاد می‌شود. برای درک بهتر این موضوع، چهار نفر از مردان موتورترند به چین سفر کردند. طی این سفر، خودروهای چینی مختلفی آزمایش شدند که یکی از آن‌ها ام‌جی سایبراستر بود. این خودرویی شایان توجه است زیرا در دنیای سدان‌ها و شاسی‌بلندهای الکتریکی، جرأت کرده متفاوت باشد. سایبراستر همچنین نشان می‌دهد که چینی‌ها در مورد دینامیک خودرو چه می‌دانند.

چینی‌ها به دلیل پیشرفت چشمگیر در توسعهٔ باطری و نرم‌افزارهای خودرو، ارائهٔ طراحی‌های داخلی خیره‌کننده با قیمت باورنکردنی و ارائهٔ دستیارهای صوتی مجهز به هوش مصنوعی در خودرو شهرت پیدا کرده‌اند اما مهندسان چینی در مورد ساخت خودروهای اسپرت چه می‌دانند؟ برای فهمیدن پاسخ این سؤال، سایبراستر را در برابر معیار و نماد خودروهای اسپرت جهان یعنی پورشه ۹۱۱ قرار داده‌ایم. البته این مقایسه‌ای برای تعیین خودروی برتر نیست بلکه نگاهی اجمالی به آینده است. آیا یک خودروی اسپرت الکتریکی می‌تواند احساس یک خودروی بنزینی را داشته باشد؟ چه اتفاقی می‌افتد وقتی چین سعی می‌کند نمادهای خودرویی جهان را از نو خلق کند؟

عبور از گذشته

درحالی‌که ۹۱۱ امروزی محصول تکامل مداوم است، سایبراستر متعلق به زمانی است که تکنولوژی امکان بازگرداندن یک خودروی منقرض‌شده را فراهم می‌کند. این رودستر تقریباً هیچ شباهتی به MGA و MGB دهه‌های گذشته ندارد. نسخه دو موتوره که ما آزمایش کردیم، قدرت چشمگیر ۵۴۴ اسب بخاری و گشتاور ۷۲۵ نیوتن متری دارد. این موتورها توسط یک پکیج باطری لیتیوم یونی ۷۷ کیلووات ساعتی تغذیه می‌شوند که وزن خودرو را به رقم عجیب ۱۹۸۵ کیلوگرم می‌رسانند. این خودرو که در استودیوی ام‌جی در بریتانیا طراحی شده، فاقد الهاماتی از پیشینیان خود است ولی با ۷ میلی‌متر طول کمتر نسبت به ۹۱۱ و ۲۳۹ میلی‌متر فاصلهٔ محوری بیشتر، حس و حال یک خودروی اسپرت مدرن را با فرم زیبایی مشابه جگوار F تایپ، لبخند شیطنت‌آمیز مزدا میاتا و درهای مشابه لامبورگینی دارد.

مثل تمام خودروهای الکتریکی چینی، سایبراستر هم قیمتی دارد که به نظر می‌رسد واقعی نیست. نسخهٔ چهارچرخ محرک این ماشین در چین با قیمت تنها ۵۰,۲۰۰ دلار عرضه می‌شود درحالی‌که از سوی دیگر، قیمت ۹۱۱ کاررا در این کشور از ۲۰۶,۳۰۰ دلار آغاز می‌شود. در بریتانیا اما قیمت‌ها با ۷۸,۴۰۰ دلار برای ام‌جی و ۱۳۰,۴۰۰ دلار برای پورشه، واقعی‌تر هستند.

پیشرانه

با فشردن دکمهٔ قرمز سوپراسپرت روی فرمان سایبراستر، حالت پیست فعال می‌شود و صدای مصنوعی موتور را پخش می‌کند. با فشردن پدال گاز درحالی‌که پای چپ روی ترمز است نیز می‌توان دور موتور را به‌صورت مصنوعی افزایش داد. پس‌ازاینکه با این صداها سرگرم شدید، متوجه خواهید شد که سایبراستر به‌طور بی‌رحمانه‌ای سریع است. این رودستر برقی مثل قطار گلوله‌ای که ایستگاه را ترک می‌کند، به سرعت ۲۹۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و اعداد پرفورمنس آن با شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر ۳.۱ ثانیه و ۴۰۰ متر ۱۱.۵ ثانیه، چشمگیرتر از چیزی است که احساس می‌شود.

بااین‌حال، هرکسی که اندکی علاقه به خودروی داشته باشد، ترجیح می‌دهد پیشرانهٔ شش سیلندر تخت توئین توربوی ۳۸۵ اسب بخاری و گیربکس هشت سرعته دوکلاچه ۹۱۱ را داشته باشد حتی اگر این به معنای نیم ثانیه عقب ماندن از سایبراستر باشد. پیشرانهٔ ۹۱۱ رقص مکانیکی قطعات پیشرانهٔ بنزینی را به سمفونی تبدیل می‌کند. اگر با دقت گوش کنید، می‌توانید ضربات سوپاپ‌ها و صدای خروج گازهای اگزوز از محفظهٔ احتراق را بشنوید و حتی اگر به دورسنج موتور روی صفحه آمپر نگاه نکنید هم به‌خوبی از آنچه که پشت سرتان هرلحظه در حال وقوع است آگاه خواهید بود. با همکاری گیربکس دوکلاچه، کاررا ظرف ۳.۶ ثانیه به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و ۴۰۰ متر را در ۱۲.۱ ثانیه طی می‌کند. این اعداد حدود نیم ثانیه از سایبراستر کندتر هستند که بهای کمی برای چنین تجربه‌ای محسوب می‌شود.

چسبندگی

۹۱۱ کاررا در آزمایش ما حداکثر چسبندگی جانبی ۰.۹۷ جی را ثبت کرد و از سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت ظرف ۳۲.۶ متر متوقف شد. البته این اعداد در مرکز آزمایش دولتی چین با آسفالتی پر از چاله‌های کوچک انجام شدند که چسبندگی پایین‌تری داشت درحالی‌که در آمریکا قبلاً با همین خودرو شتاب جانبی ۱.۰۵ جی و مسافت توقف زیر ۳۰ متر را ثبت کردیم. در همین حال، سایبراستر هم چسبندگی ۰.۹۱ را در پیچ‌ها ثبت کرد و برای توقف از سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت به ۳۳.۲ متر فضا نیاز داشت که ممکن است برای یک خودروی اسپرت ناامیدکننده به نظر برسد ولی روی آسفالت مناسب‌تر این ارقام بهتر خواهند شد.

لاستیک‌های پیرلی P زیرو و پکیج باطری که مرکز ثقل سایبراستر را پایین آورده، کمک می‌کنند رودستر ام‌جی در پیچ‌ها وزن سنگین خود را پنهان کند. بااین‌حال، فرمان هیچ احساس یا بازخوردی ندارد و پدال ترمز نرم و با بازه حرکتی طولانی است. در مقابل، ۹۱۱ هندلینگ فوق‌العادهٔ خود که نتیجهٔ دهه‌ها تجربه است را به رخ می‌کشد و با اینکه در خط مستقیم کندتر است ولی در پیست Figure-8 یک ثانیه سریع‌تر از سایبراستر عمل می‌کند.

داخل

همان‌طور که انتظار می‌رفت، ام‌جی در داخل درخشان عمل می‌کند. در اینجا صرف‌نظر از انتخاب‌گر دنده که به نظر می‌رسد از کوروت دزدیده شده، کیفیت ساخت و متریال در حد چیزی است که در پورشه می‌بینیم. با اینکه شاید استفاده از چهار نمایشگر در داخل سایبراستر جذاب به نظر برسد ولی این کار به یک فاجعهٔ ارگونومی تبدیل شده است زیرا نمایشگر پایینی که کنترل‌های سیستم تهویه را در خود جای داده، نیاز به برداشتن طولانی نگاه از جاده دارد و نمایشگرهای بالایی که در طرفین صفحه آمپر جای گرفته‌اند نیز به خاطر وجود غربیلک فرمان، دید و دسترسی محدودی دارند. از سوی دیگر، کابین پورشه با وجود طراحی بسیار ساده، کاملاً آشنا و راحت احساس می‌شود.

نتیجه

درحالی‌که ۹۱۱ خودرویی بازیگوش و درعین‌حال با اعتمادبه‌نفس است، سایبراستر احساسی خنثی دارد و هرچند می‌تواند سرعت و شتاب بالایی را ارائه کند ولی به راننده برای نزدیک شدن به محدودیت‌های خودرو انگیزه نمی‌دهد. درحالی‌که در طول آزمایش فقط فرصت زدن چند دور با ۹۱۱ و سایبراستر را داشتیم، هرگز نمی‌توانستیم از پورشه چشم برداریم و وقتی می‌دیدیم یک ۹۱۱ در محوطهٔ پیست پارک شده است، پشت فرمان هر خودروی دیگری که برای آزمایش می‌نشستیم احساس گناه می‌کردیم. از سوی دیگر اما فقط زدن چند دور با سایبراستر برای ارضای حس کنجکاوی هر راننده‌ای کافی خواهد بود. این تفاوت بین یک خودروی اسپرت معمولی و یک خودروی عالی است. پشت فرمان سایبراستر هرگز تحریک نشدیم زمان بیشتری را با آن بگذرانیم ولی با وجودی که سال‌ها و هزاران کیلومتر با پورشه ۹۱۱ رانندگی کرده‌ایم، هنوز هم از دست دادن فرصتی برای رانندگی با این خودرو حتی در یک پیست دولتی در چین هم عذاب وجدان را به دنبال دارد.

مقام دوم: ام‌جی سایبراستر

نقاط مثبت: بسیار سریع، جذابیت یک خودروی اسپرت، درهای قیچی شبیه لامبورگینی

نقاط منفی: فرمان و ترمز بدون احساس، وزن بسیار سنگین، رابط کاربری عجیب سیستم اطلاعاتی-سرگرمی

چکیده: خودروهای چینی به این زودی‌ها جایگزین بهترین خودروهای اسپرت جهان نخواهند شد

مقام اول: پورشه ۹۱۱ کاررا

نقاط مثبت: هماهنگی کامل در همه‌چیز، کامپیوترها احساس را قربانی نمی‌کنند، هر رانندگی یک تجربهٔ جدید دارد

نقاط منفی: ظاهر تکراری، قیمت گران، دسته‌دندهٔ بلند در نسخهٔ دستی

چکیده: دلیل خوبی وجود دارد که چرا هر خودروی اسپرتی پورشه ۹۱۱ را معیار قرار می‌دهد

مقایسه مشخصات فنی