موتورسیکلت‌های آفرودی همواره مورد علاقه ی برخی افراد است که به دنبال ماجراجویی و طبیعت‌دوستی هستند. این موتورسیکلت‌ها که نوعی موتور از رده motorcycliness هستند، امکان تردد در مسیرهای غیرجاده‌ای را دارند. بین موتورسیکلت‌های آفرودی، وجود انواع مختلف موتور به عنوان گزینه‌های مختلف وجود دارد. از موتورهای ترایال که برای استفاده در پیست‌ها و انجام حرکات نمایشی استفاده می‌شوند گرفته تا سه خانواده تریل، اندرو و موتورکراس که همچنین برای تردد در مسیرهای غیرجاده‌ای مناسب هستند.

البته امروزه از موتورهای کلاس ادونچر برای تردد در مسیرهای ترکیبی از آسفالت و خاکی استفاده می‌شود، که مناسب برای مسافرت‌های طولانی است. اما در مسیرهای غیرجاده‌ای، موتورکراس‌ها، اندروها و تریل‌ها چابکی و توانایی بیشتری دارند. به همین دلیل از موتورهای ادونچر برای مسافرت‌های بین‌شهری با چاشنی غیرجاده‌ای استفاده نمی‌شود.

در این قوه‌مقتدرون‌هر لحظه در بهترین حالت وجود دارد

نخستین گزینه‌ای که قبل از این موتورسیکلت‌ها وجود دارد، موتورهایی هستند که به‌طور کلی باعث معروفیت موتورکراس‌ها شده‌اند. موتورکراسها از پیشرانه‌ای با بازدهی بالایی استفاده می‌کنند. کمک‌فنرها در این موتورها بازی زیادی دارند که باعث امکان پرش‌های بلند می‌شود. در عین حال، شاسی در این موتورها از آلیاژهای سبک مانند آلومینیوم ساخته می‌شود تا وزن کلی موتور پایین آید و چابکی بسیار بالایی داشته باشد. موتورکراسها فاقد سیستم روشنایی و حتی جک بغل هستند و به همین خاطر برای تردد در معابر شهری و جاده‌ها مناسب نیستند. همچنین ساختار پیشرانه این موتورها و سواری خشکی که دارند، اجازه تردد در مسافت‌های طولانی و مسیرهای آسفالته را نمی‌دهد.

پس از موتورکراسها، موتورهای اندرو یا دوکاره‌های ورکشاپ شده می‌توانند گزینه‌ای مناسب برای تردد در مسیرهای غیرجاده‌ای باشند. این موتورها سیستم روشنایی را دارند و مناسب برای تردد در معابر شهری و جاده‌ها هستند. در عین حال، شاسی در این موتورها نیز مقاوم و سبک هستند. در این موتورها خشکی سواری کمتری نسبت به موتورکراسها وجود دارد.

در نهایت، موتورسیکلت‌های تریل که همان موتورهای آفرودی هستند، مناسب برای تردد در مسیرهای غیرجاده‌ای هستند. پیشرانه این موتورها به‌گونه‌ای طراحی شده که اگرچه قدرت تولیدی کمتری دارند، اما استهلاک پایین‌تری داشته و مصرف سوخت کمتری نیز دارند. در این موتورها سواری نرم‌تر از دوکاره‌ها و کراس‌ها وجود دارد و می‌توان با آنها مسیرهای بلند و مسافرت‌های طولانی نیز رفت.

از بین گزینه‌های مختلف، ما کدام را انتخاب می‌کنیم؟ یکی از موتورهای آفرودی برند هوندا است که با نام CRF250 شناخته می‌شود. این موتورسیکلت یک موتور کراس است که برای تردد در مسیرهای غیرجاده‌ای مناسب است. این موتورسیکلت دارای پیشرانه‌ای با بازدهی بالا است و چابکی بسیار بالایی دارد. در عین حال، شاسی در این موتورسیکلت از آلیاژهای سبک ساخته شده است.

برند دیگر که در بازار کشورمان وجود دارد، برند یاماها است. این برند یک موتورسیکلت با نام WR155 دارد که یک موتور کراس است. این موتورسیکلت به‌طور کلی حامل ظاهر زیبا و اسپرتی است، اما در مقابل، پیشرانه آن چندان کارآمد نیست. با این حال، این موتورسیکلت برای تردد در مسیرهای غیرجاده‌ای مناسب است.

برند دیگر که در بازار کشورمان وجود دارد، برند گس گس است. این برند یک موتورسیکلت با نام EC250F دارد که یک موتور کراس است. این موتورسیکلت دارای شاسی سبکی است و در عین حال استقامت بسیار بالایی نیز دارد. در عین حال، سیستم تعلیق در این موتورسیکلت قابل تنظیم است و در دفع ضربات ناشی از پرش، توانایی بالایی دارد.

در نهایت، برند دیگری که در بازار کشورمان وجود دارد، برند کاوازاکی است. این برند یک موتورسیکلت با نام KLX دارد که یک موتور تریل است. این موتورسیکلت دارای پیشرانه‌ای با تکنولوژی‌های متعددی است که کارکردی نرم دارد. در عین حال، سیستم‌های مختلفی برای کاهش استهلاک و افزایش کارایی آن وجود دارد.

در نهایت، یکی از موتورسیکلت‌های دیگر برند کی‌ تی‌ ام است که با نام EXC-F250 شناخته می‌شود. این موتورسیکلت یک موتور کراس است که به‌طور کلی حامل ظاهر خاصی است. این موتورسیکلت دارای پیشرانه‌ای با بازدهی بالایی است و چابکی بسیار بالایی دارد. در عین حال، شاسی در این موتورسیکلت از آلیاژهای سبک ساخته شده است.