در دشمنی به سرعت که در حال پیشرفت پیشرو است، استفاده از فناوری‌های هوش مصنوعی (AI) در میدان‌های نبرد آینده چشم‌گیری نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد تنها چند سال تا دستیابی به دستاوردهای کلیدی در این زمینه فاصله داریم. در این گزارش به بررسی نقش هوش مصنوعی در توسعه سیستم‌های موشکی و چالش‌های مرتبط با آن می‌پردازیم.

یکی از نقاط برجسته در این زمینه، آغاز همکاری میان شرکت‌های فناوری و صنایع دفاعی است. این همکاری در حال گسترش و پیشرفت است. برای مثال، شرکت اروپایی MBDA با طرح‌های مانند ORCHESTRIKE، آینده عملیات‌های نظامی را با استفاده از هوش مصنوعی تغییر می‌دهد. این برنامه‌ها به مدیریت و هماهنگی حملات موشکی با استفاده از الگوریتم‌های پیچیده و ارتباطات داده‌ای بین موشک‌ها کمک می‌کنند.

کشورهای غربی، به‌ویژه ایالات متحده، سال‌هاست که در تلاش برای ادغام هوش مصنوعی در عملیات‌های نظامی و فناوری‌های جنگی هستند. پروژه‌هایی مانند Project Maven که در سال 2017 آغاز شد، اکنون نتایج خود را نشان می‌دهند. اگرچه هنوز تا دستیابی به پیشرفت‌های بزرگ در هدف‌گیری موشک‌ها چند سال فاصله داریم، اما شرکت‌های دفاعی با استفاده از هوش مصنوعی توانسته‌اند سیستم‌های تسلیحاتی موجود، مانند سامانه‌های موشکی، را ارتقا دهند.

در حال حاضر، تاثیر هوش مصنوعی بیشتر در بخش‌های پشتیبانی و مدیریت اطلاعات نظامی دیده می‌شود تا در اصلاح مستقیم سلاح‌ها. این بخش‌ها شامل خلاصه‌سازی اسناد، مدیریت مالی و منابع انسانی، شناسایی الگوها در داده‌های جمع‌آوری‌شده، ترجمه و تحلیل سیگنال‌ها و تصاویر است. این قابلیت‌ها بهبود سیستم‌های تشخیص و تصمیم‌گیری را که دولت‌ها برای حملات اولیه یا فعال‌سازی دفاع موشکی به آن‌ها وابسته‌اند، به همراه خواهند داشت.

شرکت‌های فناوری ایالات متحده مانند Microsoft، Google و OpenAI، نقش مهمی در توسعه این سیستم‌ها ایفا می‌کنند. این شرکت‌ها با همکاری صنایع دفاعی، پروژه‌های مشترکی را برای ادغام هوش مصنوعی با سخت‌افزارهای موجود مانند موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBM) و سامانه‌های دفاع موشکی آغاز کرده‌اند.

همچنین نمونه‌هایی از همکاری‌های فناوری و صنایع دفاعی مانند شرکت آمریکایی Anduril وجود دارد که با OpenAI در زمینه توسعه موشک‌ها و پهپادهایی همکاری می‌کند که قادر به استفاده بهتر از حجم عظیم داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط ماهواره‌ها و سیستم‌های دفاعی هستند.

ایالات متحده در حال حاضر محتاطانه از استفاده مستقیم هوش مصنوعی در سیستم‌های تهاجمی خودداری می‌کند. اما هوش مصنوعی می‌تواند در مدیریت نحوه استفاده کشورها از انواع سلاح‌های موجود برای غلبه بر دفاع دشمن و ایجاد بازدارندگی موثر نقش داشته باشد.

در آن سوی صحنه، کشورهای دیگر مانند روسیه و چین با توسعه سامانه‌های موشکی فراصوت با قابلیت هسته‌ای خود، چالش‌های ژئوپلیتیکی و رقابت در تسلیحات هوش مصنوعی را برای ایالات متحده و متحدان آن بوجود آورده‌اند. دلیل این جنجالها هزینه‌های بالای توسعه سامانه‌های متعارف ایالات متحده است، از جمله هزینه‌های مربوط به نظارت و ایمنی، حقوق مالکیت معنوی و توسعه نرم‌افزار.

در آینده، موشک‌های مجهز به هوش مصنوعی همچنان پیشرفت خواهند کرد و قابلیت‌های بیشتری کسب خواهند کرد. فضاهای بیرونی نیز به عنوان یک حوزه رقابتی در درگیری‌های آینده در نظر گرفته خواهد شد، به‌ویژه با توجه به نمونه‌هایی از استفاده موشک‌های زمینی برای نابودی ماهواره‌ها.

با این حال، به گفته سازمانی، در آینده نزدیک، هوش مصنوعی تنها یکی از گزینه‌های موجود برای ارتش‌ها خواهد بود. پیروزی در هرگونه درگیری میان قدرت‌های بزرگ احتمالاً به توانایی مدیریت پیچیدگی میدان نبرد از طریق استفاده هوشمندانه از قابلیت‌های پشتیبانی هوش مصنوعی بستگی خواهد داشت، نه تنها به سامانه‌های موشکی مجهز به هوش مصنوعی.