بازار خودروهای اسپرت در حال تغییر است و مصرف‌کننده به وضوح از فناوری‌های مدرن استقبال می‌کند. از سویی دیگر، تقاضا برای خودروهای تمام‌الکتریکی با رکود مواجه شده و محبوبیت هیبریدها به طور چشم‌گیری افزایش یافته است. خودروسازانی که زمانی متعهد به تولید خودروهای تمام‌الکتریکی بودند، مجبور شده‌اند از مواضع خود عقب‌نشینی کنند یا تنوع بیشتری در محصولات خود ایجاد کنند و خط‌ تولید خود را با مدل‌های هیبرید ساده  یا  قابل شارژ (PHEV) تنوع دهند. از سوی دیگر، برندهایی که هنوز تمام سرمایه‌گذاری خود را روی باتری‌ها متمرکز نکرده‌اند، به سمت هیبریدیسازی حرکت کرده‌اند تا از قدرت برق و بنزین بهره ببرند. این ترفند هوشمندانه، نقش مهمی در کاهش آلودگی خودروهای اسپرت نیز داشته است.

هیبریدها امروزه تقریباً در هر بخشی از صنعت خودرو حضور دارند، از سوپرکارها و شاسی‌بلندها گرفته تا سدان‌های اسپرت. از پورشه ۹۱۱ تا بی‌ام‌و M5 و بنتلی کنتیننتال GT، مدل‌های پرطرفدار در بخش خودروهای اسپرت، به درجات مختلف، در سال ۲۰۲۵ به نوعی از موتور برقی بهره می‌برند.

سه‌گانه مشهور هایپرکارهای هیبریدی – مک‌لارن P1، فراری لافراری و پورشه ۹۱۸ اسپایدر – بیش از یک دهه پیش، هیبریدی‌سازی را به دنیای خودروهای اسپرت معرفی کردند. حتی در آن‌ها، مزایای انرژی الکتریکی به وضوح قابل مشاهده بود. دیگر بحثی از پر کردن گشتاور نیست، بلکه توانایی رانندگی آرام به صورت تمام الکتریکی و ترک خانه در صبح بدون سروصدای آزاردهنده استارت سرد، برای همیشه بازی را تغییر داد.

در ادامه برخی از بهترین‌های این فهرست را به انتخاب مجله‌ی EVO معرفی می‌کنیم:

۱- بی‌ام‌و M5

مدل جدید بی‌ام‌و M5 هیبرید، با وزن حدود ۵۰۰ کیلوگرم بیشتر نسبت به نسل قبلی خود که تنها از یک پیشرانه V8 خالص بهره می‌برد، ممکن است این سؤال را ایجاد کند که اضافه‌وزن به ازای حدود ۱۰۰ اسب بخار قدرت بیشتر و حدود ۵۰ کیلومتر رانندگی تمام‌الکتریکی ارزش دارد یا خیر؟ با این حال، در اولین تست‌های رانندگی با هر دو نسخه سدان و استیشن جدید M5 و همچنین در مقایسه با پورشه پانامرا Turbo E-Hybrid، متوجه شدیم که بی‌ام‌و مهندسی G90 را به گونه‌ای طراحی کرده که با دقت و چابکی قابل توجهی برای اندازه‌اش حرکت می‌کند. واقعاً برای راننده حس سنگینی ندارد.

۲- بنتلی کنتیننتال GT اسپید

بی‌ام‌و M5 به خاطر وزنش مورد انتقاد قرار می‌گیرد، در حالی که بنتلی کنتیننتال GT Speed هیبرید جدید هم‌وزن آن است. شاید به این دلیل که بنتلی‌ها همیشه بیشتر به لوکس‌بودن توجه داشته‌اند تا عملکرد محض، و بنابراین تغییر بنتلی به سمت PHEV چندان بحث‌برانگیز نبود. اما باز هم، اگرچه وزن حدود ۲.۵ تنی کنتیننتال GT ممکن است در نگاه اول چشمگیر باشد، اما نادیده گرفتن آن کاملاً ناعادلانه است.

۳- فراری ۲۹۶GTB

فراری، که هرگز برای رسیدن به دستا‌وردهای جدید، صبر نمی‌کند، دومین هیبرید خود را با نام ۲۹۶GTB روانه بازار کرد. این خودرو کمی ساده‌تر از SF90 مجهز به V8 است، زیرا از دو موتور الکتریکی جلو بهره نمی‌برد و از این ارتباط خالص‌ بین پیشرانه و کنترل به بهترین شکل استفاده می‌کند.

پیشرانه V6 آن نیز به تنهایی قابل توجه است، زیرا نه تنها یکی از قدرتمندترین V6های دنیا (بدون در نظر گرفتن بخش هیبریدی) است، بلکه دارای حس دراماتیک و صدای جذاب نیز هست اما جالب‌تر این‌که به نظر می‌رسد این V6 از ابتدا برای کار با ماژول هیبریدی طراحی شده، نه اینکه صرفاً یک واحد پیشرانۀ قرض‌گرفته‌شده از دیگر مدل‌های فراری باشد.

۴- مک‌لارن آرتورا

آرتورا اولین هیبرید تولید انبوه مک‌لارن است. این خودرو سیستم هیبریدی مشابه فراری دارد و یک پیشرانه V6 جدید را با یک موتور الکتریکی جفت می‌کند که از طریق جعبه‌دنده دوکلاچه به چرخ‌های عقب قدرت می‌دهد. مک‌لارن در طول سال‌ها آرتورا را به‌روزرسانی کرده تا عملکرد آن را بهبود بخشد و قدرت اولیه ۶۷۱ اسب‌بخاری آن را به ۶۹۰ اسب بخار افزایش دهد. این رقم هنوز کمتر از ۲۹۶ GTB است که ۸۱۹ اسب بخار تولید می‌کند، اما این تفاوت عمدتاً از پیشرانه بنزینی ناشی می‌شود، نه موتور الکتریکی.

۵- پورشه ۹۱۱ GTS T هیبرید

پورشه احتمالاً کم‌ترین ادعا را برای قرار گرفتن در فهرست هیبریدی‌ها دارد، زیرا اصلا قابلیت رانندگی تمام‌الکتریکی ندارد. در عوض، بخش الکتریکی آن کاملاً در پیشرانه ادغام شده تا عملکرد را بهبود بخشد و در عین حال انتشار آلاینده‌ها را کاهش دهد. این خودرو با یک موتور الکتریکی کوچک در جعبهدنده ۸ سرعته PDK و یک باتری ۱.۹ کیلووات‌ساعتی (که حدود یک پنجاهم باتری بزرگ‌ترین تایکان است)، به همراه موتور الکتریکی دیگر که به توربوی تکی پیشرانه ۳.۶ لیتری متصل است، طراحی شده. این ترکیب باعث حذف توربولگ (تاخیر توربو) می‌شود و در نهایت ۵۳۴ اسب بخار و ۶۱۰ نیوتن‌متر گشتارو تولید می‌کند.

۶- پورشه پانامرا توربو E-Hybrid

پانامرای هیبریدی پورشه در جدیدترین نسخه‌ی توربو S E-Hybrid به یک نیروی سوپراسپرت تبدیل شده است. با قدرتی فراتر از M5 و فناوری تعلیق فعال فوق‌پیشرفته، این خودرو یکی از راحت‌ترین و سریع‌ترین چهاردرهای بازار جهانی است. اما آیا ارزش پرداخت ۳۵ هزار دلار بیشتر نسبت به نسخه‌ی توربو E-Hybrid با ۶۷۱ اسب‌بخار را دارد؟ احتمالاً نه.

۷- شورولت کوروت E-Ray

شورولت پیش از پورشه، فناوری هیبریدی را در خودروی اسپرت کوروت به کار گرفت و نتیجه E-Ray است. این خودرو با یک باتری ۱.۹ کیلووات‌ساعتی و موتور الکتریکی در محور جلو، توان پیمایش الکتریکی کمی دارد که البته اگر در ترافیک باشید یا بخواهید صبح‌ها بدون سروصدا حرکت کنید، کاربردی است؛ اما در عین حال، این موتور الکتریکی به پیشرانه LT2 با ۴۹۵ اسب‌بخار اضافه می‌شود و خروجی کلی را به ۶۵۵ اسب‌بخار می‌رساند، که باعث می‌شود در کمتر از ۳ ثانیه به سرعت صد کیلومتر برساند.

۸- لامبورگینی اوروس SE

روئلو، تمراریو، اوروس SE و حالا تمام خط تولید لامبورگینی الکتریکی شده است! مدل اصلی اوروس را کمی خام در نظر می‌گرفتیم، اما نه به آن شیوه‌ی جذاب و دوست‌داشتنیِ لامبورگینی. حالا اوروس SE، علاوه بر طراحی زیباتر، هیبریدی با ۷۸۹ اسب‌بخار، قابلیت رانندگی تمام‌الکتریکی و کیفیت عالی برای رانندگی به ارمغان آورده است.

۹- مرسدس AMG GT 63 E پرفرمنس

مرسدس AMG GT 63 S E Performance اعداد و ارقام خیره‌کننده‌ای ارائه می‌دهد، تقریباً به اندازه‌ی طولانی‌بودن نامش! صفر تا ۱۰۰ کیلومتر ساعت در ۲.۸ ثانیه – حتی سریع‌تر از هایپرکار AMG One – و حداکثر سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت. اما وزن ۲۱۲۰ کیلوگرمی آن زیاد به نظر می‌رسد، خصوصاً برای یک کوپه دو در. البته نمی‌توان فقط AMG را مقصر دانست، زیرا اکثر خودروهای این فهرست به‌دلیل باتری و پیشرانه‌های هیبرید، وزن مشابهی دارند. اگر باتری به اندازه‌ای بزرگ باشد که عملکرد را بهبود بخشد، قطعاً به وزن خودرو نیز اضافه می‌کند.