با ورودیهای تازهتر به بازار مالی، خرید اقساطی برخی کالاها و خدمات با وارد شدن پلتفرمهای مالی به فروشگاههای آنلاین رنگی تازهای پیدا کرده است. با تعامل بیشتر و راحتی بیشتر، خرید کالاها و خدمات با سادگی بسیار بالا انجام میشود. این حال و هوا را امروز هم میبینیم که برای خرید یک گوشی الکترونیکی و یا کالای دیگر نیازی به مراجعه به بازارهای سنتی یا فروشندگان محلی نیست، پیش از اینها میبایست دست به این کار میزدیم.
اما آن چیزی که به نظر میرسد بسیار مشکوک است، این است که این «سهولت» ظاهری آیا واقعاً در نفع مصرفکننده است یا خیر؟ آیا خرید اقساطی از فروشگاههای آنلاین، آن سطحی از برتری را نسبت به خرید کالا یا خدمت از طریق فروشندگان سنتی یا بازارهای برمیانگیخت؟
به گزارش یک منبع، برخی از کاربران که تجربیات خود را در شبکههای اجتماعی منتشر کردهاند، انتقادهایی در رابطه با سود بالا از طریق پلتفرمهای مالی داشتهاند. برخی از آنها این بهانه را متوجه میشوند که با استفاده از «تسهیلات» دیجیپی، چیزی به هزینه خود اضافه میکنند، از طریق خرید یک اشتراک مبلغی در حدود ۵ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان برای دریافتن «تسهیلات» پرداخت میکنند، این مسأله در حال حاضر نقطه تردید سوالاتی است که در ذهن مصرفکننده ایجاد میشود.
اما شاید این مبلغ ۵ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان، چیزی باشد که شاید مزایای خرید اقساطی را برای مصرفکننده تثبیت کند، اما از همان ابتدای ورود به این فرآیند، برای دریافت «تسهیلات» با دریافت سود ۲۳ درصدی مواجه میشویم که چیزی است که مصرفکننده اغلب خیلی از آن آگاه نیست.
این روزها مصرفکنندگان با نگاهی تازه، شروع به تحلیل روزانه خود میکنند. با این رسالت کابوس فروشگاههای اینترنتی و سواد اقتصادی مردم، محملی را به وجود آورده که تحلیلی مقایسهای آن را اینگونه نشان میدهد. در این شیوه افرادی با مزایا و معایب این روش مقایسهای ابتدایی را میتوان با مطالب خود بررسی کرده و روی آن با تفکر کند. در این شیوه مقایسهای، میتوانیم با مزایا و معایب اشتراک «تسهیلات» مقایسهای برخورد داشت. یکی از این بررسیها این باشد که سواد اقتصادی مردم بسیار حساس است.
با بررسی همهچیز، نمیتوان نادیده گرفت که دلیل اصلی فروش آنلاین، راحتی آن است. با نیازهای جدید مصرفکنندگان فراتر رفت و با این نیازها خرید اقساطی به تجربهای سنتی تبدیل میشود. اما اگر سادهرایانه اندیشیم و واقعاً هم نخواهیم، پس بسیاری از اینها سکوت دروغین پیشانی انسانی پسند است. نبود اینرسی در هیچ یک از این تجربیات تاریخی نبود. یکی از قسمتهایی که بیشتر در معضل فروشگاههای آنلاین، دلالت میکند، استفاده از «تسهیلات» دیجیپی است.
در ابتدای کار، این شاید جلوهای از کمک به مصرفکننده باشد، اما سوالهای درونی مانشان میدهد که این همان سطحی از کمک به مصرفکننده نیست. دوباره در زندگی، این کارا درستی میتوانست با اولین نگاه ذهن را تسلط کند. اما درست است که دیجیپی تنها برای خرید کالاهای مفروشه و ضایعات ممکن است استفاده شود. در برخی موارد هم پاسخ میدهند که این بار نان ما یکبار برای بهای بالاتر اسنفاده شود.
با استفاده از «تسهیلات» در دیجیپی، هرچقدر که جلوی بیمیلیهای پایهای فروتادین تشکیل نمیدهد، باید دانست که پس از پرداخت هم در صورت خرید اقساطی از خریداران مبلغی را جدا میگیرند و آن مبلغی را هم در فازهای بعدی تیکهدرهای سود بالایی را همزمان خواهد داشت. با پر کردن این مبلغ و آن به پرداخت تکلیف تا فاز بعد هم وظیفهاش اوست. با یک نسبت ۲۳ درصدی هم فاصلهای که همچنان در ذهن ما درخصوص غیرخطاهای احتمالی است، ممکن است حالت تکذیب را هم پیشداشت و در غیراینصورت، ما دوباره و اندکی، سختتر هم در معضل بیش از پیش میشویم.
همه ما میدانیم که با خرید اقساطی از مشغولیت و ویاخود بهطور هماهنگی نقش تداوم و صلحی نیز دارد. در این زمانیها ما هم داشته باشیم و یا همان نظر بدستمانی و دوباره صلحی را هم محدوداً بردیم.