طراحی خودروهای جدید به سمت یکنواختی پیش می‌رود و انتقادات زیادی از ظاهر جدید برندهای معروف شنیده می‌شود. این پدیده در حالی رخ می‌دهد که بسیاری از مصرف‌کنندگان هنوز به طراحی‌های کلاسیک و سنتی علاقه‌مند هستند. پایه‌گذار سبک جدید را تسلا و چند برند چینی باید بدانیم. با توجه به پیشرفت‌های فناوری و مهندسی، طراحان و مهندسان با استفاده از نرم‌افزارهای پیشرفته طراحی و شبیه‌سازی، قادر به ایجاد مدل‌هایی هستند که از نظر aerodynamics و کارایی انرژی بهینه هستند. این امر موجب می‌شود که طراحی‌های خودروها به سمت فرم‌های استاندارد و شبیه به هم پیش برود. به عنوان مثال، طراحی‌های مدرن معمولاً از خطوط نرم و منحنی‌های ملایم برخوردارند که نه تنها زیبایی ظاهری را افزایش می‌دهد، بلکه به بهبود عملکرد خودرو نیز کمک می‌کند. با افزایش قوانین ایمنی و استانداردهای زیست‌محیطی، طراحی خودروها باید به گونه‌ای باشد که این معیارها را رعایت کند. این قوانین می‌توانند محدودیت‌هایی برای طراحان به وجود آورند و منجر به طراحی‌های مشابه شوند. به عنوان مثال، استانداردهای ایمنی ممکن است نیاز به افزودن عناصر خاصی به طراحی خودروها داشته باشد که در نهایت به کاهش خلاقیت و تنوع طراحی منجر می‌شود. ظهور خودروهای شاسی‌بلند (SUV) و خودروهای برقی نیز به روند یکنواختی طراحی کمک کرده است. این خودروها معمولاً از طراحی‌های مشابهی پیروی می‌کنند و بسیاری از تولیدکنندگان به این سمت حرکت کرده‌اند. این امر باعث می‌شود که بازار خودروها به سمت طراحی‌هایی با فرم‌های مشابه و الگوهای تکراری برود. به عنوان مثال، بسیاری از SUVها دارای طراحی‌های مشابه و نسبتاً یکسان در خطوط بدنه و فرم‌های کلی هستند که این پدیده به یکنواختی طراحی خودروها دامن می‌زند. صنعت خودروسازی باید به سمت بازنگری در استراتژی‌های طراحی خود حرکت کند و تلاش کند تا خلاقیت و نوآوری بیشتری را در طراحی‌های آینده به ارمغان آورد. این امر می‌تواند به تولید خودروهایی منجر شود که نه تنها از نظر عملکرد بلکه از نظر زیبایی‌شناختی نیز رضایت مشتریان را جلب کند.