پرگونتا، آخرین خودروی لامبورگینی قبل از خرید این برند توسط آئودی در سال ۱۹۹۸ بود که با الهام از جت‌های جنگنده و بر اساس دیابلو ساخته شده بود. این خودرو در نمایشگاه خودروی پاریس ۱۹۹۸ برای اولین بار به نمایش درآمد و حاصل همکاری لامبورگینی با شرکت فرانسوی هولیز بود که یک کارگاه طراحی معروف بود.

هدف از طراحی پرگونتا، ترسیم آینده لامبورگینی و پاسخ به این سؤال بود که “چه می‌شود اگر خودروهای لامبورگینی از جت‌های جنگنده الهام بگیرند؟” طراحی این خودرو بر عهده مارک دشان، مدیر سابق بخش طراحی شرکت برتونه بود. پرگونتا با الهام از جت جنگنده داسو رافال طراحی شد و رنگ خاکستری مات آن نیز همانند این جت بود.

پرگونتا از شاسی و پیشرانه V12 تنفس طبیعی دیابلو استفاده می‌کرد، اما بدنه‌ای کاملاً جدید داشت که توسط هولیز طراحی شده بود. این خودرو دارای ورودی‌های هوای بزرگ کناری، ورودی هوای روی سقف، خط سقف بازطراحی‌شده و خطوط نرم‌تر نسبت به دیابلو بود که همگی نشان‌دهنده الهام از جت‌های جنگنده بودند.

یکی از ویژگی‌های برجسته پرگونتا، ۱۰ چراغ دایره‌ای کوچک در قسمت جلوی کاپوت بود که از فیبر نوری استفاده می‌کردند. طراحی کابین نیز با داشبورد آبی چشم‌نواز، صندلی‌ها و دسته‌دنده آبی و المان‌های خاکستری در فرمان، پنل درها و کنسول مرکزی به همان اندازه جسورانه بود.

پیشرانه V12 تنفس طبیعی دیابلو در پرگونتا با تغییراتی مانند جابه‌جایی رادیاتورها به جلو، تقویت شد و ۴۲ اسب بخار بیشتر تولید می‌کرد. این پیشرانه با ۵۳۰ اسب بخار حتی از فراری F50 هم قوی‌تر بود. حداکثر سرعت پرگونتا نیز از دیابلو استاندارد بیشتر بود.

متأسفانه، پرگونتا هرگز به تولید انبوه نرسید و تنها یک دستگاه از آن ساخته شد. پس از رونمایی در پاریس، این خودرو در نمایشگاه خودروی ژنو ۱۹۹۹ نیز به نمایش درآمد اما در همان زمان، آئودی کنترل لامبورگینی را به دست گرفت و تمام پروژه‌های پروتوتایپ و کانسپت لامبورگینی ازجمله پرگونتا را لغو کرد. در سال ۲۰۱۳، این خودرو به حراج گذاشته شد و با قیمت ۱.۶ میلیون دلار به فروش رفت.