صنعت دارو به عنوان یکی از صنایع کلیدی و راهبردی در جهان مطرح است و همواره تأمین داروی مورد نیاز جامعه حتی در بحرانیترین شرایط از اولویتهای دولتها بوده است. اما در کشور ما، به دلیل مشکلات اقتصادی و تحریمهای اعمال شده بر شرکتهای ایرانی، با کمبود دارو مواجه شدهایم و اقدام به واردات دارو از کشورهایی مانند هند و چین کردهایم.
متأسفانه، واردات این داروها با کیفیت اولیه همپای تولید آنها رشد نکرده و بسیاری از داروهای هندی بدون گذشتن از مراحل استاندارد آزمایشهای کنترل کیفیت روانه بازار میشوند. سازمان جهانی بهداشت تخمین میزند که از هر پنج داروی هندی موجود در بازار، یکی تقلبی است و این عامل سلامت مردم را به مخاطره میاندازد.
گرانی دارو میتواند سبب بروز اختلالات و گرفتاریهای جدی و تهدیدکنندهای در جامعه شود، از جمله محروم ماندن از درمان و حتی مرگ بیماران. بر اساس طرح ملی دارویار، قرار شد داروهای تولید داخل و وارداتی مشمول اصلاح یارانه ارزی شوند تا یارانه دارو از طریق بیمهها به بیماران برسد.
مدیرکل دارو و مواد سازمان غذا و دارو وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اظهار داشته است که اصلاح قیمت دارو نه به معنای گرانی است، بلکه به معنای واقعی کردن قیمتها بر اساس هزینههای تولید است. وی مثال زده است که قیمت یک آمپول از ۳ هزار و ۸۰۰ تومان به ۲۱ هزار تومان رسیده است، نه به این دلیل که قیمت را ۹۰۰ درصد افزایش دادهاند، بلکه به این دلیل که قیمت واقعی آن همین مقدار است.
مدیر روابط عمومی انجمن داروسازان ایران نیز اذعان داشته است که قیمت داروها افزایش نیافته است، بلکه اصلاح شده است و این اصلاح قیمت باعث شده که یک شوک بزرگی به جامعه وارد شود و فکر کنند که دارو گران شده است، در حالی که دارو تازه قیمت واقعی خود را پیدا کرده است.
مسئله مهم در این زمینه، شرکتهای ناکارآمد بیمهها هستند. متأسفانه، به دلیل اینکه هزینههای بیمهها بیش از درآمدشان است، شاهد بروز ناترازی و ناهماهنگی بین هزینهها و درآمدهای بیمهها هستیم.
داروسازان و بیماران از گرانی دارو و کمبود آن در بازار گلایه دارند. بسیاری از بیماران برای تهیه داروهای تخصصی خود با مشکلات زیادی روبرو هستند و برخی از آنها ناچار به تهیه دارو از بازار آزاد با قیمتهای گزاف میشوند.
در این راستا، مردم از مسئولان درخواست دارند که به این موضوع توجه کنند و چارهای برای گرانی و کمبود دارو بیندیشند.