هند و پاکستان، دو قدرت هسته‌ای در جنوب آسیا، بار دیگر در اردیبهشت ماه 1404 وارد مرحله جدیدی از درگیری‌های نظامی شدند. اختلافات دیرینه، اعتقادی و جغرافیایی، به ویژه در منطقه کشمیر، سبب شده است که این دو کشور تاکنون چهار بار وارد جنگ شوند و همواره سایه تنش بر روابط آنها سنگینی کند.
پیشینه تنش بین هند و پاکستان به سال ۱۹۴۷ و زمان استقلال این دو کشور از بریتانیا برمی‌گردد. از آن زمان، مناقشه اصلی میان دو کشور بر سر منطقه کشمیر بوده است؛ منطقه‌ای استراتژیک، اقتصادی و فرهنگی مهم. لغو خودمختاری کشمیر توسط هند در سال ۲۰۱۹ و حملات تروریستی به این منطقه، تنش بین دو کشور را به اوج رسانده است.
در بخش هوایی، هند با داشتن ناوگانی گسترده و فناوری پیشرفته، برتری محسوسی نسبت به پاکستان دارد. تعداد هواپیماها و جنگنده‌های هند به ترتیب ۲۲۲۹ و ۵۱۳ فروند است، در حالی که پاکستان ۱۳۹۹ هواپیما و ۳۲۸ جنگنده در اختیار دارد.
در زمینه نیروهای زمینی، هند قدرت زرهی بیشتری دارد، با ۴۲۰۱ تانک در مقابل ۲۶۲۷ تانک پاکستان. با این حال، پاکستان در بخش توپخانه خودکششی و سیستم‌های راکتی متحرک عملکرد بهتری نشان می‌دهد.
در نیروی دریایی، هند با ناوگان بزرگ‌تر و مجهزتر، برتری واضحی نسبت به پاکستان دارد. هند دارای دو ناو هواپیمابر، ۱۸ زیردریایی و ۱۳ ناوشکن است، در حالی که پاکستان تنها ۸ زیردریایی و ۹ ناوچه دارد.
از نظر لجستیکی، هند شبکه گسترده‌تری از فرودگاه‌ها، بنادر و جاده‌ها دارد که توانایی بیشتری در پشتیبانی از عملیات نظامی به او می‌دهد.
هر دو کشور قدرت هسته‌ای هستند و در صورت وقوع جنگ تمام‌عیار، زرادخانه هسته‌ای آنها می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشد. هند و پاکستان به ترتیب ۱۸۰ و ۱۷۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار دارند.
با توجه به ساختار نظامی بزرگ‌تر، بودجه دفاعی بیشتر و شبکه لجستیکی گسترده‌تر، هند در مجموع از نظر قدرت نظامی نسبت به پاکستان برتری دارد. با این حال، پاکستان با تاکتیک‌های جنگ نامتقارن و همکاری نظامی با چین، در برخی زمینه‌ها عملکرد قابل توجهی دارد.