با اظهارات اخیر فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت پزشکیان، در مورد قطعی برق، یک بار دیگر توجه‌ها به استان خوزستان جلب شد؛ منطقه‌ای که هر ساله در گرمای شدید و رطوبت بالا، یکی از آسیب‌پذیرترین نقاط کشور در برابر خاموشی‌ها است.
مهاجرانی در خصوص ناترازی انرژی و قطعی برق اظهار داشت: بابت قطعی‌های برق که گاه تا دو نوبت در روز انجام می‌شود، رسماً عذرخواهی می‌کنیم. دولت تمایلی ندارد از واژه ناترازی استفاده کند، اما چاره‌ای جز پذیرش واقعیت ندارد.
هرچند عذرخواهی اقدامی قابل ستایش است، اما تغییر کلمات نمی‌تواند درد مردم خوزستان را تسکین دهد. گرمای شدید در این استان غیرقابل تحمل است و نمی‌توان بدون سیستم‌های سرمایشی آن را تحمل کرد.
با اینکه خاموشی‌ها یک برنامه سراسری است و همه مردم با تحمل قطع برق در حال همکاری با دولت هستند، چگونه می‌توان قطع برق در دمای ۲۰ درجه را با قطع برق در دمای ۵۰ درجه یکسان دانست؟
کارشناسان انرژی بر ضرورت بازنگری در شیوه توزیع خاموشی‌ها تأکید دارند. به عنوان مثال، علی رحیمی، کارشناس مدیریت انرژی، معتقد است: عدالت به معنای مساوات نیست. تصمیم‌گیری در خصوص خاموشی‌ها باید بر اساس شرایط اقلیمی و حساسیت‌های انسانی هر منطقه باشد. توجه به گرمای طاقت‌فرسای خوزستان یک عامل حیاتی در این تصمیم‌گیری است و باید پذیرفت که قطع برق در گرمای شدید خوزستان عادلانه نیست.
قطعی مکرر برق در شهرستان‌های خوزستان موجب نارضایتی شدید مردم شده است و برخی بیماران نیازمند تجهیزات برقی، سالمندان و کودکان، بیشترین آسیب را متحمل شده‌اند.
یک شهروند اهوازی می‌گوید: دولت نباید برق را در خوزستان قطع کند، زیرا این کار رنجی را به مردم تحمیل می‌کند که سخت و غیرقابل تحمل است و سبب کاهش رضایتمندی مردم می‌شود.
عذرخواهی دولت علاج مشکلات خوزستانی‌ها در هنگام قطع برق نیست. دولت باید راه حل دیگری غیر از حرف درمانی پیدا کند. عدالت منطقه‌ای در تصمیم‌گیری‌ها باید در نظر گرفته شود تا نگاه دولت به مسئله خاموشی‌ها، نگاهی انسانی، اقلیمی و واقع‌گرایانه باشد؛ نگاهی که شرایط خاص هر منطقه را در اولویت قرار دهد.