بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در بخشنامه‌ای که در تاریخ ۳ خرداد ماه ۱۴۰۴ صادر کرده است، اصلاحیه‌ای بر دستورالعمل اجرایی تعیین میزان ارز قابل حمل، نگهداری و مبادله در داخل کشور را به شبکه بانکی ابلاغ کرد. این دستورالعمل که مشتمل بر ۸ ماده است، به تبیین شرایط و ضوابط حمل و نگهداری ارز توسط اشخاص حقیقی و حقوقی می‌پردازد.
بر اساس این دستورالعمل، حمل و نگهداری ارز توسط هر شخص تا سقف ۱۰ هزار یورو یا معادل آن به سایر ارزها بلامانع است. اما برای مبالغ بیشتر از این رقم، شخص باید یکی از مدارک معتبر مانند صورت‌حساب خرید معتبر از مؤسسات اعتباری یا صرافی‌ها، سند برداشت از حساب نزد مؤسسات اعتباری، یا اظهارنامه گمرکی را ارائه کند.
همچنین، صورت‌حساب خرید معتبر و سند برداشت از حساب نزد مؤسسات اعتباری تنها برای مدت ۶ ماه از تاریخ صدور دارای اعتبار هستند و پس از این مدت، دارندگان این اسناد موظف هستند که نسبت به واریز ارز به حساب ارزی خود نزد مؤسسات اعتباری اقدام کنند یا ارز را به یکی از مؤسسات اعتباری یا صرافی‌های مجاز بفروشند.
مؤسسات اعتباری و صرافی‌ها از مفاد این دستورالعمل مستثنی هستند و حمل ارز توسط نمایندگان آنها منوط به ارائه معرفی‌نامه رسمی و معتبر است.
در صورتی که مشخص شود منشاء ارزهای موضوع این دستورالعمل حاصل از پولشویی و تأمین مالی تروریسم است، برابر قوانین و مقررات موضوعه از جمله قوانین مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم عمل می‌شود.
کلیه اقدامات مذکور در این دستورالعمل هیچ‌گونه اثری در خصوص منشاء ارزهای حاصله ایجاد نمی‌نماید و چنانچه در هر مرحله مشخص شود که ارزهای نگهداری شده و یا حمل‌شده حاصل از جرایم منشاء پولشویی بوده و یا به قصد تأمین مالی تروریسم نگهداری شده، مشمول ضوابط و مقررات موضوعه از جمله قوانین مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم است.