دوج وایپر GT2، نسخه‌ای تولید محدود با تنها ۱۰۰ دستگاه، برای بزرگداشت پیروزی‌های مدل مسابقه‌ای GTS-R در سال ۱۹۹۸ ساخته شد و قدرتمندترین وایپر نسل اول با ۴۶۰ اسب بخار بود.

سی‌وهفت سال پیش، استودیوی طراحی پیشرفته کرایسلر به مدیریت تام گیل، مأمور شد تا نسخه‌ای مدرن از شلبی کبرا را طراحی کند که بتواند تصویر رو به افول برند دوج را بهبود بخشد. طرح‌های اولیه چنان خیره‌کننده بودند که یک کانسپت تمام‌عیار به نام وایپر ساخته شد و در نمایشگاه بین‌المللی خودروی آمریکای شمالی در سال ۱۹۸۹ به نمایش درآمد. واکنش مثبت عموم و رسانه‌های خودرویی، کرایسلر را ترغیب کرد تا تیمی متشکل از ۸۵ مهندس بااستعداد تشکیل دهد و با مشاوره کارول شلبی، این کانسپت را به خودرویی تولیدی تبدیل کند.

تاریخچه مختصر وایپر

نسخه تولیدی وایپر با حضور کارول شلبی پشت فرمان، در سال ۱۹۹۱ به‌عنوان خودروی ایمنی در مسابقه ایندی ۵۰۰ رونمایی شد. با توجه به اینکه کرایسلر در طی یک دهه از تولید خودروهای عضلانی محرک عقب با موتور ۴۲۶ همی به خودروهای محرک جلوی معمولی روی پلت‌فرم اقتصادی K رسیده بود، وایپر با موتور V10 برای علاقه‌مندان آمریکایی یک موهبت محسوب می‌شد. نسل اول وایپر که با موفقیت چشمگیری همراه شد، در دو نسخه شامل SR I از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵ و SR II از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۲ تولید شد.

از نظر ظاهری و فنی، تفاوت‌های بین این دو نسخه اندک بود. در سال ۱۹۹۶، نسخه SR II با معرفی بدنه کوپه با نام GTS و اگزوز جدید با خروجی عقب به‌جای لوله‌های خروجی کناری نسخه اولیه عرضه شد. همچنین، SR II از قطعات آلومینیومی بیشتری بهره برد که وزن کلی را ۲۷ کیلوگرم کاهش داد. از نظر عملکرد، قدرت موتور در SR II ابتدا از ۴۱۰ به ۴۱۵ اسب بخار ارتقا یافت درحالی‌که در GTS این رقم به ۴۵۰ اسب بخار رسید.

وایپر در مسابقات

در سال ۱۹۹۶، کرایسلر با تیم‌های مسابقه‌ای اروپایی رینارد موتوراسپرت و اورکا همکاری کرد تا نسخه مسابقه‌ای SR II GTS را بسازد. این خودرو، با نام کرایسلر وایپر GTS-R، با ارتقاهایی مانند کیت آیرودینامیک عرضه شد و ابتدا در کلاس GT1 رقابت کرد اما موفقیت چندانی نداشت. یک سال بعد، GTS-R به کلاس GT2 تغییر یافت و بر مسابقات سلطه پیدا کرد به‌گونه‌ای که قهرمانی کلاس GT2 مسابقات جهانی FIA را به دست آورد. در سال ۱۹۹۸ وایپر مسابقه‌ای در کلاس خود در مسابقهٔ ۲۴ ساعته لمان هم به پیروزی رسید.

بزرگداشت موفقیت‌های مسابقه‌ای با یک وایپر خیابانی خاص

در سال ۱۹۹۸، کرایسلر نسخه‌ای محدود و خیابانی از وایپر را معرفی کرد تا پیروزی GTS-R در قهرمانی GT سال ۱۹۹۷ را جشن بگیرد. این مدل که بر پایه کوپه استاندارد GTS ساخته شده بود، تا حد ممکن به خودروی مسابقه‌ای GTS-R نزدیک بود اما برخلاف باور خیلی‌ها، یک مدل همولوگیشن نبود. این نسخه ویژه، مانند مدل مسابقه‌ای، از ارتقاهای آیرودینامیکی متمایزی مانند اسپویلر عقب، سپر جلوی بازطراحی‌شده با اسپلیتر یکپارچه و کانال‌های عقب عریض‌تر بهره می‌برد. این وایپر خاص تنها در رنگ سفید با نوارهای آبی عرضه شد و روی رینگ‌های ۱۸ اینچی BBS با لاستیک‌های پرفورمنس میشلین قرار گرفت. داخل کابین، روکش‌های سیاه و آبی منحصربه‌فرد، پلاک سریال‌دار روی داشبورد و کمربندهای ایمنی پنج‌ نقطه‌ای با نشان اورکا (به‌افتخار تیم موردحمایت کرایسلر که قهرمانی کلاس FIA GT را کسب کرد) دیده می‌شد.

قدرتمندترین و کمیاب‌ترین وایپر نسل اول

GT2 زیر کاپوت بجای موتور مسابقه‌ای GTS-R از همان پیشرانهٔ استاندارد ۸ لیتری V10 تمام آلومینیومی که در RT/10 و GTS استفاده می‌شد بهره می‌برد. بااین‌حال، این موتور با ورودی هوای بازطراحی‌شده، فیلترهای هوای K&N و ورودی‌های هوای بزرگ‌تر ارتقا یافت. این تغییرات کوچک، قدرت را به ۴۶۰ اسب بخار و گشتاور را به ۶۷۸ نیوتن متر افزایش داد. این اعداد، GT2 را به قدرتمندترین وایپر نسل SR تبدیل کرد. چند ماه پس از معرفی GT2، دوج پکیج پرفورمنس ACR را هم عرضه کرد که همان ارتقاهای موتور و خروجی مشابه GT2 را برای GTS استاندارد ارائه می‌داد.

GT2 با پکیج آیرودینامیک متمایز و ارتقاهای موتور، نه‌تنها قدرتمندترین و تهاجمی‌ترین وایپر نسل SR بود، بلکه کمیاب‌ترین نسخه هم محسوب می‌شد. دوج تنها صد دستگاه از این مدل تولید کرد که همگی در عرض چند ماه پس از معرفی فروخته شدند. امروزه، GT2 به دلیل کمیابی، پرطرفدارترین نسخه نسل SR و یکی از محبوب‌ترین مدل‌های هر سه نسل وایپر است. میانگین ارزش بازار این افعی کمیاب در حال حاضر حدود ۱۴۵ هزار دلار است، اما چند نمونه با کارکرد پایین در سال جاری با قیمتی نزدیک به دو برابر این مبلغ فروخته شده‌اند.