با گسترش خاموشی‌ها در بخش صنایع، زنگ خطر جدی برای تولید در کشور به صدا درآمده است. این مسئله به ویژه در صنعت قطعه‌سازی خودرو که کیفیت و تیراژ تولید به قطع برق گره خورده است، مشکلاتی را ایجاد کرده است. در زمان خاموشی، خطوط تولید قطعه‌سازان و خودروسازان متوقف می‌شود و این توقف علاوه بر ایجاد ضایعات و زیان مالی برای تولیدکنندگان، سبب کاهش کیفیت قطعات الکترونیکی و پلاستیکی می‌شود.
اثرات منفی این مسئله در عرضه خودرو به بازار و رشد قیمت‌ها ناشی از کمبود تحویل خودروسازان نمایان خواهد شد. فعالان صنایع خودروسازی معتقد هستند که برای تأمین برق حاضر به سرمایه‌گذاری و استفاده از ژنراتور هستند، اما سوخت مورد نیاز برای تأمین برق قابل تهیه نیست.
قطعه‌سازان در شرایط فعلی فقط چهار روز در هفته توان تولید دارند و امکان اضافه‌کاری ندارند. حتی در روزهای تعطیل رسمی، جهت جبران انحراف از معیار تولید، مجبور به فعالیت هستند. روابط کارفرما و کارگر به دلیل قطع برق به هم خورده و نمی‌توان با کارگران به توافق رسید.
فعالان صنعت خودرو معتقدند که خرید و استفاده از ژنراتور هزینه‌بر است و تهیه سوخت آن نیز به سختی انجام می‌شود. مشکلات فقط مربوط به برق نیست و مسائل دیگری مثل تأمین قطعات، قالب‌ها و هماهنگی با پیمانکاران نیز تحت تأثیر این وضعیت قرار گرفته است.
در شرایط فعلی، خودروسازان با وجود کارکردن در سه شیفت، به دلیل خاموشی‌ها مجبور به تغییر برنامه شیفت‌ها هستند که معنای آن بازی با سلامت نیروی انسانی است. تیراژ تولید خودروسازان به شدت افت کرده است و به دلیل کمبود انرژی، خودروسازان نمی‌توانند روی قطعه‌ساز داخلی حساب باز کنند.
کاهش تیراژ تولید قطعه‌سازان داخلی به دلیل چالش‌های کمبود انرژی، عامل حذف تولیدکنندگان داخلی خواهد بود. در صورت تداوم این شرایط، خودروسازان به سمت مونتاژ و تهیه قطعات از چین حرکت خواهند کرد که صنعت خودرو کشور را نابود خواهد کرد.
انتظار فعالان صنعتی از وزارت صمت و ایدرو این است که به مشکلاتشان رسیدگی کنند و شرایط تولید را بهبود بخشند. سال ۱۴۰۱، وزارت صمت ۲۱۵ مانع اصلی تولید را شناسایی کرده بود، اما به جای رفع این مشکلات، پرونده را بایگانی کردند. امروز همان مشکلات باقی مانده و حتی بدتر شده است.