فناوری سیستم فرمان با سیم، تحولی نوین در صنعت خودروسازی، با حذف اتصالات مکانیکی، تجربه رانندگی را دگرگون می‌سازد. این مقاله به بررسی دلایل جذابیت این فناوری برای علاقه‌مندان به خودرو می‌پردازد.
اگرچه اجزای داخلی سیستم فرمان را به ندرت مشاهده می‌کنیم، اما دانستن این که تنها جریان الکتریکی خودرو را هدایت می‌کند، اندکی نگران‌کننده است. با این حال، این فناوری در حال حاضر در حال ظهور است و حتی در برخی از خودروها وارد بازار شده است. نخستین حضور این فناوری در خودروی الکتریکی تسلا سایبرتراک بود که برای برخی نگرانی‌هایی را به وجود آورد؛ اما سیستم فرمان با سیم به معنای پایان دنیا برای علاقه‌مندان به خودرو نیست. دلایلی برای امیدواری وجود دارد.
برای خودروسازان، انگیزه اصلی حرکت به سمت سیستم فرمان با سیم، کاهش هزینه‌ها است. با تعیین نسبت فرمان از طریق نرم‌افزار، یک سیستم فرمان می‌تواند برای مدل‌های مختلف استفاده شود. موتوری که در فرمان وزن و بازخورد ایجاد می‌کند، می‌تواند در کل خط تولید یکسان باشد. این امر به ویژه برای خودروهای اسپرت و پرفورمنس که فروش کمتری دارند، توجیه اقتصادی دارد؛ زیرا نیاز به طراحی و انبارداری قطعات اختصاصی را کاهش می‌دهد.
اما برای رانندگان، قابلیت تنظیم بی‌نهایت این فناوری نقطه قوت اصلی است. جیمز بورگاردت، معاون مهندسی در بخش فرمان خودروی بوش، می‌گوید: «راننده می‌تواند تنظیمات دلخواه خود را در خودرو اعمال کند، از رانندگی تهاجمی در جاده‌های کوهستانی گرفته تا رانندگی آرام در بزرگراه.»
این تنظیمات همچنین با سایر بخش‌های خودرو هماهنگ می‌شود. بورگاردت می‌افزاید: «می‌توانید به یک مجموعه کنترل کامل شاسی دست پیدا کنید.» این قابلیت مشابه فناوری‌های دیگر مانند کمک‌فنرهای قابل‌تنظیم، دیفرانسیل‌های الکترونیکی و فرمان‌پذیری چرخ‌های عقب در خودروهای پرفورمنس است.
وقتی اجزای سیستم فرمان با سیم در جای خود قرار گیرند، امکانات جالبی ایجاد می‌شود. وقتی کنترل‌های خودرو دیگر به‌صورت مکانیکی به چرخ‌ها متصل نباشند، تنها چیزی که اهمیت دارد این است که خودرو به درخواست‌های راننده پاسخ دهد. این یعنی خودرو لزوماً نیازی به چرخاندن چرخ‌ها برای تغییر جهت ندارد، حتی اگر راننده همچنان فرمان را در کابین بچرخاند.
با این حال، اگر این قابلیت‌ها و مزیت‌ها به قیمت از دست دادن حس فرمان باشد، جذابیتی ندارد. البته صنعت خودرو قبلاً هم در این زمینه با چالش ورود فرمان برقی مواجه بوده است. بورگاردت توضیح می‌دهد: «سیستم‌های هیدرولیکی به دلیل فیزیک ذاتی خود، حسی طبیعی فراهم می‌کنند. این یک چالش بود وقتی از هیدرولیک به فرمان برقی منتقل شدیم.»
حال، چالش جدید این است که نیروها به‌صورت مستقیم از طریق فرمان منتقل نمی‌شوند. بورگاردت می‌گوید: «باید این حس را از طریق نرم‌افزار بازسازی کنید. برای این کار، نیاز به سیگنال‌های درست و درک دقیق از عملکرد خودرو دارید.» به‌طور خلاصه، کیفیت یک سیستم فرمان با سیم به میزان مهارت خودروساز در تنظیم آن بستگی دارد.