در دوران تسخیر نمایشگرهای لمسی در خودروها، برندهای لوکس در حال بازگشت به سوی استفاده از دکمه‌های فیزیکی هستند تا از این طریق حواس‌پرتی رانندگان را کاهش دهند.
به تازگی، تجربه رانندگی با خودروی اینوس گرنادیر در لس‌آنجلس، در هنگام غروب آفتاب، بسیار چشم‌نواز بود. طراحی داخلی این خودرو با یک نمایشگر مرکزی کوچک که خارج از میدان دید اصلی قرار دارد، بدون صفحه آمپر سنتی و همراه با مجموعه‌ای از دکمه‌ها و کلیدهای پلاستیکی بزرگ در کنسول و سقف، که با نور قرمز ملایم روشن می‌شوند، تجربه‌ای آرامش‌بخش را فراهم می‌کند.
در طول یک ساعت رانندگی در بزرگراه‌ها و خیابان‌های لس‌آنجلس، چشمانم به جای تطبیق با نور نمایشگرهای درخشان، با نور محیط هماهنگ ماندند. این موضوع نشان می‌دهد که مشکل خیرگی در شب تنها به دلیل پیری چشم یا روشن‌تر شدن چراغ‌های خودرو نیست، بلکه نمایشگرهای LCD داخل کابین نیز نقش مهمی در این زمینه دارند.
در دهه گذشته، نمایشگرهای لمسی به عنوان نمادی از فناوری پیشرفته و تجمل در خودروها محسوب می‌شدند. اما با گسترش اپل کارپلی و اندروید اتو، حتی خودروهای اقتصادی نیز به نمایشگرهای پیچیده مجهز شدند. به عنوان مثال، هیوندای آیونیک ۵ N علیرغم عملکرد رانندگی فوق‌العاده، دارای رابط کاربری گیج‌کننده‌ای است.
برندهای لوکس مانند بوگاتی، کونیگزگ و پاگانی متوجه شده‌اند که مشتریان ثروتمندشان در خودروهای آخر هفته خود، کابین‌هایی بدون نمایشگرهای اضافی را ترجیح می‌دهند. برند نوظهور اسلیت نیز پیکاپ الکتریکی ارزان‌قیمتی را بدون نمایشگر مرکزی عرضه می‌کند.
نمایشگرهای بزرگ و خمیده‌ای مانند هایپراسکرین مرسدس در سری EQ و نمایشگر ۴۸ اینچی لینکلن ناتیلوس، نمونه‌هایی از افراط در استفاده از نمایشگرها هستند که اطلاعات غیرضروری را در حین رانندگی نمایش می‌دهند.
برندهای لوکس مانند پاگانی و بنتلی با انتخاب‌گرهای دنده زیبا و کنترل‌های فلزی، نشان می‌دهند که دکمه‌های فیزیکی نه‌تنها کاربردی‌تر، بلکه لوکس‌تر هستند.
کاهش وابستگی به نمایشگرها نباید مختص خودروهای فوق لوکس باشد. کنترل ساده‌تر و ایمن‌تر عملکردهای خودرو و لذت رانندگی شبانه بدون خیرگی نمایشگرهای LED، باید برای همه در دسترس باشد. وقت آن رسیده که خودروسازان به جای ساخت «گوشی روی چرخ»، دوباره خودرو بسازند.