دهه ۱۹۹۰ برای طرفداران مرسدس بنز و علاقهمندان به خودروهای پرقدرت، دوران طلایی بود. در این دوره، مرسدس بنز چندین مدل نمادین و پرقدرت را معرفی کرد که استانداردهای جدیدی در صنعت خودرو ایجاد کردند.
در طول دهه ۱۹۹۰، خودروسازان مختلف، سوپراسپرتها، سدانها و استیشنهای قدرتمندی را معرفی کردند. مرسدس بنز یکی از خودروسازانی بود که تمرکز ویژهای روی پرفورمنس خودروهایش داشت. تقریباً تمام خودروهای مرسدس بنز در این دهه حداقل یک نسخه با رویکرد پرفورمنس داشتند، اما پنج مدل خاص، پرفورمنس را به سطح دیگری رساندند.
مرسدس بنز ۱۹۰E ۲.۵-۱۶ اوولوشن II مدل ۱۹۹۰ یکی از چشمگیرترین سدانهای پرفورمنس آن دوران بود. این خودرو رقیب بیامو M3 اوولوشن ۲ بود و پیشرفتهترین مدل در سری خودروهای ویژه همولوگیشن بر اساس پلتفرم W۲۰۱ محسوب میشد. مرسدس ۱۹۰E ۲.۵-۱۶ اوولوشن II به کیت بدنه عریض اختصاصی و چندین ارتقاء آیرودینامیکی مجهز بود. این خودرو از یک موتور ۲.۵ لیتری چهار سیلندر با طراحی کاسورث بهره میبرد که با ارتقاءهای پکیج AMG PowerPack، قدرتی برابر با ۲۳۵ اسب بخار داشت.
در سال ۱۹۹۰، مرسدس بنز سدان پرفورمنس دیگری به نام ۵۰۰E معرفی کرد. این خودرو بر اساس سدان بزرگتر W۱۲۴ ساخته شده بود و یک پیشرانه بزرگ در زیر کاپوت خود جای داده بود. مرسدس ۵۰۰E از موتور ۵ لیتری هشت سیلندر M۱۱۹ با قدرت ۳۲۵ اسب بخار تغذیه میشد. این خودرو به دلیل تغییرات گستردهای که در بخش جلویی و محفظه موتور داشت، توسط رسانهها «گرگی در لباس میش» لقب گرفت.
مرسدس بنز C۱۱۲ مدل ۱۹۹۱ یک خودروی مفهومی بود که هرچند تولید نشد، اما یکی از بهترین خودروهای پرفورمنس مرسدس بنز در دهه ۱۹۹۰ محسوب میشود. این خودرو یک تکامل خیابانی از خودروی مسابقهای گروه C مدل C۱۱ بود و به یک موتور ۶ لیتری V۱۲ تنفس طبیعی با قدرت ۴۰۸ اسب بخار مجهز بود.
مرسدس بنز SL۷۳ AMG مدل ۱۹۹۷ یکی از خودروهای شاخص AMG در دهه ۱۹۹۰ است. این خودرو از موتور ۷.۳ لیتری V۱۲ با قدرت ۵۲۵ اسب بخار استفاده میکرد که بیشتر از قدرت موتورهای V۱۲ در فراری F۵۰ و لامبورگینی دیابلو بود.
مرسدس بنز CLK GTR مدل ۱۹۹۷ یکی از دیوانهوارترین سوپراسپرتهای تمام دوران است. این خودرو بر اساس کلاس مسابقهای GT۱ طراحی شده بود و باید تعدادی نسخه خیابانی از آن ساخته میشد. CLK GTR از نسخهای تقویتشده از موتور M۲۹۷ V۱۲ بهره میبرد که قدرتی برابر با ۶۳۰ تا ۷۲۰ اسب بخار داشت.