در شرایطی که تعاملات بانکی بین‌المللی نیاز به مدیریت تخصصی دارد، جایگاه معاونت بین‌الملل بانک مرکزی همچنان بدون متخصص رسمی رها شده است.
با گذشت بیش از هفت ماه از کناره‌گیری محسن کریمی، معاون بین‌الملل بانک مرکزی، این جایگاه هنوز به‌صورت رسمی توسط فردی متخصص و مستقل پر نشده است. محمدرضا فرزین، رئیس‌کل بانک مرکزی، مسئولیت این معاونت را موقتاً به اصغر ابوالحسنی هستیانی، قائم‌مقام خود، سپرده است.
این در حالی است که معاونت بین‌الملل یکی از مهم‌ترین بخش‌های بانک مرکزی محسوب می‌شود و باید مدیریت تعاملات مالی با جهان، پیگیری مسائل تحریمی، و هماهنگی در حوزه ارزی را بر عهده داشته باشد. خالی بودن این جایگاه از یک چهره متخصص و کارکشته، نه‌تنها یک خلأ اجرایی، بلکه یک نقطه‌ضعف استراتژیک برای کشور به شمار می‌رود.
انتصابات بدون تخصص در تیم مدیریتی فرزین
غیبت چهره‌های متخصص تنها به معاونت بین‌الملل محدود نمی‌شود. نگاهی به دیگر انتصابات بانک مرکزی در دوره مدیریت فرزین، این نگرانی را تقویت می‌کند. علیرضا گچ‌پززاده، که اخیراً به معاونت ارزی منصوب شده، پیشینه قابل‌توجهی در سیاست‌گذاری ارزی ندارد و عمده تجربه‌اش در صنعت خودروسازی رقم خورده است. فرشاد محمدپور، که با سابقه‌ای محدود در حسابداری، ناگهان به معاونت تنظیم‌گری و نظارت رسید؛ جایگاهی کلیدی که نقش مستقیمی در کنترل ناترازی بانک‌ها و حفظ ثبات نظام بانکی دارد.
این چینش مدیریتی، آن‌هم در یکی از حساس‌ترین دوره‌های تاریخ اقتصادی کشور، نشان‌دهنده روندی نگران‌کننده در رأس سیاست‌گذاری پولی است. روندی که به‌جای اتکا بر تخصص و تجربه، بیشتر معطوف به انتصابات سیاسی و حلقه‌ای شده است.
تضاد عملکرد فرزین با شعارهای انتخاباتی پزشکیان
این وضعیت در حالی رخ می‌دهد که شخص رئیس‌جمهور در ایام انتخابات، بارها بر ضرورت استفاده از نخبگان و کارشناسان در اداره کشور تأکید کرده بود. موضوعی که به‌عنوان یکی از محورهای اصلی سیاست‌های دولت سیزدهم مطرح شد و از سوی رئیس‌جمهور نیز به‌عنوان راهبردی قطعی اعلام شد.
اما عملکرد بانک مرکزی در تضاد آشکار با این وعده‌هاست؛ از تداوم وضعیت سرپرستی در یکی از مهم‌ترین معاونت‌های آن گرفته تا انتصابات غیرهم‌راستا با بدنه کارشناسی. این تصمیمات نه‌تنها با مسیر اعلامی دولت همخوانی ندارد، بلکه زنگ خطری جدی برای آینده سیاست‌گذاری ارزی کشور به‌شمار می‌رود.