کادیلاک در دهه ۸۰ با عرضه سدان کوچک سیمارون، قصد داشت با برندهای لوکس اروپایی مانند مرسدس بنز و ب‌ام‌و رقابت کند، اما این پروژه به دلیل کمبود بودجه و استفاده از قطعات شورلت، به یک شکست بزرگ منجر شد.
در اوایل تاریخ خودروسازی، کادیلاک به‌عنوان یکی از بهترین خودروسازان جهان شناخته می‌شد و به دلیل کیفیت ساخت بی‌نظیرش، لقب «استاندارد جهان» را به خود اختصاص داده بود. اما با گذشت زمان و تحولات دنیای خودرو، کادیلاک به‌تدریج جایگاه خود را از دست داد. این سقوط ناگهانی نبود و طی چند دهه رخ داد. امروزه کادیلاک تلاش زیادی برای بازسازی اعتبار خود کرده است، اما در دهه ۱۹۸۰، این خودروساز لوکس دیترویتی با مشکلات جدی روبه‌رو بود.
رقابت جدید از سمت برندهای خارجی، به‌ویژه مرسدس بنز و ب‌ام‌و، کادیلاک را تحت‌فشار قرار داده بود و جنرال موتورز به دنبال راهی برای بازپس‌گیری بازار از دست‌رفته بود. برای این منظور، کادیلاک یک سدان کوچک به نام سیمارون را معرفی کرد؛ اما متأسفانه، این مدل انتظارات را برآورده نکرد.
هنگامی‌که کادیلاک در سال ۱۹۸۱ برنامه‌ریزی برای مدل جدید سیمارون را آغاز کرد، با کمبود بودجه مواجه بود. جنرال موتورز در آن زمان به دلیل از دست دادن سهم بازار به خودروسازان آلمانی و ژاپنی و حتی برندهای داخلی مانند فورد، در حال صرفه‌جویی شدید بود. سیمارون قرار بود این مشکل را حل کند، اما کمبود سرمایه باعث شد طراحان و مهندسان کادیلاک به سراغ قطعات موجود در انبار جنرال موتورز بروند.
درنتیجه، سیمارون از شاسی J-Body شورلت کاوالیر استفاده کرد که در چندین سدان کامپکت دیگر جنرال موتورز از سال ۱۹۸۲ به کار رفته بود. بدنه و طراحی ظاهری سیمارون نیز شباهت زیادی به کاوالیر داشت، مشکلی که درنهایت به فروش این مدل آسیب زد.
هیچ‌یک از سه موتور ارائه‌شده برای کادیلاک سیمارون شامل دو موتور چهار سیلندر و یک V6 ساخت خود کادیلاک نبودند و از شورلت گرفته شدند. در سال اول عرضه (۱۹۸۲)، تنها گزینه یک موتور ۱.۸ لیتری با ۸۸ اسب بخار قدرت بود. در سال ۱۹۸۳، این موتور به ۲ لیتر ارتقا یافت اما به دلیل تنظیمات جدید برای کاهش آلایندگی، قدرت کمتری نسبت به موتور ۱.۸ لیتری تولید می‌کرد.
در دهه ۸۰، بازار خودروهای لوکس جهانی در حال تغییر بود. پس از دهه‌ها تسلط سدان‌های بزرگ آمریکایی، خودروسازان آلمانی مانند ب‌ام‌و و مرسدس بنز با ارائه خودروهای لوکسی که کمی حس اسپرت داشتند، توجه بازار را جلب کردند. این رویکرد جدید بسیار موفق بود و خودروسازان دیگر، ازجمله کادیلاک، برای رقابت عجله کردند.
مدیرعامل وقت کادیلاک معتقد بود که سیمارون می‌تواند در چنین زمان کوتاهی طراحی شده و با رقبای اروپایی خود رقابت کند اما این‌طور نشد و پس از تنها شش سال، تولید سیمارون در سال ۱۹۸۸ متوقف شد. در طول عمر این خودرو، ۱۳۲,۵۰۰ دستگاه سیمارون تولید شد که کمترین تعداد در سال آخر تولید بود. شاید با نگرش درست، زمان کافی و بودجه مناسب، سیمارون می‌توانست یک خودروی لوکس کوچک عالی باشد؛ اما متأسفانه، ما تنها شکست آن را به یاد خواهیم آورد.