فناوری‌های نظامی همیشه پیشرو در خلق و استفاده از فناوری‌های جدید بوده‌اند و بعد از مدتی به صنایع مختلف راه پیدا می‌کنند. کشورهای مختلف سالانه درصد بالایی از بودجه خود را صرف توان نظامی تهاجمی و دفاعی می‌کنند و سعی دارند به فناوری‌هایی دست یابند که در مقابل دشمنان بازدارندگی ایجاد کنند.

فناوری‌های نظامی که به دست عموم می‌رسند، اغلب پیش از آن حدود ۲۰ سال در ارتش‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفتند. از این رو در این مطلب به آخرین فناوری‌های نظامی می‌پردازیم که از دل صنایع نظامی به خودرو سازی ورود پیدا کردند.

سامانه موقعیت‌یاب جهانی (GPS) نخستین‌بار توسط وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا در دهه ۱۹۷۰ برای اهداف نظامی طراحی شد. هدف اصلی از توسعه این سامانه، فراهم‌سازی امکان هدایت دقیق موشک‌ها، ناوهای جنگی، هواپیماها و نیروهای نظامی در میدان نبرد بود.

پس از گذشت چند دهه، نسخه غیرنظامی GPS در دسترس عموم قرار گرفت و صنعت خودروسازی با بهره‌گیری از این فناوری، تحول بزرگی در حوزه ناوبری خودروها ایجاد کرد. اولین خودرویی که به‌طور رسمی از فناوری ماهواره‌ای GPS بهره گرفت، هوندا آکورد در سال ۱۹۹۰ مخصوص بازار ژاپن بود.

فناوری ترمز ضد قفل (ABS) ابتدا در دهه ۱۹۵۰ برای هواپیماهای نظامی طراحی شد تا هنگام فرود، چرخ‌ها قفل نشوند و کنترل بیشتری در توقف هواپیما ایجاد شود. اولین خودرویی که به‌صورت تجاری از فناوری ABS استفاده کرد، مرسدس بنز کلاس S مدل W116 در سال ۱۹۷۸ بود.

فناوری‌ رانندگی خودکار و سنسورهای راداری ابتدا در پروژه‌های نظامی و پژوهش‌های دفاعی توسعه یافتند. هدف اصلی این فناوری‌ها، هدایت خودکار وسایل نظامی، از جمله پهپادها، تانک‌ها و خودروهای بدون سرنشین در میدان جنگ بود.

کمربند ایمنی سه‌نقطه‌ای نیز از دیگر فناوری‌های نظامی است که وارد خودروها شد. مطالعات نظامی درباره تأثیر ضربه و تصادف بر بدن سربازان در جنگ‌ها، نقش مهمی در بهینه‌سازی و اجباری شدن این سیستم ایمنی ایفا کرد.

نمایشگرهای هدآپ (HUD) نخستین‌بار در هواپیماهای نظامی، به‌ویژه جنگنده‌های ارتش آمریکا و انگلستان در دهه ۱۹۵۰ توسعه یافتند. هدف این فناوری، نمایش اطلاعات حیاتی پرواز روی شیشه جلو بدون نیاز به پایین آوردن سر خلبان بود.

فناوری بدنه مقاوم و فناوری زرهی نیز از دیگر دستاوردهای نظامی است که وارد صنعت خودرو شد. استفاده از مواد مقاوم و فناوری‌های زرهی در صنعت خودروسازی ریشه در تجربیات نظامی دارد.

فناوری دید در شب (Night Vision) یکی از فناوری‌های پیشرفته‌ای است که برای استفاده در تانک‌ها، خودروهای زرهی و عملیات‌های شبانه طراحی شد. این فناوری با بهره‌گیری از حسگرهای مادون قرمز، امکان دیدن اجسام زنده یا گرم در تاریکی کامل را فراهم می‌کند.