در قسمت قبل با یازده خودروی پرفورمنس فوق‌العادهٔ دههٔ ۲۰۰۰ آشنا شدیم و در این قسمت پایانی هم یازده مدل دیگر را معرفی خواهیم کرد.

فورد فوکوس RS سال ۲۰۰۸

فورد در سال ۲۰۰۸ نسل دوم فوکوس RS را معرفی کرد. یوست کاپیتو، رئیس تیم رالی RS، آن را در قیاس با فوکوس ST شبیه کوسه‌ای در برابر دلفین توصیف کرد. این خودرو با گلگیرهای برجسته، دریچه‌های تهاجمی، اسپویلرها، اگزوز دوقلو و رنگ سبز الهام‌گرفته از WRC، ظاهری خیره‌کننده داشت. عملکرد فوکوس RS نیز کم‌نظیر بود. موتور ۲.۵ لیتری پنج سیلندر خطی توربوشارژ با ۳۰۵ اسب بخار و ۴۴۰ نیوتن متر گشتاور، قدرت فوق‌العاده‌ای ارائه می‌کرد.

لامبورگینی مورسیه‌لاگو سال ۲۰۰۱

مورسیه‌لاگو که در سال ۲۰۰۱ به‌عنوان جانشین دیابلو معرفی شد، به‌سرعت به خودرویی پوستری برای یک نسل تبدیل شد. این مدل طراحی زاویه‌دار و تهاجمی، ظاهری کاملاً لامبورگینی مانند داشت. موتور ۶.۲ لیتری V12 تنفس طبیعی، عملکردی درخور این طراحی ارائه می‌کرد. نسخه رودستر به‌سرعت عرضه شد و در سال ۲۰۰۶ مدل به‌روز شده LP-640 معرفی شد. این نسخه فیس‌لیفت با افزایش حجم موتور به ۶.۵ لیتر، ۶۴۰ اسب بخار قدرت داشت. مورسیه‌لاگو LP-640 آخرین خودروی لامبورگینی با گیربکس دستی بود.

لامبورگینی گالاردو سوپرلگرا سال ۲۰۰۷

گالاردو، معروف به «بچه لامبورگینی»، در سال ۲۰۰۲ به جهان معرفی شد و موفقیت بزرگی برای این برند ایتالیایی به ارمغان آورد. این خودرو تا زمان معرفی شاسی‌بلند اوروس، با بیش از ۱۴ هزار دستگاه، پرفروش‌ترین لامبورگینی تاریخ بود. بااین‌حال، تنها ۶۱۸ دستگاه از نسل اول گالاردو سوپرلگرا در سال ۲۰۰۷ تولید شد. این نسخه به‌عنوان مدلی سبک‌تر از گالاردوی استاندارد عرضه شد و ۱۰۰ کیلوگرم وزن کمتری داشت درحالی‌که سیستم چهارچرخ محرک و موتور ۵ لیتری V10 خوش‌صدای را حفظ کرد.

مرسدس بنز SLR مک‌لارن سال ۲۰۰۳

مرسدس SLR که با همکاری مک‌لارن و طراحی گوردون موری ساخته شد، پس از مجموعه‌ای از کانسپت‌ها و تأخیرهای توسعه‌ای، در سال ۲۰۰۳ به‌صورت تولیدی معرفی شد. موتور ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ با سیستم روغن‌کاری کارتل خشک، ۶۲۶ اسب بخار قدرت و ۷۸۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد و جای تعجب نداشت که SLR فوق‌العاده سریع بود. بااین‌حال، ترمزهای سرامیکی کربنی اولیه مشکل‌دار، سواری خشن، گیربکس پنج سرعته اتوماتیک کند و وزن ۱۷۰۰ کیلوگرمی (با وجود ساختار کربنی) باعث شد که SLR در رقابت دینامیک با رقبایی مثل فراری انزو و پورشه کاررا GT عقب بماند.

مرسدس بنز CLK53 AMG بلک سریز سال ۲۰۰۷

مرسدس CLK 63 AMG بلک سریز در سال ۲۰۰۷ رونمایی و به یکی از محبوب‌ترین ساخته‌های تیم افلترباخ تبدیل شد. این خودرو با الهام از خودروی ایمنی CLK که AMG برای مسابقات فرمول یک توسعه داده بود، دارای گلگیرهای عریض، دیفیوزر عقب کربنی، درهای کربنی و صندلی‌های اسپرت جلو مجهز شده و صندلی‌های عقب به‌طور کامل حذف شده بود. موتور ۶.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی از CLK63 استاندارد حفظ شد اما در بلک سریز با تنظیمات جدید، ۵۰۰ اسب بخار تولید می‌کرد.

مرسدس بنز SLS AMG سال ۲۰۰۹

مرسدس موتور ۶.۲ لیتری V8 را آن‌قدر خاص می‌دانست که آن را در قلب سوپرکار بعدی خود، SLS AMG، قرار داد. این خودرو در سال ۲۰۰۹ با طراحی خیره‌کننده، درهای گالوینگ و دینامیک رانندگی‌ای که کاملاً در حد ظاهرش بود، معرفی شد. موتور V8 در این مدل ۵۷۰ اسب بخار تولید می‌کرد و SLS را در رقابت مستقیم با فراری ۴۵۸ ایتالیا قرار داد. هر دو خودرو از گیربکس دوکلاچه هفت سرعته گتراگ استفاده می‌کردند اما SLS با موتور جلو، رویکردی گرند تورری‌تر داشت درحالی‌که فراری یک سوپرکار کلاسیک بود.

نیسان GT-R سال ۲۰۰۷

نیسان GT-R، یکی از جنجالی‌ترین خودروهای دهه ۲۰۰۰، در دسامبر ۲۰۰۷ در ژاپن آزمایش شد. نیسان ادعا کرد که این خودرو با نصف قیمت پورشه ۹۱۱ توربو، سریع‌تر است و با دقت بی‌نظیری ساخته شده است. این ادعاها درست بودند. موتور ۳.۸ لیتری V6 توئین توربو با ۴۸۰ اسب بخار، شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را در ۳.۵ ثانیه (در مقابل ۳.۶ ثانیه ۹۱۱ توربو) ثبت کرد و زمان ۷ دقیقه و ۳۷ ثانیه را در نوربرگ‌رینگ به ثبت رساند. GT-R همچنین یکی از اولین خودروهای جاده‌ای با سیستم لانچ کنترل بود و گیربکس دوکلاچه آن به‌صورت دست‌ساز در اتاق‌های تمیز مونتاژ می‌شد تا قابلیت اطمینان تضمین شود.

پورشه ۹۱۱ GT3 RS سال ۲۰۰۶

سال ۲۰۰۶ برای نسل ۹۹۷.۱ پورشه ۹۱۱ سال مهمی بود زیرا ابتدا ۹۱۱ توربو، سپس GT3 و درنهایت GT3 RS معرفی شدند که بسیاری آن را یکی از بهترین ساخته‌های پورشه می‌دانند. پیشرانهٔ ۳.۶ لیتری شش سیلندر تخت با ردلاین ۸,۴۰۰ rpm، این GT3 را به سطحی بالاتر برد. بدنه عریض‌تر، محورهای جلو و عقب پهن‌تر و کاهش ۲۰ کیلوگرمی وزن نیز این خودرو را متمایز کرد. GT3 RS فقط با گیربکس شش سرعته دستی عرضه شد، برخلاف مدل‌های امروزی که تنها با گیربکس دوکلاچه تولید می‌شود.

پورشه کاررا GT سال ۲۰۰۳

کاررا GT که در سال ۲۰۰۰ به‌صورت کانسپت و در ۲۰۰۳ به‌صورت تولیدی معرفی شد، ترکیبی بی‌نظیر داشت موتور ۵.۷ لیتری V10 تنفس طبیعی با ۶۱۲ اسب بخار که از یک پروژه لغو شده لمان گرفته شده بود در کنار گیربکس شش سرعته دستی، پاسخگویی فوق‌العاده‌ای را فراهم می‌کرد. این خودرو همچنین با ساختار کربنی نوآورانه، تنها ۱۳۸۰ کیلوگرم وزن داشت و با حداکثر سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت، نه‌تنها یکی از سریع‌ترین و پیشرفته‌ترین خودروهای زمان خود بود بلکه به گفته آزمایش‌کنندگان نشریات معتبر، بهترین خودروی رانندگی تاریخ بود.

رنو مگان R26.R سال ۲۰۰۸

می‌توانستیم هر یک از مدل‌های رنواسپرت دهه ۲۰۰۰ را به دلیل عملکرد بی‌نقصشان انتخاب کنیم اما درنهایت، مگان R26.R را به خاطر دیوانگی محضش انتخاب کردیم. این خودرو که GT3 RS دنیای هاچ‌بک‌ها محسوب می‌شد، کاری کرد که هیچ هاچ‌بک دیگری جرأت نکرده بود. R26.R با کاپوت کربنی، پنجره‌های پلی‌کربنات، رینگ‌های سبک، قفس رول و صندلی‌های اسپرت، ۱۲۶ کیلوگرم وزن کم کرد و با ۲۳۰ اسب بخار، جای تعجب نبود که رکورد سریع‌ترین خودروی محرک جلوی نوربرگ‌رینگ را شکست.

فولکس‌واگن گلف GTI سال ۲۰۰۴

اولین گلف GTI در سال ۱۹۷۶ هاچ‌بک‌های اسپرت را محبوب کرد و خریداران جدیدی را به دنیای خودروهای پرفورمنس معرفی کرد اما نسل‌های سوم و چهارم، با بالغ‌تر شدن، جذابیت خود را از دست داده بودند. نسل پنجم GTI در سال ۲۰۰۴ این اشتباهات را اصلاح کرد. با طراحی برجسته، رینگ‌های ۱۸ اینچی اختصاصی و روکش‌های صندلی‌های پارچه‌ای چهارخانه، این خودرو ظاهر یک GTI واقعی را داشت و رانندگی‌اش نیز در حد یک GTI بود. گلف GTI نسل پنجم یک خودروی راننده محور عالی بود که شایسته جانشینی مدل‌های نسل اول و دوم محسوب می‌شد.