به گزارش مجله ماشین، در گذشته‌ای نه‌چندان دور، خودروهای چینی در بازار اروپا جایگاهی نداشتند، اما حالا اوضاع به‌کلی تغییر کرده است. سهم خودروهای چینی در بازار اروپا، از ۳ درصد در سه سال گذشته به ۲۰ درصد در سال جاری رسیده است. این رشد سریع، زنگ خطری برای خودروسازان سنتی اروپایی به صدا درآورده است.

یکی از نکات مهم پیچیدگی ملیت برندهای خودرویی است. برندهایی مانند ولوو که متعلق به غول چینی جیلی است یا مینی‌های الکتریکی که در چین تولید می‌شوند، مرز بین «چینی» و «غیرچینی» بودن را کمرنگ کرده‌اند. ام‌جی (MG)، برندی با ریشه بریتانیایی، اکنون کاملاً تحت مالکیت شرکت چینی سایک (SAIC) است و بخش عمده تولید آن در چین انجام می‌شود.

این مسئله، سؤال مهمی را پیش می‌کشد: آیا برای خریداران، مالکیت و محل تولید خودرو اهمیت دارد؟ بسیاری از برندهای چینی، به‌خصوص آن‌هایی که توسط دولت حمایت می‌شوند، شفافیت کمتری در مورد جمع‌آوری داده‌ها دارند، اما در حال حاضر اغلب آن‌ها به قوانین حفظ حریم خصوصی اروپا پایبند هستند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که کیفیت خودروهای چینی بسیار متنوع است. برخی از مدل‌ها مانند ام‌جی سایبرستر (Cyberster) طراحی جذابی دارند، اما از نظر فنی و هندلینگ ضعیف عمل می‌کنند. ام‌جی ۴ اما یک مدل موفق و قابل توجه است که توانسته در رقابت با برندهای اروپایی عملکرد خوبی داشته باشد.

در همین حال، بی‌وای‌دی (BYD) به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروهای برقی در جهان، با مدل‌هایی مانند سیل (Seal) و سی‌لایون ۷ (Sealion 7) وارد بازار شده و مستقیماً تسلا را هدف قرار داده است. این خودروها از نظر آیرودینامیک، رفاه و کاهش صدا عملکرد خوبی دارند، اما هنوز در زمینه نرمی و راحتی رانندگی به رقبای اروپایی نمی‌رسند. مدل‌های قدیمی‌تر بی‌وای‌دی مانند دلفین (Dolphin) و آتو ۳ (Atto 3) نیز با طراحی داخلی عجیب و پلاستیک‌های بی‌کیفیت مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.

برخلاف تصور، خودروهای چینی با قیمت‌های بسیار پایین وارد بازار نمی‌شوند و قیمت آن‌ها تنها چند هزار پوند از رقبای اروپایی ارزان‌تر است. از سوی دیگر، برندهایی مانند لیپ‌موتور (Leapmotor) با مدل T03 و قیمت بسیار پایین، به رقیبی جدی برای خودروهای اقتصادی مانند داچیا تبدیل شده‌اند.

یکی از نقاط قوت خودروسازان چینی، سرعت توسعه بی‌نظیر آن‌هاست. در حالی که تولید یک مدل جدید در اروپا بین ۴ تا ۶ سال زمان می‌برد، برندهای چینی می‌توانند این فرآیند را در کمتر از ۱۸ ماه به پایان برسانند. این سرعت، باعث شده که شرکت‌های اروپایی کاملاً غافلگیر شوند.

مشکل اصلی خودروهای چینی فقدان «شخصیت» است. آن‌ها در طراحی و کیفیت پیشرفت چشمگیری داشته‌اند، اما اغلب شبیه به کپی‌های بی‌روح از مدل‌های موفق اروپایی هستند. در حالی که خودروسازان اروپایی بر فرهنگ و هویت برند تمرکز دارند، چینی‌ها بیشتر به فناوری و قابلیت‌های خودران اهمیت می‌دهند.

هجوم محصولات چینی، که با سرعت و قیمت رقابتی وارد بازار می‌شوند، می‌تواند در آینده‌ای نزدیک، جایگاه برندهای سنتی اروپایی را به خطر بیندازد.

برچسب ها: اروپاچین