به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، قطعه‌سازی در ایران، قلب تپنده زنجیره تامین خودروسازی کشور است؛ صنعتی که طی سال‌های اخیر با بحران‌های بسیاری از تحریم های بین المللی و چالش نقدینگی و تخصیص ارز گرفته تا سیاست های ناکارآمد داخلی دست و پنجه نرم می کند.
صنعت قطعه‌سازی نه تنها موتور محرک اشتغال است، بلکه انتقال فناوری نیز از همین مسیر اتفاق می‌افتد، و این روزها با تشدید مشکلات به خصوص در حوزه نقدینگی، کاسه صبر آنها را لبریز کرده است و بیش از هر زمان دیگری، این صنعت را در آستانه فروپاشی قرار داده است.
بر اساس گزارش های دریافتی تعدیل نیرو در صنعت قطعه سازی کشور آغاز شده و در صورت تداوم این شرایط، این روند افزایش خواهد یافت اتقاقی که از نگاه پیشکسوتان این صنعت مستلزم بازنگری دولت در سیاست هایش است در غیر این صورت نه تنها تولید کاهش پیدا می کند بلکه شاهد موج بیکاری در صنعت خودرو خواهیم بود.
از ابتدای امسال آمارها نشان از افت تولید خودروسازان دارد که به نظر می رسد در کنار برخی موانع، باید علت اصلی کاهش تیراژ را نبود نقدینگی نام برد؛ روندی که به دلیل افت سرمایه در گردش خودروسازان، قطعه سازان را با حجم زیادی از مطالبات معوق و چالش های شدید مالی و تعدیل نیرو مواجه کرده است؛ مسئله ای که زنجیره وار به کل صنعت، ضربه می زند.
بیشتر بخوانید: شاخص صنعت خودرو کشور در وضع بحرانی
سیاست های غیر شفاف؛ ریشه تولید را خشکاند
رضا رضایی پیشکسوت صنعت قطعه سازی کشور، در گفت وگو با خبرنگار پرشین خودرو، بحران تعدیل نیرو، توقف تولید، بدهی‌های انباشته و بحران نقدینگی را تنها بخشی از واقعیت تلخ صنعت قطعه سازی کشور دانست، مشکلات عدیده‌ای که هر روز حال و روز قطعه‌سازان را وخیم تر می کند.
وی معتقد است که از یک سو تورم، نوسانات شدید ارزی، تحریم های پیچیده و چالش های مالی و سرمایه گذاری، زنجیره تامین را فرسوده کرده و از سوی دیگر، سیاست گذاری های دستوری و غیرشفاف، ریشه های تولید را خشکانده است. در حالی که کشورهایی که حتی یک دهه پیش از ایران عقب تر بودند، امروز با تولید انبوه خودروهای اقتصادی و صادرات محور، مسیر توسعه را با سرعت طی می کنند.
این فعال صنعت قطعه سازی کشور با بیان اینکه آزادسازی قیمت خودرو یکی از قدم‌های مهم برای اصلاح وضع موجود است، تاکید کرد: دولت باید بپذیرد که با قیمت‌گذاری دستوری و سیاست‌های مداخله‌گرایانه، نه‌تنها به صنعت کمک نمی‌کند، بلکه آن را زمین گیر کرده است.
زنجیره تامین خودرو در آستانه فروپاشی
وی اضافه کرد: چنان چه قیمت خودرو آزاد شود و این جریان تابع عرضه و تقاضا شود، خودروساز تلاش می‌کند کیفیت را بالا ببرد تا در بازار رقابت کند. اما در صورت تداوم شرایط فعلی، دور نیست زمانی که زنجیره تامین خودرو دچار فروپاشی شود.
به گفته این پیشکسوت قطعه سازی، امروز صنعت خودرو به دلیل سیاست های اشتباه و زیان های تحمیلی به جایی رسیده که حتی قطعه سازان هم از پس هزینه های جاری بر نمی آیند.
وی با انتقاد از عدم تغییر سیاست های ناکارآمد در صنعت خودرو، افزود: به نظر می رسد تصمیم گیران فعلا برنامه ای برای تغییر سیاست ها ندارند و کماکان قیمت گذاری دستوری ادامه دارد، مسیری که نتیجه اش منجر به ورشکستگی قطعه سازها می شود، خودروسازها با زیان انباشته پیش می روند و در نهایت کل صنعت در سراشیبی سقوط قرار می گیرد.
رضایی ادامه داد: این جریان در شرایطی است که در نتیجه برخی تصمیمات اقتصادی و تبعات آن، ارزی که سال گذشته برای این صنعت ۳۸ هزار تومان بود، امروز به ۶۹ هزار تومان رسیده است. مواد اولیه ای که باید با این ارز تهیه شود، مانند فولاد، آلومینیوم، مس و محصولات پتروشیمی، همگی بر اساس نرخ جهانی و دلاری قیمت گذاری می شوند اما در مقابل، قیمت خودرو را با یک فرمول غیر واقعی و محدود، به صورت دستوری تعیین می کنند.
تضعیف تولید با سیاست های جدید تعرفه ای دولت
اما همرمان با چالش قیمت گذاری و نقدینگی در این صنعت، موضوع کاهش تعرفه واردات خودرو به ۲۰ درصد نیز از مسائلی است که صدای هشدار فعالان صنعت قطعه‌سازی را بلند کرده است.
در همین زمینه، رضا رضایی، با انتقاد به سیاست اخیر تعرفه ای دولت در حوزه واردات تاکید کرد: دولت و مجلس به جای حمایت از صنعتی که اشتغال زاست، اهداف و برنامه های حمایتی را در حوزه واردات دنبال می کند که هیچ اثری از حمایت از تولید برای تسهیل تامین مالی، اصلاح قیمت گذاری یا ثبات مقررات در آن دیده نمی شود، بلکه به نظر می رسد با بازکردن مسیر واردات خودرو و کاهش تعرفه ها، تضعیف هر بیشتر تولید را دنبال می کنند.
به گفته وی، چنانچه بخواهیم فقط مونتاژکار باشیم یا به واردات اتکا کنیم، ضربه بزرگی به اشتغال و امنیت اقتصادی کشور وارد کرده ایم. این تصمیمات هیچ تناسبی با شعارهای حمایت از تولید ملی ندارد.
این قطعه ساز داخلی در پایان خاطرنشان کرد: مسئولان باید بپذیرند که سیاست‌های مداخله گرایانه، نه‌تنها صنعت و تولید داخل را تقویت نمی‌کند، بلکه تصمیمات غلط، مداخله های غیرکارشناسی و قیمت گذاری های تحمیلی بیشتر، این صنعت را زمین گیر می کند و با افزایش زیان انباشته بر گردن تولیدکننده و قطعه ساز، عملا انگیزه برای تداوم تولید را از بسیاری از فعالان اقتصادی می گیرند.