در دهه ۶۰، فورد بر بازار خودروهای اسپرت آمریکا حکمرانی می‌کرد. درحالی‌که نسخه‌های قدرتمند موستانگ نقش مهمی در صعود فورد به قله خودروهای عضلانی کارخانه‌ای آمریکا داشتند، تورینوی میان سایز نیز از نظر اعتبار و قدرت همپای موستانگ بود هرچند که هیچ‌گاه به‌اندازهٔ آن جلب‌توجه نکرد. در موتوراسپرت، تورینو سلاح فورد برای غلبه بر موپار در ناسکار بود. در خیابان و درگ، مدل‌های دو در GT یا کبرا تورینو با قوی‌ترین موتورهای V8 فورد، از ترسناک‌ترین خودروهای عضلانی بودند. هرچند تا سال ۱۹۷۲ خریداران به سمت خودروهای راحت‌تر و کم‌مصرف‌تر گرایش پیدا کردند اما با وجود این، فورد آخرین نسخه پرفورمنس واقعی تورینو را برای معدود طرفدارانی که نمی‌توانستند از عضلانی‌های کارخانه‌ای دل بکنند، معرفی کرد.