به گزارش مجله ماشین، در دنیای امروز فرمول یک که موتورهای هیبریدی V6 توربو با قوانین پیچیده و صدای نه‌چندان هیجان‌انگیز، محور اصلی رقابت هستند، یادآوری دوران باشکوه موتورهای V10 خالی از لطف نیست. در حالی که زمزمه‌هایی مبنی بر کاهش قدرت موتورهای جدید در مسیرهای مستقیم به گوش می‌رسد، بد نیست نگاهی به یکی از بهترین‌های تاریخ بیندازیم: موتور V10 رنو در خودروی R25 که با آن، فرناندو آلونسو در سال ۲۰۰۵ قهرمان جهان شد.

چرا V10؟ میراثی که باید احیا شود

در سال ۲۰۰۵، موتورهای V10 فرمول یک، اوج مهندسی موتورهای احتراقی بودند. این موتورها صدای بسیار گوش‌نواز و خشنی داشتند که از نظر بسیاری از علاقه‌مندان، هیجان واقعی مسابقات را منتقل می‌کرد. موتور Renault RS25 با حجم ۳.۵ لیتر و زاویه ۷۲ درجه، یکی از شاهکارهای این دوران بود. این موتور با دور موتور حیرت‌انگیز ۱۹ هزار دور بر دقیقه، بیش از ۹۰۰ اسب‌بخار قدرت تولید می‌کرد، در حالی که وزنش کمتر از ۱۰۰ کیلوگرم بود! این نسبت قدرت به وزن، بیش از دو برابر یک بوگاتی شیرون امروزی است.

فرناندو آلونسو و رنو R25: ترکیبی بی‌نقص

خودروی R25 که در دست فرناندو آلونسو قهرمان شد، نمونه‌ای از مهندسی دقیق و عملکرد خالص بود. این خودرو بر خلاف مدل‌های امروزی، باریک و چابک بود و فاصله محوری کوتاهی داشت. در سال ۲۰۰۵، این خودرو شاید از نظر تعداد پیروزی مطلق، از رقیب خود مک‌لارن کمتر بود (با ۸ پیروزی در برابر ۱۰ پیروزی)، اما پایداری و ثبات خیره‌کننده‌ای داشت و تنها در دو مسابقه از کسب امتیاز بازماند.

جالب است بدانید که فرناندو آلونسو در سال ۲۰۲۱، بار دیگر پشت فرمان این خودرو نشست و آن را «کوچک و شبیه یک اسباب‌بازی، اما بسیار خاص» توصیف کرد. طبق گزارش‌ها، آلونسو با این خودروی قدیمی، سرعتی به مراتب بالاتر از خودروهای امروزی در همان پیست ثبت کرد.

مشخصات فنی رنو R25 (سال ۲۰۰۵)

• قیمت در زمان تولید: ۵ میلیون پوند
• قیمت فعلی (تخمینی): ۵۰۰ هزار پوند
• موتور: V10 با حجم ۳۰۰۰ سی‌سی
• قدرت: بیش از ۹۰۰ اسب‌بخار در ۱۹ هزار دور بر دقیقه
• گیربکس: ۶ سرعته نیمه‌خودکار
• وزن: ۶۰۵ کیلوگرم
• شتاب ۰-۱۰۰ کیلومتر: حدود ۲ ثانیه (تخمینی)
• حداکثر سرعت: ۳۳۸ کیلومتر بر ساعت

با نگاهی به این مشخصات، می‌توان درک کرد که چرا بسیاری از طرفداران، نوای گوش‌خراش و قدرت خالص موتورهای V10 را به موتورهای هیبریدی امروز ترجیح می‌دهند. این خودروی نمادین، یادآور دورانی است که هیجان و سادگی، بخش جدایی‌ناپذیری از فرمول یک بودند.