در حالی‌که سایپا هنوز از سایه پراید بیرون نیامده، تصمیم گرفته نسخه وانت ساینا را هم روانه بازار کند؛ خودرویی که نه نوآورانه است و نه تحول‌گرا، بلکه ادامه همان مسیر تکراری تبدیل هر مدل نیمه‌موفق به وانت است. در بازاری که از خلاقیت خالی مانده، وانت ساینا نماد دیگری از محافظه‌کاری و عقب‌ماندگی صنعت خودروی ایران به شمار می‌رود.

به گزارش تابناک؛در شرایطی که صنعت خودروی ایران همچنان در دور باطل تکرار و بی‌خلاقیتی می‌چرخد، سایپا بار دیگر تصمیم گرفته است از پلت‌فرم تکراری X۲۰۰ استفاده کرده و محصولی تازه به‌نام وانت ساینا یا همان سایپا ۲۵۲ را به بازار معرفی کند. پلت‌فرمی که پیش‌تر میزبان خودروهایی، چون تیبا، کوییک، سهند و اطلس بوده، حالا قرار است بار دیگر به‌عنوان پایه‌ی یک وانت سبک مورد استفاده قرار گیرد؛ اقدامی که شاید در ظاهر نوآوری به‌نظر برسد، اما در باطن چیزی جز تکرار یک سیاست شکست‌خورده نیست.

در واقع، آنچه سایپا امروز انجام می‌دهد، ادامه همان مسیر پراید تا بی‌نهایت است. پراید که در ابتدا برای استفاده خانوادگی طراحی شده بود، سال‌ها بعد به‌زور به شکل یک وانت درآمد تا نیاز بازار داخلی به وانت‌های سبک را پاسخ دهد. نتیجه هم شد سایپا ۱۵۱، خودرویی کوچک و کم‌ظرفیت که با وجود کاستی‌های متعدد، به‌دلیل نبود گزینه بهتر در بازار، مورد استقبال قرار گرفت. حالا، اما ظاهراً تاریخ دوباره تکرار می‌شود.

وانت ساینا از نظر فنی، کمی بزرگ‌تر از وانت پراید است و فاصله محوری آن ۷۰ میلی‌متر افزایش یافته. با شاسی به‌ظاهر تقویت‌شده و محفظه باری کمی بزرگ‌تر، سایپا می‌خواهد این خودرو را به‌عنوان گزینه‌ای میانه بین وانت پراید و آریسان ۲ معرفی کند. اما پرسش اصلی اینجاست که آیا این‌همه تلاش، ارزش تکرار یک محصول از نسل قدیم را دارد؟ یا صرفاً یک راه میان‌بر برای پر کردن خلأ بازار و ادامه حیات در فضای رقابتی ضعیف است؟

نکته قابل توجه این است که هیچ اطلاعات رسمی درباره بهبود ساختار شاسی یا سیستم تعلیق این خودرو منتشر نشده. تجربه نشان داده پلت‌فرم‌های قدیمی پراید و ساینا در مواجهه با فشار‌های جاده‌ای، ضعف جدی در مقاومت شاسی دارند و ترک‌خوردگی در نمونه‌های پیشین، اتفاقی رایج بوده است. اگر قرار باشد همان ساختار ضعیف بدون تغییر در وانت ساینا هم تکرار شود، بازگشت به همان نقطه آغاز محتمل است؛ خودرویی که فقط ظاهراً جدید است، اما در عمل تفاوتی با گذشته ندارد.

از سوی دیگر، انتخاب پیشرانه نیز بحث‌برانگیز است. اگر وانت ساینا با موتور قدیمی M۱۳ عرضه شود، با توان ۷۰ اسب بخار و گشتاور ۱۱۲ نیوتون‌متر، عملاً با کوچک‌ترین شیب یا بار سنگین به‌زانو درمی‌آید. حتی موتور M۱۵ تیبا با قدرت ۸۷ اسب بخار و گشتاور ۱۲۸ نیوتون‌متر نیز، هرچند مناسب‌تر است، اما همچنان برای یک وانت باربر کافی نیست. در کشوری که سال‌ها از فناوری روز دنیا فاصله گرفته، هنوز هم استفاده از پیشرانه‌هایی با طراحی و تکنولوژی دو دهه قبل ادامه دارد.

در چنین شرایطی، انتقاد از مهندسان و مدیران سایپا نه‌تنها بجاست، بلکه ضروری است. چرا هر خودروی نیمه‌موفق در ایران در نهایت به یک وانت تبدیل می‌شود؟ چرا خلاقیت و جسارت در طراحی محصول جدید جایی در برنامه‌های توسعه این شرکت ندارد؟ آیا واقعاً راهی جز تغییر فرم و نام برای بقای یک پلت‌فرم قدیمی وجود ندارد؟ پاسخ این پرسش‌ها برای مردمی که سال‌هاست منتظر محصولی نو و باکیفیت هستند، روشن است. سایپا نه از سر خلاقیت، بلکه از سر اجبار به تکرار روی آورده است.

در بازاری که انتخاب‌ها محدود، رقابت واقعی غایب و کیفیت قربانی هزینه‌ها شده، وانت ساینا هم احتمالاً سرنوشتی مشابه سایر محصولات مشابه خواهد داشت؛ فروش متوسط، رضایت نسبی و تکرار انتقادها. خودرویی که شاید بتواند بار‌های سبک را جابه‌جا کند، اما هرگز باری از دوش صنعت خودروی ایران برنمی‌دارد.

*باتشکر از سایت خبری بیتران بابت عکس های ساخته شده و مدل گرافیکی . 

پ.ن: واقعا از اینکه به محصولات تان بگویند که “شبیه دمپایی جلو بسته حمام” خوشتان می آید ؟ آیا غیرتی روی برند و تاریخچه کمپانی تان دارید ؟؟؟