تماسهای مکانیکی در طول زمان دچار سایش میشوند و به همین خاطر فاصله تماس تغییر میکند و نیاز به تنظیم مکرر دارد. در دورهای بالا جرم متحرک و اینرسی مکانیکی قطعات باعث میشود که زمانبندی دچار خطا شود و نیز جرقه تولیدی در بالاترین دورها و تحت شرایط خاص کافی یا پایدار نباشد. برای کاهش پدیده جرقهزنی بر روی نقاط، در عمل یک خازن موازی با نقاط قرار میدادند که هم از پریدن قوس جلوگیری میکرد و هم با ایجاد یک مدار تشدید LC مقدار انرژی خروجی کویل را کمی افزایش میداد.
با این وجود این راهکارها فقط تا حدی مشکل را کم میکردند. به همین دلیل در اواخر قرن بیستم این سیستمها بهتدریج با راهحلهای الکترونیکی جایگزین شدند، هرچند که به خاطر سادگی و قابلیت تعمیر تدریجی هنوز در برخی موتورهای کلاسیک و مصارف خاص مثلاً برخی موتورهای هواپیمایی با طراحی محافظهکار دیده میشوند.
سیستم TCI (Transistor Controlled Ignition)
سیستم TCI از نظر عملکرد میانی بین پلاتینی و CDI قرار میگیرد و اساساً بهجای کلید مکانیکی از یک ترانزیستور الکترونیکی برای قطع و وصل جریان اولیه کویل استفاده میکند. در این طراحی سیگنال پیکاپ یا سنسور موقعیت به واحد کنترل میرود و آن واحد با اعمال فرمان به ترانزیستور، جریان اولیه کویل را در زمان مناسب قطع میکند.
source