نخست باید به ماهیت مهندسی و طراحی این خودروها اشاره کرد. دنا و تارا هر دو از ساختار شاسی یکپارچه بهره می‌برند؛ ساختاری که برای خودروهای سواری طراحی شده و در مقایسه با شاسی نردبانی که در وانت‌ها و خودروهای باری استفاده می‌شود، توانایی تحمل بار سنگین و فشارهای طولی و عرضی ناشی از حمل بار را ندارد. این نوع شاسی به دلیل سبک‌تر بودن، عملکرد بهتری در جذب ضربه و بهبود راحتی رانندگی دارد، اما برای حمل بارهای سنگین مناسب نیست؛ بنابراین اگر قرار باشد دنا یا تارا به وانت تبدیل شوند، نخستین چالش فنی، تقویت سازه بدنه و سیستم تعلیق آن‌هاست.