برای درک بهتر عملکرد این هیولای ژاپنی، کافی است آن را با ماسل‌کارهای آمریکایی هم‌عصرش مقایسه کنیم. لنسر FQ-440 در دنیای واقعی می‌توانست خودروهایی مثل دوج چلنجر و فورد موستانگ را به چالش بکشد. این سدان ژاپنی حتی امروز هم از بسیاری از خودروهای V8 مدرن مثل فورد موستانگ GT با موتور ۵ لیتری ۴۸۰ اسب بخاری سریع‌تر است.

راز این قدرت شگفت‌انگیز در یک همکاری بین‌المللی به نام GEMA (مخفف اتحاد جهانی تولید پیشرانه) نهفته بود. در این پروژه، میتسوبیشی، کرایسلر و هیوندای دانش مهندسی خود را برای توسعه یک پلتفرم موتور مشترک به اشتراک گذاشتند. حاصل این همکاری پیشرانه‌های مختلفی را برای هر شرکت به ارمغان آورد که شامل خانواده موتورهای 4B1 برای میتسوبیشی، موتور World برای کرایسلر (که در خودروهایی مثل جیپ پاتریوت استفاده شد) و موتورهای تتا برای هیوندای می‌شد که زیر کاپوت مدل‌هایی چون سوناتا و سانتافه قرار گرفت.