درحالی‌که این روزها اکثر سوپراسپرت‌های به موتورهای توربوشارژ یا هیبریدی مجهز شده‌اند، در طول تاریخ سوپرکارهای تنفس طبیعی بسیار سریعی ساخته شده است.

خیلی از مردم تصور می‌کنند یک خودروی توربوشارژ از خودرویی معمولی سریع‌تر است. این تفکر تا حدودی درست است زیرا موتورهای توربو با تزریق هوای بیشتر به سیلندرها، قدرت بیشتری تولید می‌کنند. به همین دلیل، امروزه پیشرانه‌های تنفس طبیعی رو به انقراض هستند و اکثر خودروسازان با پیشرانه‌های توربو، توئین توربو و حتی چهار توربو، قدرت‌های فوق‌العاده‌ای که بعضاً از ۱۰۰۰ اسب بخار هم فراتر می‌رود را ارائه می‌کنند. همچنین خودروسازان آمریکایی هم با سوپرشارژر قدرت‌های ویرانگری را به نمایش می‌گذارند که برجسته‌ترین آن‌ها دوج چلنجر دیمن ۱۷۰ با ۱۰۲۵ اسب بخار قدرت است. بااین‌حال، این به معنای کند بودن خودروهای تنفس طبیعی نیست و مدل‌هایی که در ادامه خواهید دید، با حداکثر سرعت بیش از ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت، این موضوع را اثبات می‌کنند.

۱۰-آئودی R8 پرفورمنس

حداکثر سرعت: ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت

آئودی R8 هرچند از همان پیشرانهٔ ۵.۲ لیتری V10 لامبورگینی هوراکان استفاده می‌کند و حتی قدرت کمتری نسبت به پسرعموی ایتالیایی دارد اما می‌تواند به حداکثر سرعت بیشتری دست پیدا کند. این خودرو در قوی‌ترین نسخه که با نام پرفورمنس شناخته می‌شود، توانایی دستیابی به حداکثر سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت را دارد. متأسفانه آئودی به تولید R8 پایان داده و جانشین هوراکان یعنی تمراریو هم سراغ پیشرانهٔ جدید V8 توئین توربو رفته است تا برای همیشه با این موتور V10 تنفس طبیعی جذاب خداحافظی کنیم. این پیشرانه ابتدا اوایل دههٔ ۲۰۰۰ در نسخهٔ ۵ لیتری در گالاردو معرفی شد و قدرت آن در قوی‌ترین نسخه به ۶۴۰ اسب بخار رسید.

۹-دوج وایپر GTS

حداکثر سرعت: ۳۳۱ کیلومتر بر ساعت

دوج وایپر همیشه با قدرت‌هایی باورنکردنی به بازار عرضه می‌شد اما نسل پنجم و آخر آن به یک نیروگاه عظیم ۸.۴ لیتری V8 مجهز شد. این بزرگ‌ترین پیشرانه‌ای است که تاکنون روی یک خودروی تولیدی آمریکایی نصب شده است. این نیروگاه همچنین بسیار قدرتمند است و ۲۴۰ اسب بخار قدرت بیشتری نسبت به نسخهٔ ۸ لیتری اولیه دارد که در اوایل دههٔ ۹۰ با ۴۰۰ اسب بخار قدرت در اولین وایپر ارائه شد. نسخهٔ ACR در نسل پنجم وایپر به بال عظیمی مجهز بود که ۶۹۵ کیلوگرم داون‌فورس تولید می‌کرد و به همین دلیل، حداکثر سرعت را به ۲۸۵ کیلومتر بر ساعت کاهش می‌داد اما وایپر GTS بدون بال از بند و زنجیرها رها بود و می‌توانست از سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت فراتر برود.

۸-پورشه کاررا GT

حداکثر سرعت: ۳۳۵ کیلومتر بر ساعت

طی سه سال تنها ۱۲۷۰ دستگاه از کاررا GT ساخته شد. این پورشهٔ موتور وسط ظاهری فوق‌العاده داشت و در بین بهترین سوپراسپرت‌های دههٔ ۲۰۰۰ جای گرفت. برنامهٔ اولیه، استفاده از یک پیشرانهٔ شش سیلندر تخت توربو در کاررا GT بود اما بعداً مردان پورشه موتور V10 تنفس طبیعی را انتخاب کردند که قبلاً درواقع برای فرمول یک توسعه داده شده بود و یکی از هیجان‌انگیزترین صداها را در بین همهٔ سوپراسپرت‌ها داشت. کاررا GT در زمان تولید قیمت ۴۴۰ هزار دلاری داشت که هرچند رقم گزافی بود اما در قیاس با ارزش امروزی آن‌که حتی در برخی نمونه‌های کم‌کار به دو میلیون دلار می‌رسد، رقم ناچیزی است.

۷-فراری دودیچی چیلیندری

حداکثر سرعت: ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت

هرچند فراری از سال ۲۰۱۴ سراغ موتورهای توربوشارژر رفت اما همچنان پیشرانهٔ V12 تنفس طبیعی خود را حفظ کرده است. جدیدترین خودرویی که به این نیروگاه افسانه‌ای مجهز شده، دودیچی چیلیندری است. این گرند تورر موتور جلو که جایگزین ۸۱۲ سوپرفست شده، هرچند طراحی بحث‌برانگیزی دارد اما با ۸۰۰ اسب بخار قدرت، پرفورمنس چشمگیری را به نمایش می‌گذارد. البته اکثر فراری‌ها از انزو گرفته تا SF90 حداکثر سرعتی بین ۳۲۰ تا ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت دارند اما چنین رقمی برای یک گرند تورر تنفس طبیعی بدون نیروی کمکی هیبریدی قابل‌توجه است.

۶-آستون‌مارتین One-77

حداکثر سرعت: ۳۵۴ کیلومتر بر ساعت

One-77 یکی از بهترین و سریع‌ترین آستون‌مارتین‌های تاریخ محسوب می‌شود ولی متأسفانه فقط ۷۷ نفر شانس خرید آن را داشتند. One-77 برخلاف دیگر محصولات آستون‌مارتین که گرن توررهای ۲+۲ بودند، ظرفیت حمل دو نفر را داشت و رسماً به بخش سوپراسپرت‌ها وارد شد هرچند که هنوز هم راحتی یک گرند تورر را ارائه می‌کرد. پیشرانهٔ فوق‌العادهٔ این ماشین هرچند بر اساس موتور ۶ لیتری DB9 شکل گرفت اما توسط کاسورث به نیروگاهی فوق‌العاده تبدیل شد که نه‌تنها قدرت بسیار بیشتری تولید می‌کرد بلکه ۱۰ درصد هم سبک‌تر شده بود.

۵-پاگانی زوندا HP بارچتا

حداکثر سرعت: ۳۵۵ کیلومتر بر ساعت

هرچند خودروهای ساخت پاگانی بیشتر اثرهای هنری کلکسیونی هستند اما این بدان معنا نیست که از لحاظ سرعت و پرفورمنس چیزی کم و کسر دارند. این شرکت ایتالیایی هم در دومین مدل تاریخ خود یعنی هوآیرا سراغ توربوشارژر رفت اما زوندا در تمام نسخه‌ها از پیشرانه‌های تنفس طبیعی استفاده می‌کرد. قوی‌ترین و آخرین مدل زوندا، مدلی ویژه و منحصربه‌فردی بنام HP بارچتا بود که به‌عنوان هدیه‌ای برای تولد ۶۰ سالگی مؤسس شرکت، هوراچیو پاگانی ساخته شد. در این نسخه، خروجی موتور ۷.۳ لیتری V12 تنفس طبیعی مرسدس به ۸۰۰ اسب بخار قدرت رسید و بالاترین سقف سرعت را در خانوادهٔ زوندا فراهم کرد. از HP بارچتا فقط سه دستگاه ساخته شد.

۴-لامبورگینی اونتادور اولتیمائه

حداکثر سرعت: ۳۵۵ کیلومتر بر ساعت

اونتادور آخرین سوپراسپرت V12 خالص لامبورگینی بود زیرا جانشین آن، روئلتو، هرچند همچنان پیشرانهٔ V12 تنفس طبیعی را حفظ کرده اما هیبریدی شده است. اونتادور که در سال ۲۰۱۱ معرفی شد، ابتدا ۷۰۰ اسب بخار قدرت داشت اما این رقم به‌مرور در نسخه‌های بعدی افزایش پیدا کرد و در آخرین نسخه یعنی اولتیمائه که در اواسط سال ۲۰۲۱ برای خداحافظی با اونتادور معرفی شد، به ۷۸۰ اسب بخار رسید. درحالی‌که تمام نسخه‌های اونتادور حداکثر سرعت ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت داشتند، در اولتیمائه این عدد پنج کیلومتر بر ساعت افزایش پیدا کرد.

۳-گوردون موری T.50

حداکثر سرعت: ۳۶۴ کیلومتر بر ساعت

طراح افسانه‌ای خودرو، گوردون موری که به دنبال ساخت جانشینی واقعی برای مک‌لارن F1 بود، سوپرکار منحصربه‌فردی بنام T.50 را توسعه داد. یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های این خودرو، پیشرانهٔ ۴ لیتری V12 تنفس طبیعی با ردلاین خارق‌العادهٔ ۱۲,۱۰۰ rpm است که توسط کاسورث ساخته شد. این پیشرانه که در کنار گیربکس شش سرعته دستی قرار می‌گیرد، با تولید ۶۶۳ اسب بخار قدرت در کنار وزن تنها ۹۹۷ کیلوگرمی T.50، امکان دستیابی به حداکثر سرعت چشمگیر ۳۶۴ کیلومتر بر ساعت را فراهم می‌کند.

۲-مرسدس بنز CLK GTR سوپراسپرت

حداکثر سرعت: ۳۷۰ کیلومتر بر ساعت

CLK GTR با تمام مرسدس‌های قبل و بعد از خود کاملاً متفاوت بود. این ماشین اساساً برای مسابقات قهرمانی فیا GT در نظر گرفته شده بود اما به خاطر قوانین هومولوگیشین، مرسدس باید تعدادی نسخهٔ جاده‌ای از آن تولید می‌کرد؛ بنابراین، CLK GTR سوپراسپرتی بسیار ویژه بود که مجموعاً تنها ۲۸ دستگاه از آن ساخته شد. از این تعداد، فقط دو دستگاه از نوع سوپراسپرت بودند که بجای پیشرانهٔ ۶.۹ لیتری نسخهٔ اولیه، به موتور بزرگ‌تر و قوی‌تر ۷.۳ لیتری مجهز شدند. این همان موتوری بود که در پاگانی زوندا هم مورداستفاده قرار گرفت.

۱-مک‌لارن F1

حداکثر سرعت: ۳۸۶ کیلومتر بر ساعت

بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۸ مک‌لارن مجموعاً تنها ۱۰۶ دستگاه F1 تولید کرد زیرا تولید هر دستگاه از این سوپرکار افسانه‌ای سه ماه طول می‌کشید. F1 در مارس ۱۹۹۸ با دستیابی به میانگین سرعت ۳۸۶ کیلومتر بر ساعت در دو جهت، رکورد سریع‌ترین خودروی تولیدی آن زمان را شکست. هرچند بعداً این رکورد توسط خودروهای زیادی شکسته شد اما همهٔ آن‌ها توربوشارژ بودند و F1 هنوز هم رکورد سریع‌ترین خودروی تنفس طبیعی جهان را در اختیار دارد. همچنین ازآنجایی‌که اکثر سوپرکارهای جدید توربوشارژ یا الکتریکی هستند، بعید است که این رکورد در آینده هم شکسته شود.