ایران خودرو برای خودش سبک و سیاقی پیدا کرده است، یعنی حتی با ارائه‌ی ری‌را با رسوم جدید طراحی و چراغ‌های منفصل جلو، شما هنوز حس این را دارید که با یکی از فرزندان ایران خودرو طرف هستید.

اگر دستتان را برروی چراغ‌های روشنایی روز بگذارید، با چراغ و جلو پنجره‌ای طرف هستید که ممکن است یاد‌آور پیکان یا حتی سمند باشد. اینکه طراحان ایران خودرو اصالت خود را در این دو خودرو می‌دانند به خودی خود نکته‌ی جالبی است، در کل حفظ اصالت طراحی در طول طراحی‌های یک برند به شدت کار پیچیده و در عین حال ارزش‌مندی است.

اما یک سوال پیش می‌آید، طراحی پشت این خودرو قرینه‌ی کدام محصول خواهد بود؟ سمند LX؟ شباهت شدید فرم چراغ‌ها به لاماری هم غیر قابل انکار است! احتمال دارد ورود لاماری به ایران که با مراحل نهایی طراحی ری‌را هم‌زمان شده بوده برای ری‌را موثر بوده باشد؟

اما در کل همان مقدار که برای جلوی این ماشین تناسبات رعایت شده، در پشت این خودرو تناسبات فراموش شده‌اند. شاید نهادن عمودی چراغ‌ها (مانند فرود فوکوس نسل اول یا هوندا CR-V) می‌توانست منتقدان به پشت ری‌را را راضی کند!

این خودرو از زاویه‌ی کناری طراحی ساده‌ای دارد که نه چشم‌گیر است نه نامتناسب، شاید ارتفاع بخشیدن به این خودرو کمی بیش از حد بوده و فاصله‌ی زیاد چرخ و گلگیر کمی ناخوشایند باشد، اما این مساله را می‌شد با رینگ‌های بزرگتر و فاق لاستیک کوتاه‌تر برطرف کرد. تصمیمی که به افزایش دقت فرمان خودرو منتهی می‌شد و کمی از نرمی سواری می‌کاست!

کابین ری‌را “طراحی” ارگونومیک‌تری نسبت به رقبای چینی خود دارد. اما از نظر ظاهری کمی محتاطانه‌تر طراحی شده و خبری از خطوط شکسته که در طراحی‌های خودروهای مدرن مانند X33 کراس می‌بینیم نیست.

طراحی فرمان جدیدی در ایران خودرو جای جشن و شادی دارد، این‌که فرمان دنا پایین‌اش تراشیده نشده و در این خودرو تکرار نشده، اتفاق خوبی است. مانیتورهای پیوسته، کیفیت قابل قبولی برای این رده‌ی قیمتی دارند و برای کشور پر آفتابمان، سایه‌بانی هم برایشان در نظرگرفته شده تا در آفتاب یزد، خوانا باشند و در گرمای اهواز ذوب نشود.

صندلی‌های ری‌را هم گویی با قاب چرم همراهی شده‌اند اما در مرکز به صورت توری و پارچه هستند، که از این نظر که ری‌را، به سرد کن صندلی مجهز نیست، انتخاب بهتری نسبت به صندلی تمام چرمی هستند. در کل شما در محصولات قدیمی سنچری (شاخه‌ی لوکس تویوتا برای بازار ژاپن) ترجیح بازار لوکس به مخمل و بافت را به چرم مشاهده می‌کنید! اما اخبار خوب برای طراحی کابین ری‌را همین‌جا تمام می‌شود.

قسمت بالای داشبورد پلاستیک خشک است، بافت آن‌چنان بدی ندارد، اما مشکل عدم هماهنگی قسمت سایه‌بان مانیتور با خود مانیتور است. این دو قسمت کمی فاصله دارند و زیر سایه‌بان و پشت این قالب دیده می‌شود و قطعه به شدت در چشم بوده که باقی زحمات را هدر می‌دهد. از طرفی همچین قطعه‌ی طویل و درازی با این متریال در گرمای شدید، پشت شیشه احتمالا تاب خواهد برداشت و همخوانی بالای داشبورد و مانیتور به کلی از دست خواهد رفت.

بعد از داشبورد نوبت به فرمان خودرو می‌رسد، دو پره و طراحی ارگونومیک‌تر از دنا و حتی تارا، همین که جای انگشتان شست کنار ادوات طراحی شده قدمی رو به جلو است. اما قاب ایربگ در این نمونه، کمی براق بود و مشخص بود پوسته‌ی نازک ایربگ باعث شده تا شیارهای زیر این قاب مشخص باشد، گویی این فرمان چند سالی کار کرده است.

به کنسول میانی که برسیم می‌بینیم چینش ادوات به نحوی است که شما برای کاربری صفحه‌ی لمسی احتیاج نیست هنگام رانندگی چشم از جاده بکشید تا ببینید انگشت‌تان به کجا اصابت می‌کند، چیزی که در مرسدس، ب‌ام‌و و لکسوس دیده می‌شود و به شدت کاربری را آسان می‌کند. برای کم و زیاد کردن صدای مولتی‌مدیا و خاموش و روشن کردنش هم یک المان چرخان قرار دارد، برای سیستم تهویه هم همینطور!

همه‌‌‌ی این‌ها ایمنی رانندگی را افزایش می‌دهند و در کاربری روزمره نقش خوبی برای راحتی شما دارند. اما اخبار خوب باز هم همین‌جا تمام می‌شود، درست است که ما در رده‌ی قیمتی کراس‌اور اقتصادی هستیم و نمی‌توان انتظار متریال خیلی خاصی را داشت و در نهایت پلاستیک خشک برای همین رده انتخاب خواهد شد، اما باید در نظر داشت که تبدیل پنل‌های وسیع به قسمت‌های کوچک کنسول و ادوات وسط این خودرو را مانند بازی لگو کرده، تغییر رنگ متریال‌ها ناخوشایند است و اگر با یک صفحه‌ی یکپارچه جایگزین می‌شدند، ظاهری یکپارچه‌تر و یکنواخت برای بیننده ایجاد می‌کردند.

مهم‌ترین مساله‌ی دلگرم کننده درباره‌ی ریرا لیست امکاناتش است، نه این‌که امکانات زیادی دارد. بلکه پرداختن ایران‌خودرو به نیازهای مردم و لیست آپشن رقبا، مهم‌ترین اتفاق برای یک شرکت نیمه دولتی است که در هر صورت تمام خودروهایش را خواهد فروخت.

ری‌را از همتایان چینی خودش هم امکانات بیشتری دارد. به عنوان مثال تعبیه‌ی رادار نقطه‌ی کور، در کنار دوربین 360، آپشن‌های این خودرو را از رقبا متمایز کرده است. ریرا به سان‌روف، گرم‌کن صندلی و دو مانیتور یکپارچه مجهز شده تا دل ایرانیان را به دست بیاورد، اقلامی که در ایران برای ایجاد احساس “لاکچری” بودن الزامی به حساب می‌آید. صندلی تمام برقی راننده با پرکن گودی کمر برای راننده و برای سرنشین، تنظیمات برقی زاویه‌ی صندلی انتخاب خیلی خوبی بود، اما کاش به فوم صندلی‌ها بیشتر پرداخته می‌شد.

منوی ری‌را مانند خودروهای چینی الفاظ خود ساخته و غیرمعمول ندارد! البته که برگ برنده‌ی ری‌را در سیستم مولتی مدیا منوی سلیس نیست و تجهیز این خودرو به اپل کارپلی و اندروید اتو، سهولت کاربری این خودرو را به خودروهای روز دنیا می‌رساند. از نکات دلگرم کننده‌ی دیگر تعبیه‌ی پورت شارژ و اتصال به مانیتور USB-C است، چیزی که در خیلی از خودروهای وارداتی چینی هم نمی‌بینیم. به عنوان تیر آخر، شارژر وایرلس و شیفتر پشت فرمان هم در ری‌را قرار گرفته تا لیست آپشن‌هایش از خودروهای زیر 2 میلیارد تومان وارداتی، چیزی کم نداشته باشد.

ری‌را به پیشرانه‌‎ی EFP توربو مجهز است، در واقع نقطه‌ی اشتراکش با EF7 بلوک سیلندر است و قطعات موتور مانند پیستون‌ها و شاتون‌ها بهینه شده‌اند. سیستم خنک کاری و روغن‌کاری هم تغییراتی داشته تا این پیشرانه با 1.65 لیتر جابجایی بتواند 160 اسب بخار و 240 نیوتن متر گشتاور تولید کند. گیربکس این خودرو 6 سرعته‌ی اتوماتیک سیاره‌ای یا AT است، ساخت شرکت DAE که گفته می‌شود مشکلات روتین گیربکس‌های اتوماتیک ایران‌خودرو را دیگر ندارد و در تارا و دناهای اخیر هم نصب شده است.

در واقع جز چند متری که برای تهیه‌ی ویدیو در اختیار داشتیم فرصت رانندگی با ری‌را در اختیارمان نبود، در صورتی که این خودرو چند روزی برای تست در اختیارمان قرار داده شود، علاوه بر تکمیل تجربه‌ی رانندگی در همین صفحه ویدیوی طولانی‌تر و کامل‌تری هم از رویاروی با این خودرو در اختیارتان می‌گذاریم! تا همین جای کار می‌توان گفت در مقایسه با دنا پلاس اتوماتیک، عمل‌کرد گیربکس کمی بهتر شده، در دور موتورهای‌ میانی کمی توقف دارد تا گشتاور موتور را از دست ندهید و کشش و شتاب به طرز محسوسی بهبود یافته.

ری‌را اتفاقی دلگرم کننده برای خودروسازی ایران است، استفاده از پلتفرم‌های به روزتر و گذر از پلتفرم 405، در کنار شناخت نیاز بازار برای تکمیل لیست آپشن‌های این خودرو، خبر از ایجاد تغییراتی در رویه‌ی ایران‌خودرو شده. به نظر می‌رسد انگیزه‌ی صادرات هم در این تصمیمات دخیل بوده، حضور ری‌را در کشورهای شوروی سابق و روسیه می‌تواند کیفیت این خودرو را چکش‌کاری کند.

اما نقص‌هایی مانند ارگونومی ضعیف صندلی‌ها و متریال کابین و طراحی نامناسب عقب، مسائلی غیرقابل انکار برای ری‌را هستند. در این میان مشخصات فنی این خودرو هم چیزی است که باید با شک و تردید درباره‌اش صحبت کرد، از دوام کم گیربکس 6 دنده‌ی نصب شده در محصولات مشابه گرفته تا پیشرانه‌ای که به دلیل مشکلات روغن رسانی برای خودش القابی به‌خصوصی کسب کرده بود. این مسائل مورد بررسی قرار گرفته و باید دید که مشکلات تا چه حدی برطرف شده‌اند و نظر قطعی را چند ماه بعد از حضور ری‌را در بازار می‌توان بیان کرد.