خودروی L7 پلاس یکی از محصولات جدید است که به زودی به بازار می آید و ما در این مطلب طراحی پیکاپ تیگارد L7 پلاس را بررسی کرده ایم.

چرا که به واسطه عدم عرضه و توقف تولید محصولات مطرحی مانند تویوتا هایلوکس و نیسان پیکاپ و نیز رشد قیمتی قابل توجه نمونه های کارکرده آن ها و البته کیفیت نچندان مطلوب پیکاپ های چینی قدیمی تر مانند پیکاپ ریچ و یا کاپرا، حضور دوباره محصولات مدرن تر چینی در این سگمنت توانسته خلا به وجود آمده را تا حد زیادی پر کند و باید اذعان کرد که امروزه استفاده از پیکاپ های چینی به یک سبک زندگی و لایف استایل برای ایرانیان تبدیل شده است.

به گونه ای که با توجه با قابلیت های فنی که این قبیل از پیکاپ ها ارائه می دهند و نیز طراحی و امکانات معقول در رنج قیمتی خود، توانسته اند به محصولی قابل اعتماد, نه برای مصارفی مانند بیراهه نوردی و آفرودهای سنگین، بلکه برای مصارفی مانند آفرودهای سبک تر و حتی شهری در مقایسه با سایر کراس اوور ها و شاسی بلند های بازار تبدیل شوند.

شرکت تیگارد موتور نیز از این فرصت استفاده کرده و در نمایشگاه بین المللی خودرو تهران که در سال ۱۴۰۲ برگزار شد، از پیکاپ جدید خود با نام L7 پلاس رونمایی کرد.

این محصول در واقع پس از پیکاپ های کاپرا و G9 که توسط گروه بهمن به بازار عرضه شدند، سومین محصول از گروه خودروسازی ZX Auto  با نام ترالورد «Terralord» بوده که نخستین بار در سال ۲۰۱۶ معرفی شد که البته این بار نه توسط گروه بهمن، بلکه همانطور که اشاره شد توسط تیگارد موتور به بازار عرضه خواهد شد.

هر چند ذکر این نکته نیز لازم است که پیکاپ L7 پلاس، در واقع نسخه ریبچ شده یا تغییر برند شده ترالورد است که توسط خودروسازی کیتون «Keyton» چین نیز تولید شده و در واقع نسخه عرضه شده در بازار ایران، از همین مدل می باشد که در ادامه مطلب به بررسی و نقد طراحی این پیکاپ تازه وارد بازار ایران خواهیم پرداخت.

ویدیو معرفی

طراحی تیگارد L7 پلاس در بدنه

همانطور که اشاره شد، پیکاپL7 پلاس تیگارد موتور، درواقع محصولی با نام ترالورد از برنداست ZX Auto  که سابقه خوبی در زمینه ساخت خودروهای کار و تجاری دارد و می توان گفت که مدل ترالورد در واقع برادر کوچکتر پیکاپ گراندلیون «Grandlion» یا همان بهمن G9 است که عرضه آن نیز با کلی حرف و حدیث سرانجام منتفی شد. بنابراین طبیعی است این دو پیکاپ، از سبک طراحی نزدیک به هم و مشابه برخوردار باشند که این ویژگی مشترک را باید در استایل الگوبرداری شده از پیکاپ های آمریکایی جستجو کرد.

با این حال می توان گفت که این الگوبرداری یک نکته مثبت و یک نکته منفی در پی داشته. نکته مثبت اینکه سبب شده تا محصولات پیکاپ برند ZX Auto که عموما پیکاپ هم باشند دارای یک زبان طراحی که نمایانگر سبک طراحی محصولات این برند است باشد که قطعا به تکامل رساندن آن برای یک برند چینی ویژگی مثبتی خواهد بود.

اما نکته منفی این قضیه این جاست که این الگوبرداری ها ضمن اینکه از محصولات نسبتا قدیمی تر آمریکایی بوده است، تا حدی هم خام و به دور از پختگی اجرا شده است، بخصوص در پیکاپ L7 پلاس. هرچند که این مورد بیانگر طراحی بی نقص پیکاپ بزرگتر یعنی G9 یا Grandlion نمی باشد، اما در تیگارد L7 پلاس ما با ساختار و معماری خام و تا حدی قدیمی روبه رو هستیم که در ادامه، جزئیات استایل بدنه را بررسی می کنیم.

در اولین برخورد با تیگارد L7 پلاس، جثه بزرگ و ارتفاع بلند دماغه آن کاملا جلب توجه می کند. اما سبک طراحی نمای جلو و فرم پردازی چراغ ها و جلو پنجره غول پیکر آن که حالتی ذوزنقه ای و معکوس دارد، علاوه بر شباهت به محصولات آمریکایی مانند دوج رم «Ram» دو نسل پیش که در سال ۲۰۰۹ معرفی شد، شباهت هایی هم به تویوتا تاندرا «Tundra» معرفی شده در سال ۲۰۱۰ نیز دارد که اتفاقا آن هم از همین زبان و سبک طراحی جلو پنجره و دماغه برخوردار بود.

با این حال تمامی این موارد، نشان دهنده آن است که گرچه ما در L7 پلاس با چهره ای عضلانی روبه رو هستیم، اما قطعا عناصر و جزئیات طراحی مدرنی را مشاهده نخواهیم کرد. هر چند که اقتصادی بودن آن حتی در مقایسه با برادر بزرگتر خود یعنی G9 نیز در این امر بی تاثیر نبوده است. فرم و گرافیک چراغ ها و نحوه اتصال آن به جلو پنجره و در ادامه نحوه اتصال و امتداد جلو پنجره و خطوط آن با سپر و خطوط روی سپر، در نهایت سادگی و به دور از هرگونه خلاقیتی شکل گرفته است و کاملا ذات چینی بودن این طراحی را به خوبی نشان می دهد.

علاوه بر این خطوط و پروژکتورهای گوشه های سپر که از زوایای تیز و شکست های متعدد برخوردار شده است، هیچ هارمونی به زوایای نرم خطوط ماهیچه ای روی کاپوت و انحناهای گوشه جلو پنجره ندارند و اینگونه به نظر می رسد که هدف طراح و یا تیم طراحی تنها الگوبرداری از استایل های امریکایی و ارائه یک چهره عضلانی به واسطه استفاده از جلو پنجره و قالب چراغ های بزرگ بوده است.

با رسیدن به نمای جانبی، وضعیت در مقایسه با نمای جلو به مراتب بهتر می شود. چرا که با توجه به سادگی این نما، اما با ظاهری پخته تر و هماهنگ تر روبه رو می شویم.

از نظر ابعادی نیز با توجه به طول ۵۳۴۱ و فاصله محوری ۳۲۳۰ میلی متری که بسیار نزدیک به پیکاپ G9 است و البته ارتفاع ۱۸۳۵ میلی متری که حدود ۱۳۰ میلی متر کوتاه تر از G9 است، از نظر تناسباتی و نیز نسبت های طول، عرض و ارتفاع می توان گفت که L7 پلاس حتی در وضعیت بهتری نیز قرار دارد. از نظر سبک طراحی و جزئیات نیز این دو پیکاپ شباهت های بسیاری در این نما به یک دیگر دارند.

دو خط شخصیتی که به نوعی از دو طرف بدنه در نمای جانبی، یعنی از چراغ های جلو و عقب شروع شده و با گذر گلگیرهای جلو و محفظه بار عقب، بر روی درهای جلو و عقب محو می شوند تا همانند پیکاپ G9، با ظاهری نسبتا عضلانی روبه رو باشیم. طراحی رکاب ها و خطوط شخصیتی بر روی رکاب درها نیز در عین سادگی اما هماهنگ طراحی شده است.

با این حال بر خلاف G9، گارنیش ها و یا قطعات تزئینی مشکی رنگ روی گلگیرها در L7 پلاس حذف شده و چهره آن را به مراتب ساده تر و البته اقتصادی تر از G9 کرده است. همچنین قطعه آبشش مانند طراحی شده بر روی گلگیر جلو که در حالت افقی قرار گرفته است، کمی خام بوده و به دور از هماهنگی با سایر جزئیات نمای جانبی می باشد.

طراحی رینگ ها نیز هرچند جذاب می باشد، اما سایز ۱۷ اینچی آن ها با تناسبات کلی این نما هماهنگ نیست، هر چند که این رینگ ها سبب شده تا اندازه فاق تایر ها بزرگ تر باشد و همین امر ظاهر افرودی تر و عضلانی تری را به L7 بخشیده است.

در نمای عقب نیز، وضعیت همانند نمای جانبی مطلوب قلمداد می شود. ضمن اینکه علاوه بر پختگی طراحی جز و کل این قسمت، همانند سایر نماهای بدنه، از ظاهری عضلانی نیز برخوردار شده است.با این حال با توجه به اقتصادی بودن L7 پلاس، طراحی ساده تری نیز در مقایسه با برادر بزرگتر خود یعنی G9 دارا می باشد.

طراحی چراغ ها، همانند سایر پیکاپ های بازار، به صورت عمودی مستطیلی در گوشه بدنه قرار طراحی شده است. بر خلاف گرافیک چراغ های جلو، گرافیک چراغ های عقب اما جذاب از کار درآمده است. خطوط افقی که در در عرض بدنه و درب محفظه بار امتداد یافته است، علاوه بر هماهنگی با خطوط نمای جانبی، از هارمونی مناسبی با گرافیک سپر برخوردار شده است.

ضمن اینکه سپر نیز برخلاف G9 همرنگ بدنه بوده که تنها در قسمت بالایی و در محل قرارگیری پلاک از قطعات مشکی استفاده شده از از آسیب به سپر در هنگام جابجایی بار نیز جلوگیری شود. با این حال در سپر عقب خبری از مه شکن یا به اصطلاح نوارهای نوری شبرنگ نیست.

طراحی تیگارد L7 پلاس در کابین

با ورود به داخل کابین تیگارد L7 پلاس با داشبوردی ساده و نسبتا کسل کننده روبه رو می شویم که به واسطه استفاده از برخی عناصر مانند صفحه نمایش عمودی لمسی، تریم چرم مصنوعی بر روی قسمتی از داشبورد و یا دکمه های کنترل دیفرانسیل بر روی کنسول میانی، سعی در بروزتر و البته مدرن تر جلوه دادن نمای داخلی داشته است.

با این حال در کنار نمای کلی قدیمی کابین، برخی جزئیات نیز در نهایت سادگی طراحی شده است و این قدمی بودن کابین و داشبورد را بیشتر نمایان کرده است. مانند کنترل های سیستم تهویه، غربالک فرمان بسیار ساده و به دور از هرگونه خلاقیت، رودری ها و در نهایت اهرم تعویض دنده که به دلیل ارتفاع بسیار زیاد آن و نیز طراحی ساده و مبتدیانه ای دسته دنده دارد، حسی از دسته دنده پیکاپ هایی مانند نیسان پیکاپ را منتقل می کند.

کیفیت مواد و متریال داخلی نیز عمدتا پوشیده از پلاستیک خشک و پارچه بر روی صندلی ها می باشد و همانطور که اشاره شد تنها بر روی قسمتی از داشبورد شاهد استفاده از متریال نرم و چرم می باشیم که البته از کیفیت عجیب و غریبی برخوردار نمی باشد.

ارزیابی کلی

بطور کلی تیگارد ۷L پلاس پیکاپی است که از نظر استایل و سبک طراحی، از ظاهری عضلانی اما نسبتا قدیمی با جزئیاتی خام و نپخته بخصوص در نمای جلو برخوردار است که البته در بازار ایران که برخی پیکاپ ها با عمر طراحی بیش از دو دهه قیمتی نجومی پیدا کرده اند، آنچنان قدیمی هم به نظر نمی رسد. با این حال نیاز به یک به روزرسانی در نمای بیرونی و همچنین در نمای داخلی L7  پلاس کاملا حس می شود.

اما بازهم باید تاکید کنیم که همین ظاهر نسبتا قدیمی که البته عمده ایرادات وارد شده به نمای جلو و کابین و نیز برخی جزئیات آن می باشد، اگر با قیمتی منطقی روانه بازار شود، با توجه به مشخصات فنی آن نیز می تواند رقیبی سرسخت برای محصولاتی مانند زامیاد زاگرس که درواقع نسخه اقتصادی تر مکث موتور کلوت است و یا حتی رقبای بالارده تر مانند کی ام سی T8 باشد.