احتمالا در زندگی بسیاری از ما، افرادی وجود دارند که به واسطه ساختن بخشی از خاطرات خوش زندگی، ما را شیفته و علاقه مند به خود کرده و حتی اگر آن ها را از نزدیک ملاقات نکرده باشیم، باز هم ممکن است از دید ما یک الگو و شاید یک اسطوره به نظر آیند. چرا که میراث به جا مانده از این افراد، فارغ از هر ملیت و نژادی که هستند و در هر جایگاهی که قرار دارند، قابل توجه و البته تقدیر است. حال این فرد می تواند فوتبالیستی مانند دیگو مارادونا و یا موسیقی دانی چون بتهوون باشد و یا حتی نقش یک پدر را داشته باشد که شاید از آن ها تقدیر نشود و هیچ وقت شناخته نشوند.

برونو ساکو« Bruno Sacco» نیز یکی از همین افراد است. کسی که می توان گفت خاطره انگیز ترین مرسدس های معاصر را او طراحی کرده و با دیدن محصولاتی که او طراحی کرده, بسیاری شیفته خودرو و البته مرسدس بنز شدند. فردی که به تازگی در تاریخ ۱۹ سپتامبر و در سن ۹۰ سالگی درگذشت، خالق زیباترین و ماندگارترین محصولات مرسدس بنز بود، کسی که از دوران ریاست او در بخش طراحی مرسدس، به عنوان طلایی ترین دوره این برند آلمانی یاد می کنند.

گوردن واگنر«Gorden Wagner»، رئیس کنونی دپارتمان طراحی مرسدس بنز در گرامیداشت یاد و خاطره «برونو ساکو» فقید و افسانه ای در حالی که از او به عنوان دوست و مربی خود یاد می کند می گوید:« او شخصی است که روح برند مرسدس را شکل داده و میراث او برای همیشه الهام بخش آن ها خواهد بود.»

برونو ساکو در سال ۱۹۳۳ و در شهر اودینه ایتالیا به دنیا آمد.در اوایل دهه ۱۹۵۰ بود که در دوران نوجوانی با دیدن یک اتومبیل استودبیکر به «Studebaker Commander» با طراحی ریموند لویی«Raymond Loewy»، مجذوب خودرو و طراحی خودرو شد و همین اتفاق ساده، برونو را به این سمت سوق داد و در نهایت در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه پلی تکنیک تورین فارغ‌التحصیل شد.

پس از دورانی که به عنوان کارآموز با استودیوهای «Pininfarina» و «Ghia» همکاری کرد، در سال ۱۹۵۸ بود که در بخش استایلینگ مرسدس بنز مشغول به کار شد و این آغازی بود بر دوران طلایی همکاری ۴۱ ساله برنو ساکو و مرسدس بنز.

در ابتدای حضور برونو ساکو در مرسدس بنز و نیز تجربه ای که تحت هدایت افرادی مانند فریدریش گایگر «Friedrich Geiger»، مدیر طراحی مرسدس در آن دوران، کسب کرد سبب شد تا فردی فراتر از یک طراح خودرو باشد و نشان داد که چرا طراحی ها بعدی او، هیچ شباهتی با یک استایل صرف نداشت. برونو ساکو در ابتدا، در پروژه های جذابی مانند ۶۰۰ کد اتاق«W100» و SL 230 پاگودا«W113»  مشارکت داشت.

اما نقطه عطف کارنامه شغلی برونو، بین سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۹ رقم خورد. جایی که برونو ساکو بعد از پنج سال ریاست در بخش طراحی بدنه، به سمت ریاست بخش «استایلینگ» در آمد و جانشین فریدریش گایگر شد تا خالق برخی از نماین ترین محصولات تاریخ مرسدس بنز شود.

در طول نزدیک به ۲۵ سال ریاست برونو ساکو، مدل هایی مانند کلاس S شامل اتاق های ۱۲۶، ۱۴۰ و ۲۲۰، کلاس E شامل اتاق های ۱۲۴,۱۲۳و ۲۱۰, مرسدس ۱۹۰ با کد اتاق «W201» که به نوعی نسل اول کلاس C نیز محسوب می شود، رودستر SL از سری «R129»، نسل اول کلاس های SLK، A,ML و CLK و نیز کانسپت تحقیقاتی C111 از محصولاتی بودند که توسط او خلق شده و مرسدس بنز را به یکی از برترین خودروسازان در زمینه طراحی و مهندسی بدل کرد. برونو ساکو در سال ۲۰۰۶ به «تالار مشاهیر خودرو» در دیربورن و در سال ۲۰۰۷ به « تالار مشاهیر خودرو اروپا» در ژنو نیز راه یافت.

فلسفه طراحی های برونو ساکو بر دو اصل «همگنی افقی و پیوستگی عمودی» شکل گرفت  که به ترتیب بر سازگاری هویت بصری برند و نیز ظرافتی جاودانه که برای خودروهای یک برند ایجاد می کند تاکید داشت. به طوری که مالک هرگز احساس نمی کرد که در حال رانندگی با یک محصول قدیمی است. چرا که طراحی جانشین یک محصول از نظر برونو ساکو اجازه نداشت سلف خود را پیر و قدیمی و یا به اصطلاح از مد افتاده نشان دهد. بنابراین تمامی محصولات مرسدس بنز در آن زمان به نوعی از یک طراحی مانددگار و خارج از محدوده زمان برخودار بودند.

برونو معتقد بود که طراحی های مرسدس باید بیانگر و نشان دهنده برتری فنی آن باشد و هرگز نباید برای پوشاندن کاستی ها و یا جبران ضعف های فنی آن، به یک طراحی صرفا زیبا بسنده کرد. بر همین اساس محصولات مرسدس بنز در دوران او به طرز عجیبی مهندسی شده بودند و به اندازه ای قوی بودند که ۲۰ تا ۳۰ سال عمر کنند. دقیقا برخلاف فلسفه و چشم انداز کنونی مرسدس که نتنها از نظر زیبایی شناختی و مفهوم زیبایی از ترند های ماندگار فاصله گرفته، بلکه بر استایل آن ها بر اساس ترند های ساده زودگذر شکل می گیرد و خب همین امر سبب شده تا طراحی های جدید مرسدس بنز هدف تندترین انتقادها نیز قرار گیرد.

یکی از جمله های معروف برونو ساکو این بود که «A Mercedes-Benz must look like a Mercedes-Benz» یا « یک مرسدس بنز باید شبیه مرسدس بنز باشد». او در این مورد اینگونه توضیح می دهد؛« این درواقع همواره اصل راه من بوده است و تمام تلاشم را کردم تا مطمئن شوم که محصولات طراحی شده از این امر پیروی می کنند. برای من مهم است که وقتی یک مرسدس بنز که در حال نزدیک شدن است را از اینه عقب تشخیص دهید.».

در ادامه مطلب و در بزرگداشت برونو ساکو، بطور خلاصه به بررسی برخی از بزرگترین محصولاتی که او برای مرسدس بنز طراحی کرده می پردازیم:

مرسدس بنز C111 کانسپت (۱۹۷۰)

کانسپت C111 از خودروهای تحقیقاتی بود که برونو ساکو، پیش از آنکه به عنوان مدیر بخش طراحی منسوب شود، بر روی آن کار کرد. نمونه اولیه این سوپراسپرت، از طراحی «Wedge » شکل برخوردار بود. این مدل یک نمونه آزمایشی برای فناوری های پیشرفته از ABS، توربو شارژ، پانل های بدنه پلیمری و البته فناوری شکست خورده ای مانند موتور چرخشی بود.

به تازگی مرسدس از یک کانسپت جدید با نام Vision One-Eleven رونمایی کرد که در طراحی آن از کانسپت C111 الهام گرفته شده بود.

مرسدس بنز W123 (۱۹۷۵-۱۹۸۶)

یکی از اولین پروژه های ساکو به عنوان سرپرست بخش طراحی، خودروی سایز متوسط «W123» بود که در سبک های بدنه کوپه، سدان و استیشن واگن عرضه شد و با فروش حدود ۷ / ۲ میلیون دستگاه به پرفروش ترین محصول تاریخ مرسدس بنز تبدیل شد. این مدل در ایران به مرسدس دانشجویی معروف شد و نمادی از دوام مهندسی و طراحی مرسدس بنز به شمار می آید.

مرسدس بنز S کلاس W126 (۱۹۸۱-۱۹۹۱)

این مدل، محصول مورد علاقه برونو ساکو است که در تمامی مصاحبه های خود از آن به عنوان یکی از بهترین طراحی های خود یاد می کند و نسخه کوپه آن محصولی بود که برونو از آن به عنوان خودروی شخصی مورد استفاده می کرد. این مدل از یک طراحی سلطه جو، قدرتمند و در عین حال نمادین برخوردار بود.

مرسدس بنز W201 سری ۱۹۰ (۱۹۸۲-۱۹۹۳)

این مدل را باید اولین محصول «کامپکت» مرسدس وبا طراحی مدرن قلمداد کرد که با هدف رقابت با نسخه های سدان و کوپه ب ام و سری ۳ طراحی شد تا ویژگی های اصلی و هویت برند، در یک بدنه کوچکتر به نمایش در بیاید. هدفی که برونو ساکو با استفاده از خطوط واضح، تناسبات عالی و در نتیجه ظاهری متعادل، محکم و اغراق نشده، به خوبی از پس طراحی آن بر آمد که                   فروش ۹ / ۱میلیونی ان، تاکیدی بر این امر می باشد.

مرسدس بنز E کلاس W124 (۱۹۸۶-۱۹۹۵)

فلسفه طراحی برونو ساکو، یعنی «قرابت افقی و پیوستگی عمودی» در این مدل، یعنی سدان سایز متوسط E کلاس با کد اتاق W124 به نمایش در آمد. سدانی با پیکره ای تراش خورده که در نهایت ظرافت، حسی از قدرت را منتقل می کرد. به عبارتی W124 به لحاظ بصری آنقدر کامل بود که حتی نسخه های کوپه، کانورتیبل و استیشن واگن آن نیز جذاب و زیبا بودند. این مدل در ایران به بنز کپل شناخته می شود و یکی از پرطرفدار ترین کلاسیک های مرسدس بنز به شمار می آید.

مرسدس بنز SL کلاس R129  (۱۹۹۰-۲۰۰۱)

نسل پنجم کلاس SL، قرار بود که جایگزین موفق ترین مدل SL در تاریخ مرسدس بنز، یعنی R107 شود. بنابراین برونو ساکو کار سختی برای ارائه یک استایل موفق پیش رو داشت. اما او با هماهنگ کردن زبان طراحی این کوپه اسپرت، با محصولات سدان مرسدس بنز، تنواست محصولی شیک و ماندگار را در تاریخ این کلاس طراحی کند.

مرسدس بنز S کلاس اتاق W140 (۱۹۹۲-۱۹۹۹)

شاید عجیب باشد که یکی از شناخته شده ترین نسل های S کلاس که به خاطر بدنه عضلانی و ابعاد و تناسبات بزرگ ان، از نظر برونو ساکو ضعیف ترین محصولی است که در دوران ریاست او طراحی شده است. چرا که به دلیل تقاضاهایی که در آن زمان برای ایجاد فضای کابین و سر بسیار جادار و مناسب شده بود، سبب شد تا اس کلاس W140، از «Greenhouse» و ارتفاع سقف بلندتر برخوردار شود. به اعتقاد برونو ساکو این مدل باید چهار اینچ کوتاه تر از نسخه نهایی طراحی و تولید می شد تا تناسبات پخته تری را ارائه دهد. این مدل نیز همانند برخی از مدل های طراحی شده در دوران برونو ساکو، به واسطه ابعاد و تناسبات بزرگی که داشت، در ایران به اتاق تانک شناخته می شود.

مرسدس بنز E کلاس W210 (۱۹۹۶-۲۰۰۳)

این نسل از E کلاس، درواقع به نوعی گذشته را به آینده متصل کرد. در دهه ۱۹۹۰ میلادی، فناوری های جدید طراحی به کمک کامپیوتر، این امکان را به طراحان داد تا فرم ها و اشکال جدیدی را نیز بتوانند تفسیر و ارائه دهند. چراغ های جلو دایره ای همسطح و خوابیده در ترکیب با گلگیرهای گرد، هرچند کمی خام و نپخته به نظر می رسید، اما به خوبی سبب وارد شدن مرسدس به دنیای مدرن شد.