شورلت سابربن با پیشینه‌ای که به سال ۱۹۳۵ بازمی‌گردد، تنها خودروی جهان است که طی نزدیک به ۹۰ سال بی‌وقفه تولید شده است.

طی نزدیک به یک قرن گذشته، نام‌های بی‌شماری در صنعت خودروسازی آمده و رفته‌اند اما در طول این همه سال، فقط یک نام بوده که بی‌وقفه تولید شده است: شورلت سابربن. از اوایل سال ۱۹۲۶، شرکت‌های متفرقه بدنهٔ استیشن را روی شاسی پیکاپ‌های شورلت نصب می‌کردند و نام سابربن روی آن می‌گذاشتند اما در سال ۱۹۳۵ بود که اولین سابربن به شکلی که امروز می‌شناسیم متولد شد یعنی یک خودروی کارخانه‌ای با سه ردیف صندلی که روی شاسی پیکاپ ساخته شده و شورلت سابربن نام گرفت. جی‌ام‌سی هم در سال ۱۹۳۷ نسخهٔ خود را از این خودرو معرفی کرد.

از لحاظ فنی، سابربن نام یک مدل خاص نبود بلکه این یک اصطلاح عمومی بود که چندین خودروساز برای استیشن‌هایی که بر اساس پیکاپ می‌ساختند استفاده می‌کردند. به‌عنوان‌مثال، پلیموث تا سال ۱۹۷۸ استیشن‌های خود را با نام سابربن به بازار عرضه می‌کرد و ۱۰ سال بعد تازه شورلت توانست رسماً حقوق تجاری این نام را به دست بیاورد. البته این نام هنوز هم فقط اختصاص به شورلت نداشت و جی‌ام‌سی هم بیش از ۶۰ سال از این نام استفاده کرد تا اینکه سرانجام در سال ۲۰۰۰ نام یوکان را روی شاسی‌بلند بزرگ خود گذاشت. شورلت سابربن طی دهه‌ها تکامل پیدا کرد. در سال ۱۹۵۵ پیشرانه‌های V8 ارائه شدند و در سال ۱۹۵۶ سامانهٔ چهارچرخ محرک قابل سفارش شد. در سال ۱۹۶۷، شورلت فاصلهٔ محوری سابربن را حدود ۳۰ سانتی‌متر افزایش داد و به ۳,۲۲۵ میلی‌متر رساند. این کار تناسباتی را ایجاد کرد که تا امروز در سابربن می‌بینیم.

همچنین در همین سال، یک درب عقب هم به سمت راست سابربن اضافه شد و نهایتاً در سال ۱۹۷۳، این شاسی‌بلند از طراحی استاندارد چهاردر بهره‌مند شد. سابربن همیشه با پیکاپ‌هایی که بر اساس آن‌ها ساخته می‌شد ارتباط نزدیکی داشت و حتی در ظاهر هم با پیکاپ‌ها مشترک بود. حتی تا سال ۲۰۰۷، سابربن بدنهٔ مشترکی با پیکاپ‌ها داشت و پس‌ازاین سال هم همچنان از درهای جلوی یکسانی با پیکاپ‌ها استفاده می‌کرد تا اینکه در سال ۲۰۱۵ سابربن سرانجام به پانل‌های بدنهٔ اختصاصی مجهز شد. همچنین طی سال‌ها سابربن از تکنولوژی‌های روز مثل سیستم انژکتوری، ترمز ABS، سامانهٔ چهارچرخ محرک اتوماتیک و در آخرین نسل، سیستم تعلق مستقل عقب بهره‌مند شد.

سابربن عمدتاً از پیشرانه‌هایی استفاده می‌کرد که در کوروت دیده می‌شدند و این موتورها ظرفیت یدک کشی چشمگیری را فراهم می‌کردند که سابربن به آن شهرت یافت. امروز نیز این شاسی‌بلند بزرگ با پیشرانه‌های V8 بزرگ مثل ۶.۲ لیتری برگرفته از موتور کوروت C8 و شش سیلندر خطی توربودیزل جدید جنرال موتورز عرضه می‌شود. سابربن در طول عمر خود تقریباً هر وظیفه‌ای که بتوانید برای یک شاسی‌بلند تصور کنید را انجام داده است، از آمبولانس و حمل سربازان گرفته تا لیموزین ضدگلوله و البته جابجایی خانواده‌ها. بااین‌حال، اگر اولین سابربن را در کنار جدیدترین نسخهٔ آن بگذاریم، شباهت خانوادگی بین آن‌ها غیرقابل‌انکار خواهد بود.

نسل اول سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۰

شورلت یک بدنهٔ هشت‌نفره که به‌صورت کارخانه‌ای ساخته شده بود را روی شاسی پیکاپ خود سوار کرد تا سابربن رسماً متولد شود.

نسل دوم سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۶

در این نسل، تغییراتی در ظاهر سابربن ایجاد شد که تا سال ۱۹۵۶ همچنان اثرات آن دیده می‌شد. همچنین حالا قدرت پیشرانهٔ شش سیلندر جنرال موتورز هم از ۶۰ به ۷۹ اسب بخار افزایش یافت. در طول جنگ جهانی دوم، سابربن همچنان تولید می‌شد ولی حالا به خودرویی برای حمل‌ونقل نظامی تبدیل شده بود.

نسل سوم سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۵

در این نسل، جلوپنجرهٔ سابربن بزرگ و افقی شد و جنرال موتورز قدرت موتور شش سیلندر خطی را به ۹۰ اسب بخار افزایش داد. بااین‌حال، سابربن هنوز هم بیشتر یک خودروی کاری محسوب می‌شد تا وسیله‌ای برای حمل‌ونقل خانوادگی.

نسل چهارم سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۹

در این نسل، سابربن ظاهر جدید و مدرن‌تری به خود گرفت و شیشهٔ جلوی دوتکه تخت با شیشهٔ یک‌تکهٔ خمیده جایگزین شد. ویژگی‌های جدید در این نسل نیز شامل ارائهٔ پیشرانهٔ V8 سفارشی، گیربکس اتوماتیک و از سال ۱۹۵۷، سامانهٔ چهارچرخ محرک می‌شد.

نسل پنجم سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۶

سابربن برای دههٔ ۶۰ بازطراحی بزرگی را تجربه کرد و در نسخه‌های محرک عقب و چهارچرخ محرک با سیستم تعلیق مستقل به بازار عرضه شد. پیشرانه‌ها هم از شش سیلندر خطی ۳.۹ لیتری تا ۵.۴ لیتری V8 بودند.

نسل ششم سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۲

در این نسل، با افزایش فاصلهٔ محوری در کنار خطوط صاف طراحی، تناسبات سابربن به چیزی تبدیل شد که امروز هنوز در جدیدترین نسل‌ها می‌بینیم. علاوه بر این، حالا برای عقب هم یک درب در نظر گرفته شد که در سمت راست قرار داشت. در سال ۱۹۷۱ هم ترمزهای جلو دیسکی شدند.

نسل هفتم سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۱

در این نسل، سابربن برای اولین بار به شاسی‌بلندی چهاردر تبدیل شد. هرچند این بدنه نزدیک به بیست سال تولید شد ولی تکنولوژی زیر پوست خودرو به‌تدریج تکامل پیدا کرده و شاسی‌بلند بزرگ شورلت از فناوری‌هایی مثل سیستم انژکتوری و ترمز ABS بهره‌مند شد.

نسل هشتم سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۹

این نسل که بر اساس پلت‌فرم GMT 400 ساخته شد، ظاهری مدرن‌تر و آیرودینامیک‌تر پیدا کرد. در طول این نسل همچنین ویژگی‌هایی مثل ایربگ و سامانهٔ چهارچرخ محرک اتوماتیک هم به سابربن اضافه شد.

نسل نهم سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶

نسل نهم یک به‌روزرسانی بزرگ با ظاهر جدید و نسل جدید پیشرانه‌های V8 را برای سابربن به همراه داشت. یکی از این موتورها، ۶ لیتری V8 برگرفته از کوروت بود. این همچنین آخرین نسل سابربن بود که از سپرهای سنتی کرومی و مجزا از بدنه استفاده می‌کرد.

نسل دهم سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴

درحالی‌که سابربن همچنان از درهای مشترکی با پیکاپ‌های جنرال موتورز استفاده می‌کرد ولی دیگر پانل‌های بدنهٔ آن حالا به‌صورت اختصاصی طراحی شدند که ظاهر پویاتر و مدرن‌تر به خودرو بخشیدند.

نسل یازدهم سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰

در این نسل، سابربن از فریم و بدنهٔ جدیدی بهره‌مند شد و چندین ارتقاء مثل تجهیز به فرمان برقی و سیستم غیرفعال‌سازی سیلندرها را برای بهبود مصرف سوخت تجربه کرد.

نسل یازدهم سال‌های ۲۰۲۱ تاکنون

بزرگ‌ترین و جدیدترین سابربن تاریخ هم‌اکنون به بازار عرضه می‌شود. این خودرو به‌منظور بهبود فضای داخلی و دینامیک رانندگی، برای اولین بار در سیستم تعلیق عقب مستقل مجهز شده است. نسل یازدهم سابربن برای مدل ۲۰۲۵ هم فیس‌لیفتی را تجربه کرده است.