ظاهرا بوگاتی دسترسی خود به پیست بسیار مهم اهرا لسین (Ehra-Lessien) که محل ثبت رکوردهای سرعت ویرون و شیرون بود، از دست داده است.
بوگاتی میسترال اخیراً توانست با حداکثر سرعت ۴۵۳.۸ کیلومتر بر ساعت به سریع‌ترین خودروی کانورتیبل دنیا بدل شود اما شاید دستیابی به رکوردهای سرعت آتی برای این برند مشهور در دنیا بسیار سخت‌تر باشد. بر اساس گزارشی که تاپ گیر منتشر کرده است، بوگاتی مجوز استفاده از پیست تست Ehra-Lessien را از دست داده و شاید در آینده با چالش‌های زیادی برای ثبت رکوردهای جدید مواجه باشد.
رسیدن به سرعت ۴۸۲ کیلومتر بر ساعت (۳۰۰ مایل بر ساعت) و بیشتر از آن با چالش‌های زیادی همراه است چراکه در این سرعت‌ها حتی دمای هوا نیز فاکتور مهمی است به گونه‌ای دمای بسیار پایین تراکم بالایی داشته و هوای بسیار گرم نیز روی حداکثر قدرت پیشرانه تأثیر منفی می‌گذارد. لاستیک‌ها، رینگ‌ها، راننده و… نیز متغیرهای مهم دیگر هستند؛ اما حتی اگر تمامی این فاکتورها نیز به خوبی مهیا شوند، شما نیازمند مسیر بسیار طویلی هستید. دستیابی به سرعت پایین بسیار ساده است و اگر در حال شتاب گیری برای رسیدن به سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت باشید به ۳۶ ثانیه زمان نیاز خواهید داشت تا ۱.۶ کیلومتر را طی کرده و به آن سرعت برسید؛ اما زمانی که تلاش می‌کنید سرعت ۴۸۲ کیلومتر بر ساعت را ثبت کنید، برای طی ۱.۶ کیلومتر فقط ۱۲ ثانیه زمان نیاز خواهید داشت.
بوگاتی بعد از ساخت ویرون، برای ثبت جدیدترین رکورد خود راهی پیست Ehra-Lessien شد، پیستی که به گروه فولکس‌واگن تعلق دارد. این پیست مشهور طول ۹ کیلومتری در حالت مستقیم دارد و پیچ‌های مسطح و شیب‌دار باعث دستیابی به سرعت‌های بالا می‌شوند. جیمز می نیز در سال ۲۰۰۷ و با بوگاتی ویرون به سرعت ۴۰۷ کیلومتر بر ساعت رسید. مسیر ۹ کیلومتری یاد شده به همراه پیچ شیب‌دار آن مزیتی بسیار مهم است. زمانی که هنسی ونوم GT در سال ۲۰۱۳ به سرعت ۴۳۴ کیلومتر بر ساعت رسید، از مرکز فضایی کندی با طول ۵.۱ کیلومتر استفاده کرد. در آن سرعت راننده فقط چند ثانیه زمان دارد تا درباره زمان ترمز گرفتن تصمیم بگیرد. کونیگ زگ آگرا RS اما در مسیری ۱۷.۷ کیلومتری به سرعت ۴۴۷ کیلومتر بر ساعت رسید هرچند این رکورد در بزرگراه چهار بانده بسته شده در نوادا آمریکا ثبت شد.
تصور اینکه چه تعداد پیست مشابه Ehra-Lessien در دنیا وجود دارند سخت است. طولانی ترین مسیر تجاری دنیا در فرودگاه تبت، فقط ۵.۴ کیلومتر است و دور از اروپا قرار دارد. یک جاده نظامی مسطح هم در منطقه ۵۱ مشهور آمریکاست که طولش به ۷ کیلومتر می‌رسد اما غیرنظامیان اجازه ورود به آن را ندارند. هر مسیر دیگری که در دنیا شناخته شده فاقد سطح آسفالت است و برای رکوردشکنی‌ها مناسب نیست.
پیست مشابه دیگر یعنی ناردو ایتالیا با طول ۱۲.۵ کیلومتر وجود دارد اما ناردو فقط یک دایره بزرگ است و برای رکوردهای سرعت بسیار بالا گزینه خوبی نیست. بوگاتی برای ثبت رکورد میسترال از پیست تست ATP پاپنبورگ در آلمان استفاده کرد. این مسیر مستقیم ۴ کیلومتری دارای پیچی با شیب بیشتر نسبت به Ehra-Lessien است و بنابراین خودرو با سرعت بالاتری وارد مسیر مستقیم می‌شود. ویدئوی منتشر شده از خود خودرو نشان می‌دهد که راننده با سرعت حدود ۲۹۹ کیلومتر در ساعت در حال ورود به مسیر مستقیم است و این اتفاق کمتر از ۳۰ ثانیه قبل از ترمز رخ می‌دهد. اندی والاس راننده مشهور بوگاتی تفاوت‌ها و چالش‌های دو پیست را تشریح می‌کند.
او می‌گوید ترمز هوایی و درگ خودرو بسیار کمک‌حالش بودند چراکه به او اجازه دادند دیرتر ترمز کند. او همچنین اذعان می‌کند حداکثر سرعت توصیه شده در پیچ‌های شیب‌دار را شکسته و فراتر رفته است. والاس خاطرنشان کرده خودرو هنوز هم در حال شتاب گیری بود و همین مشکل را در پیست طویل‌تر Ehra-Lessien نیز داشت؛ اما چرا بوگاتی دیگر نمی‌تواند از این پیست استفاده کند؟ رسانه‌ها با بوگاتی و ریمک برای پاسخی دقیق تماس گرفتند اما آن‌ها پاسخگو نبودند. حدس می‌زنیم موضوع به تشکیل شرکت بوگاتی ریمک مربوط باشد و با اینکه پورشه مالک ۴۵ درصد این شرکت است اما دیگر عضو واقعی گروه فولکس‌واگن به شمار نمی‌رود. در صورت وجود اخبار جدید از دلیل قطع دسترسی بوگاتی به پیست موردبحث حتماً آن را منتشر خواهیم کرد.