ابراهیم سحرخیز، معاون پیشین وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد که صندوق بازنشستگی کشوری که پس از صندوق بیمه تامین اجتماعی دومین صندوق بزرگ بیمه ای است، معادل ۶۴٫۲۸ درصد از جمعیت یک میلیون و ۷۵۸ هزار نفری کشور را شامل می شود. این صندوق به دلایل مختلفی، از جمله افزایش سن امید به زندگی در ایران، کاهش نرخ باروری، پایین آمدن نسبت نیروی کار به سالمندان در جامعه، بازنشستگی پیش از موعد، اشتغال غیر رسمی و پایین بودن سن بازنشستگی در کشور، ورشکسته شده است.

سحرخیز اظهار داشت که این صندوق به جای اینکه میثاق تداوم مالی باشد، تبدیل به یک صندوق بودجه‌ای شده است و کارمندان باید ۶۰ تا ۷۰ سال برای دریافت بازنشستگی خود را به جیب دولت خرج کنند. او اضافه کرد که صندوق بازنشستگی کشوری با دستورهای ناگهانی و بخشنامه های یک روزه به منظور کاهش نرخ بیکاری یا دستاورد سازی در حوزه اشتغال و کارآفرینی، با احترامات فائقه مانند دادن سنوات ارفاقی، سن بازنشستگان را کاهش داده است.

سحرخیز همچنین بیان داشت که بخشی از گرفتاری‌های صندوق بازنشستگی، ناشی از اتمسفر یا محیطی است که از ۴۰ سال گذشته تا کنون اقتصاد کلان کشور را احاطه کرده است. این محیط معدنی از اکثر کشوری که برای افق کوتاه مدت تلاش می کنند میابقه است و بالا بردن نرخ رشد اقتصادی آن‌ها زیاد رقابتی است.

او اضافه کرد که بخشی از دلیل صندوق های بازنشستگی ناپایدار این است که مبلغی که بازنشسته با خود آورده با مبلغی که خود یا بازماندگان او قرار است در آینده دریافت کنند تقریباً برابر نیست و در برخی از صندوق ها حتی ۹ برابر بیشتر است.