در سال‌های اخیر، پیشرانه‌های توربوشارژر به جزء تعداد معدودی، اغلب تنها یک یا دو توربوشارژر را در خود دارند. جدا از موتور کهنهٔ ٨ لیتری W16 بوگاتی با چهار توربوشارژر، هیچ موتور با سه توربوشارژر توسط هیچ یک از سازندگان بزرگ دنیا ساخته نشده است. این موضوع اما در مورد پیشرانه ب‌ام‌و N57S روشن نمی‌شود که با استفاده از سه توربوشارژر قدرتمند شده بود.

در سال 2008، موتور 3 لیتری خطی شش سیلندر دیزلی B 57 B47 ب‌ام‌و معرفی شد. این موتور که قبلاً با یک توربوشارژر تولید می شد در زمان تولید دوم خود به دو توربوشارژر مجهز شد و در ادامه محققان این شرکت این پیشرانه را به زیر دست بخش M ب‌ام‌و منتقل کردند و نهایتاً درحالیکه 380 اسب بخار قدرت و 740 نیوتن متر گشتاور داشت نسخهٔ N57S را با سه توربوشارژر در سال 2013 معرفی کردند.

سپرداد ها بر این بنا بود که پیشرانه این موتور سه توربوشارژر را داشته باشد که از لحاظ اندازه و کارکرد باهم متفاوت می بودند و درنتیجه هر کدام با بخش دیگر موتور را به صورت بهینه متصل می کردند. یکی از آنها در دورهای کم، یعنی دورهای پایین، با کوچک‌ترین لمس پدال گاز بدون تأخیر دور می‌گرفت و هوای فشرده را در پایین‌ترین دور موتور به سیلندرها می‌رساند. بهمین طرز، روضه یکی از این توربوشارژرها در دورهای پایین‌تر، یک فلپ از دریچه هوا بخصوصی فعال می شد که به طور بلافاصله پس از گاز دادن وارد عمل میشد.