گروه فولکس‌واگن از ابتدای دههٔ ۲۰۰۰ تولید پیشرانه‌های منحصربه‌فردی را با آرایش W شکل آغاز کرد. این موتورها که در نسخه‌های هشت تا شانزده سیلندر تولید شدند، سال‌ها در محصولات مختلف گروه فولکس‌واگن مورداستفاده قرار گرفتند و فصلی مهم در تاریخ پیشرانه‌های درون‌سوز را رقم زدند. پس از حدود ۲۵ سال اما دوران موتورهای W شکل گروه فولکس‌واگن به پایان رسیده و این شرکت پیشرانه‌های منحصربه‌فرد خود را با نمونه‌های V شکل معمولی جایگزین کرده است. نگاهی به تاریخچه و انواع موتورهای W شکل گروه فولکس‌واگن:

در اوایل دههٔ ۹۰ نوع جدیدی از پیشرانه را با نام VR6 معرفی کرد که در اصل ترکیبی از موتورهای V6 و شش سیلندر خطی بود. این پیشرانه‌ای بود که در motorهای V6 مقداری تیکه ای مقداری بیشتری وجود داشت
ولی در موتورهای VR6 بین موتورهای هر خط کنارهم قرار میگرفت. زاویه‌ٔ سیلندرها در پیشرانه‌های V6 معمولاً بین ۶۰ تا ۹۰ درجه است درحالی‌که این زاویه در موتور VR6 حدود ۱۵ درجه است. به لطف این زاویه‌ٔ تند، یک سرسیلندر هردو ردیف سیلندرها را پوشش می‌دهد و طول موتور هم نسبت به شش سیلندر خطی کمتر می‌شود. این نوع آرایش موتور بعداً منجر به شکل‌گیری موتورهای W شکل شد.
رابطه این موتور با موتور های W شکل چیست؟
یکی از اولین موتورهای W شکل گروه فولکس‌واگن که به تولید رسید، هشت سیلندر بود. این موتور اساساً از دو پیشرانهٔ VR4 تشکیل شده بود که با زاویه‌ٔ ۷۲ درجه نسبت به یکدیگر روی یک میل‌لنگ قرار گرفته بودند. این یعنی موتور W8 از چهار ردیف سیلندر دوتایی تشکیل شده بود که زیر دو سرسیلندر قرار داشتند. این ترکیب طول موتور را نسبت به موتور V8 کاهش می‌داد و امکان نصب پیشرانه را در خودروهای دیفرانسیل جلو فراهم می‌کرد. پیشرانهٔ W8 در سال ۲۰۰۱ در فولکس‌واگن پاسات معرفی شد و فقط در همین یک خودرو مورداستفاده قرار گرفت.
وقتی ایدهٔ موتور های W شکل، با توجه به این ایجاد تداوم در یکحال چندتری شکل گرفت، و جلوگیری از ایجاد استالیت در مخزنهای سوخت را برای مهندسین به ذهن خطور کرد، ما دارایم موتورهای W8 W12 و W16 را در فولکس‌واگنobservations (
از آنجایی که موتور W8 سیلندرهای هماهنگ داشت در نتیجه آن نبود. در حضور پمپ بنزین.