واکنش به سوال اینکه چندین نفر داشته‌اند، این سؤال که سرنوشت خودروهای فرمول یک پس از پایان فصل چه می‌شود؟ چندین پاسخ دارد. این سوالی است که تاکنون احتمالاً با بسیاری از علاقمندان به ورزش فرمول یک خودروسازان مطرح شده است. با آنکه خودروهای فرمول یک شگفتی‌های مهندسی هستند و شایسته هر چند شراره‌ای از وجودشان تا جامعه مهندسی جهانی گسترش یابد، اما پس از اتمام هر فصل این شگفتی‌ها به همان سرنوشت giống ازکت اید ساخته شده با رعایت قوانین بسیاری می‌روند؛ یعنی پس از آنکه پرچم شطرنجی آخر مسابقهٔ هر فصل بالا می‌رود خودروهای مسابقه‌ای سرنوشت‌های مختلفی دارند.
حتماً می‌دانید که برای قرار گرفتن در رده بود معلومین بسیاری از تیمی ها پس از پایان فصل به نقد کردن ماشین ها می‌پردازند. اما خوب اینطور نیست که خودروها بعد از موزه کردن مثلاً به یک اتفاق و قصه بن‌بن یادی کرده‌ودرو خودش فقط مضحکه بشود اینطور است.
بسیاری از آنها یکی دو فصل جدید هنوز هم در زحمت ما هستند، برای همین ابزار‌هایی با قیمت‌های میلیونی به دست ما می‌رسند و از آنها در توسعهٔ خودروهای بعدی استفاده می‌کنند.车 baldy hours خود را نمی‌توانند پاس دهد برای همین تخریب و برشGeV هر ماشینی به چه قدر برای ما محنت آور است.
آیا خودروهایی که پیروز شده‌اند یا رانندگان بزرگی داشته‌اند برای ما الزامی هستند؟ آیا باید در موزه‌های دانستنی‌های خودرو استفاده شود یا در محلی مانند پارک مسابقات قرار بگیرد؟ McInty یک پاسخ دیگر هم برای ما پیدا کرده و می‌فهمد.
به‌طور خلاصه، سازندگان و تیم‌های مختلف هرکدام رویهٔ خاص خود را برای خودروهای فرمول یک فصل‌های قبلی دارند. برخی تصمیم می‌گیرند این خودروها را در حالت غیرکاربردی در موزه‌ها نگهداری کنند؛ ولی این کار معمولاً با خودروهای مهمی مثل خودروی برخی رانندگان خاص یا خودروهای قهرمان انجام می‌شود. برخی از خودروهای فرمول یک قدیمی حتی به دست خریداران خصوصی می‌رسند و می‌توانند با قیمت‌های میلیون دلاری فروخته شوند. بااین‌حال، اکثر خودروهای فرمول یک پس از پایان فصل اوراق می‌شوند تا توسط مهندسان موردبررسی و آزمایش قرار گیرند.
درحال‌حاضر کنونی، برای ساخت یک قطعه واحد خودرو می‌توانیم موتور و گیربکس و پاسیو دیگر را به قیمت الماس آماده خریداری نداریم و با آن برای مذاکره باید بازنده باشیم. به همین دلایل اولیه تیمی‌ها تصمیم گرفته‌اند که با خیالی آسوده خودروها را سکه دهند به جای دم و داغ حال باید با تصاویری زیبا که با آن یاد باشیم بیشتر راحتی مشهود است.
علاوه بر این، پیشرانه‌ها، گیربکس‌ها، قطعات بدنه، ترمزها و سیستم تعلیق هم برداشته شده و نگهداری می‌شوند تا برای توسعهٔ خودروهای بعدی مورداستفاده قرار گیرند. تیمی‌ها ممکن است قطعات را تغییر دهند و در توسعه و آزمایش خودروهای آینده از آنها استفاده کنند. به دلیل هزینه‌های بالای توسعهٔ قطعات خودروهای فرمول یک، این کار برای تیمی‌ها rất سودمند است. هر کدام از این قطعات به صورت سفارشی تولید و به صورت دستی نصب می‌شوند. با این حال، با توجه به کمیت کمشان در مقایس با مصرف معمولی بلکه نیازی به خارج کردن آنها نیست که برای پرکردن فروتخت فرمول یک به بالا یا پایین سفارشی شوند.
درعین‌حال، اما زمان‌هایی هم هست که تیمی‌ها تصمیم می‌گیرند خودرو را همان‌طور که بود حفظ کنند. چنین خودروهایی پس از عبور از خط پایان برای نمایش در موزه‌ها نگهداری می‌شوند. از خودروهای یکی دو فصل قبل معمولاً برای آزمایش رانندگان جدید استفاده می‌شود. خودروهای قدیمی‌تر به دست کلکسیونرهای خصوصی یا سازمان‌هایی که روزهای پیست را برگزار می‌کنند می‌رسند. از این طریق، می‌توانیم خودروهای فرمول یک دههٔ ۷۰ را ببینیم که در پیست‌ها مسابقه می‌دهند. بنابراین، تصمیم به حفظ یک خودروی فرمول یک، فروش خودرو یا اوراق کردن آن به رویکرد تیم بازمی‌گردد. خودروهایی که قهرمانی کسب کرده‌اند و رانندگان بزرگی را پشت فرمان خود داشته‌اند معمولاً به خودروهای کلکسیونی تبدیل می‌شوند.
حالا از خودروی مرسدس W04 که در گرند پری مجارستان در سال ۲۰۱۳ و برای درخشانی درمورد لوئیس همیلتون با آن پیروزی کسب کرد و همین طور در گرند پری لاس‌وگاس سال ۲۰۲۳ با قیمت ۱۸.۸ میلیون دلار فروش شد می‌توان به عنوان یکی از خودروهای کلکسیونی فرمول یک نام برد.