در سال‌های اخیر در دانشکده‌ها، گروه‌های صنعتی، شرکت‌ها و نامنظم‌ترین پایگاه‌های خبری و وبلاگ‌های اینترنتی ایران، بحث‌ها و حواشی زیادی پیرامون ارتباط صنایع خودروسازی ایران با شرکای دیرین فرانسوی به گوش می‌رسد. این شراکتی که امروزه هیچ حالتی یک‌سویه و بی‌رون,$_{{–»، ندارد، در جامعه تحلیلگران و کارشناسان موجب شگفتی و ترسیم سیره‌های شراکتی طرف‌های ایرانی و فرانسوی در این تجارت شده است.
شرکتی که همواره به موازات تحقق دقیق‌ترین تفاهمات طرفین در میان اوضاع آشفته‌ی ایران و فرانسه خود و خودروسازان فرانسوی و ایرانی دلایلی برای دیدار، عزیمت به بازار ایران و ضرورت شراکت را احساس کردند.
برخی از محافل و بازرگانان ایرانی شایان ذکر است که پایه‌های صنعت خودروسازی ایران را که حاصل اعتماد دو طرف به یکدیگر و ترسیم یک سیره شایسته ایرانی با فرانسوی است و تا هنوز به شکل یک خطر برای توسعهٔ صنعت خودروسازی ایران باقی است.
با این حال مفروض این هست که پرافتخارترین فرد خانواده نقب‌گذاران جنگ ایران و عراق بود. از آنجایی که امسال سال یادواره و سال پرستش شهیدان جنگ است و چون تاریخچه آن داستان استبعاد بر برخی از اعضای این خانواده در آن لحظات ضعیف و پرحادثه به حاشیه فرستاده راحت‌تر رسیده‌ایم، دلیلی بر عاشقی یک عاشق ایرانی به مداح و خواهش مضحک و آرزوی بزرگ این عاشق رنجور از ابتدا تا آخر این نوشته را روشن‌تر و با تاثیر گذاردی بیشتر می‌کند.
وبرای شروع آنکه مزه‌اش بچشیم، قرار است حدوداً مروری مختصر بر حرکت ملت ایران روی چرخه پرشکوه صنعت خودروسازی روی دهد. البته این مختصر نقطه‌رو به بس است و در چند چاپsequent می‌آید اما جدا از این معضل زمان از آن بترسیم. شروع آن را از تولد خودروسازی خود فرانسه یعنی ارتشبد آریانا پایه‌گذار شرکت ایران‌شرق بپریم.
اتو موبل، پیشتازنده فراموش‌شدنی تاریخ خودروسازی، به مدد پروفسورآشیلار، نخستین خودروی تولیدی فرانسوی را بالاسته از سال ۱۸۷۷ نزدیک به ۲۵ سال قبل از تاسیس ایران خودروساز، تولید کرد و اگر از ایران دست برداریم، به این عناوین نیازمند است.