بازار خودرو ایران میزبان خودروهایی است که علیرغم گذشت زمان زیاد از تولید آنها، همچنان در خطوط تولید یا بازار دست دوم حضور دارند. این خودروها نه تنها فاقد استانداردهای روز دنیا هستند، بلکه از نظر طراحی، امکانات رفاهی و ایمنی نیز فاصله زیادی با خودروهای مدرن دارند. در این مقاله به بررسی سه مدل از این خودروها می پردازیم.

یکی از این خودروها رنو تندر 90 است که در سال 2004 توسط داچیا، زیرمجموعه رنو، طراحی شد و در سال 1386 وارد بازار ایران شد. این خودرو به دلیل دوام بالا و استهلاک پایین، در میان مصرف کنندگان ایرانی محبوبیت زیادی پیدا کرد، اما امروزه دیگر ارزش خرید ندارد.

از مشکلات رنو تندر 90 می توان به طراحی ظاهری زمخت و ساده، امکانات رفاهی محدود مانند تهویه مطبوع دستی، ترمز عقب کاسه ای و سیستم صوتی ساده، و ایمنی پایین به دلیل نداشتن سیستم های ایمنی پیشرفته مانند ESP و کیسه هوا اشاره کرد.

نیسان ماکسیما دیگر خودرویی است که در سال 1999 وارد بازار ایران شد و تا سال 1391 توسط پارس خودرو مونتاژ شد. این خودرو به دلیل مصرف سوخت بالا، طراحی قدیمی و امکانات رفاهی محدود، دیگر نمی تواند پاسخگوی نیازهای بازار باشد.

از مشکلات نیسان ماکسیما می توان به مصرف سوخت 10.3 لیتری در هر 100 کیلومتر، طراحی قدیمی و امکانات رفاهی محدود مانند نبود گرمکن صندلی، سانروف و سیستم های ایمنی پیشرفته اشاره کرد.

سیتروئن زانتیا نیز یکی دیگر از خودروهایی است که از سال 1992 تا 2002 در فرانسه تولید شد و وارد بازار ایران شد. این خودرو به دلیل ایمنی پایین، سیستم تعلیق پرهزینه و طراحی قدیمی، دیگر جایی در بازار ندارد.

از مشکلات سیتروئن زانتیا می توان به ایمنی پایین با کسب تنها 1.5 ستاره ایمنی از موسسه Euro NCAP، سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک پرهزینه و طراحی قدیمی با دید عقب ضعیف اشاره کرد.

در نتیجه، این سه خودرو به دلیل مشکلات متعدد، دیگر نباید در بازار ایران حضور داشته باشند و باید به تولید و واردات خودروهای ایمن، کم مصرف و مجهز روی آورد.