تعداد افرادی که به صورت مستمر در شرکت‌های تاکسی اینترنتی ایرانی کار می‌کنند، بسیار زیاد است و این موضوع نگرانی‌های اقتصادی و اجتماعی را به وجود آورده است. بسیاری از مردم ایران، اعم از کارمندان، مهندسان و معلمان، در اوقات فراغت خود به رانندگی برای شرکت‌هایی مانند اسنپ و تپسی مشغول هستند. این وضعیت به دلیل فشارهای اقتصادی و کمبودهای مالی است که افراد حقوق‌بگیر با آن مواجه هستند.
این سبک زندگی که به شدت سلامت روحی و جسمی افراد را تهدید می‌کند، از یک سو منجر به استهلاک افراد می‌شود و از سوی دیگر، غفلت از امور مهمی مانند رسیدگی به خانواده و فرزندان، جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بر اساس آمار رسمی، حدود ۵ میلیون نفر به طور مداوم در اسنپ و تپسی کار می‌کنند. نکته قابل توجه این است که طبق ادعای سخنگوی فراجا، تقریباً ۱۰ تا ۱۵ میلیون ایرانی در شرکت‌های تاکسی اینترنتی ثبت‌نام کرده و مجوز فعالیت گرفته‌اند. به بیان ساده، اگر نسبتی بین ۵ میلیون راننده فعال اسنپ و تپسی با کل جمعیت ایران در نظر بگیریم، از هر ۲۰ نفر شهروند ایرانی، یک نفر وارد شغل مسافرکشی شده و آن را انجام می‌دهد.
اگر فرض کنیم ۹۰ درصد رانندگان در اسنپ و تپسی مرد باشند و جمعیت شهروندان ذکور ایران را ۵۰ میلیون نفر در نظر بگیریم، تقریباً از هر ۱۰ انسان مذکر ایرانی، یک نفر به استخدام شرکت‌های تاکسی اینترنتی درآمده است و سرویس مسافربری را انجام می‌دهد. این آمار در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا، به ویژه بزرگ‌ترین شرکت تاکسی اینترنتی جهان، بسیار عجیب به نظر می‌رسد.
اوبر، بزرگ‌ترین تاکسی اینترنتی بین‌المللی، کمتر از ۸ میلیون راننده دارد و به شهروندان ۷۰ کشور دنیا خدمات می‌دهد. با مقایسه جمعیت چند میلیارد نفری تحت پوشش اوبر همراه با ۷.۸ میلیون راننده با ۵ میلیون راننده اسنپ و تپسی که در ایران ۹۰ میلیونی فعالیت می‌کنند، بحران بیکاری و کمبود شغل در کشور ما واضح‌تر می‌شود.
وقتی تمام آحاد جامعه متقاضی یک شغل خاص باشند، افراد از اقشار مختلف جذب خواهند شد. بررسی دقیق ۱۰ میلیون نفری که مجوز فعالیت در اسنپ و تپسی گرفته‌اند، حداقل روی کاغذ بسیار مشکل‌آور به نظر می‌رسد. تایید سلامت روحی و جسمی افراد یا عملکرد فنی آن‌ها هنگام رانندگی، جان و مال سرنشینان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
در سمت دیگر ماجرا، نه‌تنها تحلیل روحی و جسمی رانندگان در اسنپ و تپسی به طور مداوم و علمی انجام نمی‌شود، بلکه مانعی برای زیادکاری آن‌ها پیش‌بینی نشده است. به عنوان مثال، فردی که از ساعات اولیه صبح تا عصر در کارخانه‌ای به فعالیت سخت بدنی مشغول بوده، می‌تواند تا بامداد روز بعد هم برای اسنپ و تپسی کار کند. مجموع این موارد به شدت سلامت رانندگان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و البته ایمنی مسافران را تهدید می‌کند.
اوبر از طریق فناوری‌های مختلف و برنامه‌های نظارتی، بر سلامت و ایمنی رانندگان خود نظارت می‌کند، اما این نظارت بیشتر بر رفتار رانندگی و ایمنی متمرکز است تا سلامت جسمی یا روانی آن‌ها.
بر اساس مطالعات سازمان جهانی کار، کار بیش از ۵۵ ساعت در هفته می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد. این تحقیقات نشان می‌دهد ساعات کاری طولانی ممکن است برای سلامت مضر باشد.
پدیده مهاجرت به شهرهای بزرگ برای رانندگی و مسافرکشی، معضل دیگری است که جامعه ایران با آن مواجه است. به ویژه در تهران، افراد زیادی وجود دارند که دور از خانواده، شب‌ها داخل ماشین می‌خوابند تا با کاهش هزینه‌ها، درآمد خود را افزایش دهند.