ایران در حال مذاکره با چین برای خرید جنگنده چنگدو J10 است تا ناوگان نیروی هوایی خود را به‌روزرسانی کند. این مذاکرات در حالی صورت می‌گیرد که ایران در جنگ اخیر خود با اسرائیل، ضعف هواپیماهای نیروی هوایی را تجربه کرده است.

در این جنگ دوازده‌روزه، توانمندی موشکی ایران قابل‌توجه بود، اما ضعف هواپیماهای نیروی هوایی ایران نمایان شد. این بخش مهم نیروی نظامی ایران از فقدان جنگنده‌های مدرن رنج می‌برد و در جنگ اخیر، جنگنده‌های پیشرفته F35 اسرائیل در آسمان ایران پرواز کردند.

این اتفاق اهمیت برخورداری از ناوگان مدرن جنگنده‌ها را به‌وضوح نشان داد و به همین دلیل، با برقراری آتش‌بس، مقامات کشور به فکر تقویت نیروی هوایی با خرید جنگنده‌های جدید افتاده‌اند.

بدین منظور، وزیر دفاع کشورمان به چین سفر کرده و طبق گزارش‌ها، یکی از دلایل این سفر خرید جنگنده‌های چینی چنگدو J10 است.

چنگدو J10 یک جنگنده چندمنظوره تک‌موتوره با وزن متوسط است که توسط شرکت چنگدو ایرکرافت برای نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین طراحی و ساخته شده است.

این جنگنده برای رقابت با هواپیماهای نسل چهارم مانند لاکهید مارتین F16 و داسو رافال توسعه یافت و نشان‌دهنده جهشی بزرگ در فناوری هوانوردی نظامی چین است.

J10 با طراحی آیرودینامیک پیشرفته، سیستم‌های اویونیک مدرن و توانایی انجام مأموریت‌های متنوع از برتری هوایی تا حمله به اهداف زمینی، به یکی از ستون‌های اصلی نیروی هوایی چین تبدیل شده است.

توسعه J10 در دهه ۱۹۸۰ آغاز شد تا جایگزینی برای جنگنده‌های قدیمی‌تر مانند J7 و J8 باشد.

این پروژه با الهام از طرح‌های غربی و فناوری‌های بومی و احتمالاً با کمک غیرمستقیم از برنامه جنگنده IAI Lavi اسرائیل، به ثمر رسید.

اولین پرواز J10 در سال ۱۹۹۸ انجام شد و این جنگنده در سال ۲۰۰۴ به‌طور رسمی وارد خدمت شد.

جنگنده J10 به دلیل طراحی آیرودینامیک دلتا که ترکیبی از بال‌های دلتایی و کاناردهای جلویی است، از نظر مانورپذیری و چابکی در نبردهای هوایی برجسته است.

بدنه J10 از آلیاژهای آلومینیوم و مواد کامپوزیتی ساخته شده که وزن خالی آن را سبک نگه می‌دارد.

نسخه‌های جدیدتر مانند J10C از مواد جاذب رادار و طراحی بهبودیافته بهره می‌برند تا سطح مقطع راداری را کاهش دهند.

J10C به‌عنوان پیشرفته‌ترین نسخهٔ این خانواده، از یک موتور توربوفن WS-10A بومی بهره می‌برد که آن را به سرعت ۲.۲ ماخ می‌رساند.

J10 برای ایران چندین مزیت کلیدی دارد، از جمله هزینه تولید و نگهداری پایین‌تر آن نسبت به جنگنده‌های غربی.

با وجود این مزایا، J10 محدودیت‌هایی برای نیروی هوایی ایران دارد، از جمله زیرساخت‌های محدود برای نگهداری و تعمیر جنگنده‌های مدرن.

در یک رویارویی مستقیم، F35 به دلیل رادارگریزی و حسگرهای پیشرفته، احتمالاً قبل از شناسایی توسط J10C می‌تواند آن را هدف قرار دهد.